Αγαπούσαμε μονάχα ''εξ αποστάσεως'',
όλοι το ίδιο κορίτσι στην οδό Δεινοκράτους
και του κάναμε τις νύχτες καντάδες.
Και ποτέ
δεν τσακωθήκαμε
γι' αυτόν τον κοινό καημό.
Δεν είχε καμία προοπτική
να καταλήξει σε τίποτα.
Ήταν ο καημός του άπειρου,
που έδερνε την άδεια και χαώδη
νεανική καρδιά μας εκείνου του καιρού.
Ξεθυμαίναμε, στα ποιήματα.
Κώστας Βάρναλης
7 σχόλια:
... ἀργότερα ἔγινε μέγας κόκκορας... ξεθυμενιάρης...
(ἀπὸ, μαρτυρία τοῦ... ας ποῦμε... ὁμόσταυλου...
Ρένου Ἀποστολίδη...)
... γενιές ποὺ σπρώχτηκαν νὰ ζήσουνε στὰ ἄκρα...
ἢ βαρβάτοι κάγκουρες...
ἢ περιπαθεῖς... "ἤμο" (emo...emotional... )
Ικανοποιημένοι με τον ρομαντισμό της πλατωνικότητας σε αντίθεση με τη σημερινή πεζότητα και τελμάτωση της κοινοχρησίας του εαυτού...
Ναι ήταν ένα μέτρο εγκράτειας αυτό η καντάδα και ο ρομαντισμός,η φαντασία που πλάθει όνειρα ,αλλά δεν ήταν ο σκοπός .
Διότι αυτός που έχει ψάξει κ βρήκε την άκρη,μπαίνει μέσα στα όλα κ τρέχει να βρει τον πατέρα και του λέει πρώτα τα καλύτερα λόγια για την οικογένεια του ανθρώπου αυτου και πως συμπαθεί την κορούλα του και την θέλει για να φτιάξει μια καλή οικογένεια.
Του λέει δε ότι μπορεί να μιλήσει ο πεθερός να συναντηθεί κ με τους δικούς του .
Έτσι ,περιμένοντας,χάνει το " λαχείο"...
Χρειάζεται και λίγη ανδρεία το διακυβευμα!
Ενώ τότε τι περίμενε ποιον θα διαλέξει η νύφη;
Θέλει ειλικρίνεια και μέτρο,και ανδρεία και φυσικά και απόφαση και από τους δύο.
Μπα η καντάδα δεν είναι κάτι σπουδαίο! Ρεζιλια των σκυλιών..
Γελάμε!
Σπουδαίο είναι να έχει καρδιά και μυαλό και να είναι τίμιος κ εργατικός και να έχει ορθόδοξη ζωή κ συνείδηση.-
Τι μού θύμησες Τρελογιάννη, τι μνήμες ανόρφανες, στοιβαρές έγειρες από τη λήθη...;
Τα πιο δυνατά χτυποκάρδια στα θρανία, τα ανέγγιχτα κορμιά κάτω από το λιοπύρη της επιθυμίας, να απαντήσεις ένα βλέμμα που αναρωτιέσαι σκληρά, αν σού οφείλεται.!
Οι ποιητές ξεθυμενουν στα ποιήματα, εμείς κολυμπάμε στις αναμνήσεις..
... ποιά ψυχή δὲν κουβαλάει τραύματα
ἀπὸ ἕνα παιγνίδι, ποὺ ἀπὸ τὴν φύση του εἶναι πάντοτε ἐξ ἀρχῆς χαμένο...
καὶ κάθε ἀληθινά πολιτισμένος λαός
φροντίζει μὲ τὰ φάρμακα τὰ πιὸ κλασικά
νὰ προστατέψει τὰ νιᾶτα του...
εἶτε μὲ τὴν σκληρή σωματική ἐργασία...
εἶτε μὲ τὴν μελέτη κι ἐμβάθυνση στὰ γραπτά διαμάντια τῆς γλῶσσας...
καὶ δίπλα σ' ἐτοῦτα ἐδῶ...
μὲ τὴν φλογέρα τοῦ βοσκοῦ καὶ τὸν ταμπουρᾶ (τοῦ Μακρυγιάννη...)
καὶ τὴν λύρα τοῦ Πόντου καὶ τῆς Κρήτης.
καὶ τὴν Πολίτικη...
καὶ τὴν λυτρωτική μαστορική
τῆς μαντινάδας...
Δημοσίευση σχολίου