Μέσα στις αγριάδες βλάστησε
Το χρυσάνθεμο, αλλά
Προσανατολιζόταν πάντα.
Ακόμα και με τα βλέφαρα κλειστά
δεν έχασε τον ήλιο.
Ένα κρυφό χαμόγελο με χάρη παιδική
Έπαιζε θαρρείς στο πρόσωπό του
Καθώς η τελευταία αχτίδα παίζει
ανάμεσα στα φυλλώματα.
Σα να μας λέει, μη τρομάζετε,
Εδώ πηγαίνω, στην πάρα πάνω
Γειτονιά, στον ουρανό, δεν θα χαθούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου