Λεμονοκαλλιέργεια προστατευμένη από τους δυνατούς νησιωτικούς ανέμους του Αιγαίου με περίκλειστη ξερολιθιά! Μια παραδοσιακή τεχνική δημιουργίας μικροπεριβάλλοντος για την ανάπτυξη του δένδρου της λεμονιάς και για την παραγωγή του πολύτιμου για τη ζωή του νησιώτη καρπού του, που υπό κανονικές συνθήκες θα φάνταζε αδιανόητη. Κι όμως, ο νησιώτης, ενάντια στη συνθήκη της “κανονικότητας”, κι ακολουθώντας τις λογικές της τάξης και της προσαρμογής, μπόρεσε και παρήγαγε σε τόπους φτωχούς κι άνυδρους, κει που ο αποκλεισμός της καλλιέργειας θεωρούνταν βέβαιος. Έφτιαξε ασκέπαστο ξηρολίθινο καλύβι για τη λεμονιά και της δημιούργησε καταφύγιο για να επιβιώσει, διαμορφώνοντας τη δική του γήινη συνθήκη ζωής, τη δομημένη κατά το μέτρο του δυνατού επί τη βάσει του ελαχίστου, και κατά το πνεύμα του τόπου.
2 σχόλια:
... μιμούμενος την... τεχνη τού Θεού ο άνθρωπος
μελετώντας δηλαδή και αντιγράφωντας -στα μέτρα του-(και με την βοήθεια Του)
το πώς... τον τρόπο...
έφτιαξε πράγματα χρήσιμα (και
πανέμορφα) δίνοντας λυσεις στις όποιες αντιξοότητες...
μόνο που σαν χάνεται το μέτρο
περισσότερο η λιγότερο
μιά βαβέλ
μεγαλύτερη η μικρότερη
έρχεται να μάς προσγειώσει
με κείνη την αγχώδη φρενίτιδα
και την σύγχιση των φρενών
που τόσο γευτήκαμε και γευόμαστε...
άχρι καιρού... !
Εσχάτως προμηθεύτηκα το βιβλίο "μάθε να χτίζεις πέτρα" του Μανώλη Πιπεράκη, στο κυνήγι του "θαύματος" αυτής της άπιαστης υπέροχης τέχνης. Μάλλον θα πρέπει να με αξιώσει να φτάσω τα χρόνια του Μαθουσάλα, μήπως καταφέρω κάτι να μάθω.
Δημοσίευση σχολίου