Πέρασαν 102 χρόνια από την μεγάλη τραγωδία στα χώματα της Μικράς Ασίας, που έγραψε τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας έχασαν τη ζωή τους. Άλλοι τόσοι ξεριζώθηκαν βάναυσα, για πάντα, από τις πατρογονικές εστίες τους.
Το ταξίδι του ξεριζωμού ήταν ένα σκληρό βασανιστήριο, ένα πικρό ποτήρι που όλοι, μικροί και μεγάλοι, έπρεπε να γευτούν. Το κύμα που τους μετέφερε σε άλλους τόπους μακρινούς, σιγοτραγουδούσε τον καημό τους και κρατούσε το σταθερό μήνυμα της προσφυγιάς ως τα πέρατα του κόσμου: «Θα επιβιώσουμε. Δεν έχουμε τίποτα παρά μόνο την πίστη και τους εαυτούς μας αλλά θα στήσουμε ξανά όσα χάσαμε στις νέες μας πατρίδες».
Ο πόνος του ξεριζωμού ήταν μια άσβεστη καντήλα που μετέδωσε δύναμη και φως. Η τραγωδία έγινε δημιουργία, η καταστροφή έγινε κάτι. Οι ξεριζωμένοι Έλληνες της Μικράς Ασίας είχαν άδεια χέρια, δεν είχαν κυριολεκτικά τίποτα στην κατοχή τους αλλά έφεραν τα πιο σπουδαία δώρα στους τόπους που ήταν να γίνουν οι νέες τους πατρίδες.
Από τα Φάρασα Καππαδοκίας, στο Πλατύ Ημαθίας.
Οι ιστορίες των προγόνων μας, των δικών μας ανθρώπων, περνάνε από γενιά σε γενιά. Τα ατελείωτα καραβάνια, τα καράβια, τα ξερονήσια για λοιμοκαθαρτήρια, οι καραντίνες, τα πάνε έλα χωρίς ελπίδα, ώσπου να έρθει η ώρα της εγκατάστασης.
Η στιγμή του αγώνα για επιβίωση, της δημιουργίας ευκαιριών για τις επόμενες γενιές, για εμάς και πόσους ακόμα. Ένα σήμερα και πολλά αύριο που τα χρωστάμε σε αυτούς που όχι από επιλογή τους ξεριζώθηκαν, «χάθηκαν», θυσιάστηκαν αλλά με πίστη και πείσμα τα κατάφεραν.
Το Μνημείο Προσφύγων εκ Φαράσων Καππαδοκίας & Ιδρυτών του Πλατέος Ημαθίας είναι το χρέος που έμελλε να ξεχρεώσουμε επί της τιμής 100 χρόνων εθνικής μνήμης από την Καταστροφή.
«Το σπουδαίο δεν είναι να αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, η καθημερινή, η ταπεινή, η ανθρώπινη…».
Γεώργιος Σεφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου