Τα στερνά δικαιώνουν τα πρώτα

Γράφει ο Μέτοικος

Τι πανηγύρια, τι υποκρισία, τι «θρύψις* [που] της ενταύθα τυγχάνει βλακείας, ου της άνω φωταγωγίας» κατά τον Ισίδωρο Πηλουσιώτη, τι επιδείξεις υιικότητας στον Χρυσό Ιωβηλαίο του πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμου από ανθρώπους που, η πρώτη τους έννοια είναι  η απόλυτη άσκηση της δεσποτικής τους κυριαρχίας.

Διάκοι, παπάδες, αρχιμανδρίτες και καμιά εικοσαριά επίσκοποι και επισκοπίδια ντυμένοι με χρυσοποίκιλτα άμφια, κατά σκανδαλώδη παράβαση του ΙΣΤ΄ Ιερού Κανόνα της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου που ορίζει: «Πᾶσα βλακεία, καὶ κόσμησις σώματος,  ἀλλοτρία ἐστί τῆς ἱερατικῆς τάξεως. Τοὺς οὖν ἑαυτοὺς κοσμοῦντας ἐπισκόπους,  ἢ κληρικούς, δι᾿ ἐσθήτων λαμπρῶν καὶ περιφανῶν, τούτους διορθοῦσθαι χρή· εἰ δε ἐπιμένοιεν, ἐπιτιμίῳ παραδίδοσθαι. ‘Ωσαύτως καί τούς τά μῦρα χριομένους… Ἐκ γὰρ τῶν ἄνωθεν χρόνων, πᾶς ἱερατικὸς ἀνὴρ μετὰ μετρίας καὶ σεμνῆς ἀμφιάσεως ἐπολιτεύετο…» συγκεντρώθηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου για να τιμήσουν έναν κατ’ εξοχήν ματαιόδοξο επίσκοπο˙ τον πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμο.

Γιορτή κενοδοξίας η συμπλήρωση πενήντα χρόνων Αρχιερατικής διακονίας ή ο επικήδειος εν ζωή του πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμου; Διότι,  προσφωνήσεις του τύπου «Αγωνίστηκες τον ωραίο αγώνα, τελείωσες τον δρόμο, φύλαξες την πίστη (!!!), λοιπόν, ας σου αποδοθεί το στεφάνι της δικαιοσύνης’’ (Β΄ Τιμοθ. 4, 7-8) και ‘‘ο κλήρος και η μερίδα μετά πάντων των αγίων’’ (Πολυκάρπου προς Φιλιππησίους ΧΙΙ,2)», μάλλον σε κεκοιμημένο ταιριάζουν παρά σε τιμώμενο.

Πάντως, σε αυτή τη γιορτή που «Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι» όπως έλεγε ο Δημόκριτος, ακούστηκε από τον  Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο ότι :«Δάσκαλος της Εκκλησίας» !!! Είναι ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος.

Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους ή η τρέλα δεν πάει στα βουνά;

 «Δάσκαλος της εκκλησίας» ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος, επειδή έμαθε στο πνευματικοπαίδι  του, τον Άνθιμο Αλεξανδρουπόλεως να υποστηρίζει με θρασύτητα ότι : «Ἀφουγκράζομαι τὸν λαὸ καὶ θὰ ὑπεραπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο» ;

«Δάσκαλος», ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος,  στον Φθιώτιδος Συμεών για να διδάσκει ότι: «Στο μυστήριο της Αναστάσεως μετέχουν οι πάντες και τα πάντα. Δίκαιοι και αμαρτωλοί, άγιοι και άγριοι, ουράνιοι και καταχθόνιοι, καθαροί και ακάθαρτοι»;

«Δάσκαλος» στον Φλωρίνης Ειρηναίο που διδάσκει τον επισκοποκεντρισμό θεωρώντας ο ταλαίπωρος ότι αυτός είναι η εκκλησία!  

«Δάσκαλος» ο επίσκοπος Άνθιμος που, για λόγους ματαιοδοξίας εγκατέλειψε την ακριτική Μητρόπολή του για να γίνει παναγιότατος Θεσσαλονίκης;

«Δάσκαλος», ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος, γιατί αποδέχτηκε χωρίς την παραμικρή αντίρρηση όλες τις κακοδοξίες του Βαρθολομαίου Αρχοντώνη;

«Δάσκαλος», γιατί τις εφάρμοσε στη Θεσσαλονίκη ως «παναγιότατος»;

«Δάσκαλος», γιατί ως ορθόδοξος επίσκοπος παρέμεινε άλαλος στη μέγιστη προσβολή της Εκκλησίας, όταν ο διάκονος στο Φανάρι εκφώνησε στη δέηση το «Υπέρ του παναγιωτάτου Πάπα Βενέδικτου»;  

«Δάσκαλος της εκκλησίας» ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος, γιατί δίωξε στη Θεσσαλονίκη ορθοδόξους κληρικούς για την πίστη τους;

«Δάσκαλος», γιατί με αφροσύνη διαίρεσε το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης;

Ποιον από τους επισκόπους δίδαξε η δήλωση του πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμου ότι : «η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα, είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή και δεν χωράει κουβέντα»;

Μήπως τον Θεσσαλονίκης Φιλόθεο που, με την αιδήμονα σιωπή του «τίμησε» το επταήμερο του αίσχους στην έδρα της επισκοπής του;

Ποιον από τους μαθητές του δίδαξε ο «δάσκαλος της Εκκλησίας» που υποστήριζε ότι «δεν θέλω πρόσφυγες και μετανάστες στη Θεσσαλονίκη»; Μήπως τον Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο που με εγκύκλιο του ζητούσε από τους κατοίκους του Έβρου να «αγκαλιάσουμε [τους μετανάστες], όπως αγκαλιάσαμε τους ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση, τους αλβανούς!!! Και τόσους άλλους»;

Ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ως Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, είχε έργο κοινωνικό και εθνικά επωφελές. Μέχρι που να γίνει παναγιότατος, παρουσιαζόταν ως μαχητικός πατριώτης και εκκλησιαστικά τολμηρός, μόνο «δημοκράτης» δεν ήταν καθότι η έννοια αυτή, είναι ασυμβίβαστη με το δεσποτικό αξίωμα ενώ, ποτέ του ο επίσκοπος Άνθιμος δεν υπήρξε «ανυποχώρητος ιδεολόγος, ειλικρινής και σταθερός στις απόψεις».

Ο πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ωστόσο, διέπρεψε σαν ισορροπιστής και ισαποστάκιας.  Πρόσφερε ως  συμφεροντολόγος στον π.Βαρθολομαίο εκδούλευση «συμβιβασμού»,  αντί να υποστηρίξει σθεναρά το δίκαιο της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Αθηνών Χριστοδούλου με αντάλλαγμα το να γίνει «Παναγιότατος» στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου τον απομάκρυναν ως «πνευματικά και σωματικά  ανίκανο» για να εκλέξει στη θέση του ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με αδιάβλητη βεβαίως-βεβαίως εκλογή, γνωστή τρεις μήνες νωρίτερα, τον «ηγαπημένο» του Ωραιών Φιλόθεο.  

Τα στερνά δικαιώνουν τα πρώτα. Και τα στερνά έργα του πρώην Θεσσαλονίκης Άνθιμου μόνο  «Δάσκαλο της Ορθόδοξου Εκκλησίας» δεν αναγορεύουν.

* καλλωπισμός