Την 5 Ιουνίου 1825 δολοφονείται από Ελληνικό χέρι ο Καπετάνιος των Καπεταναίων Οδυσσέας Ανδρούτσος.
«Στα άρματα, αδέρφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνουμε»! Βροντοφώναζε προς όλους τους σκλαβωμένους Έλληνες ……
«Δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το γένος μου να βογκά στη σκλαβιά. Μου καίγεται η καρδιά μου σα βλέπω και συλλογούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραννεύουν» διακήρυττε πριν την Εθνεγερσία ………σήμερα ποιοι μπορούν να το πουν …. Όλοι μας για την καλοπέραση και τον εύκολο πλουτισμό …..
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν πρότυπο ηρωισμού και παλικαριάς. Ήταν γιος του ξακουσμένου πολεμιστή Γεωργίου Ανδρούτσου και από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του 21. Έπεσε και αυτός θύμα των εμφύλιων διαμαχών κατά τη διάρκεια του Αγώνα και δολοφονήθηκε από χέρι ελληνικό , λίγο πριν δικαστεί με την κατηγορία του «προδότη»…
Με τη φλόγα της ψυχής του, και τη στρατιωτική δράση του, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος κράτησε ζωντανή την επανάσταση στα πρώτα της βήματα. Γι’ αυτό κυνηγήθηκε απ’ τους κοτζαμπάσηδες και το τότε πολιτικό σύστημα, (Κωλέττης , Μαυροκορδάτος κλπ.) στο τέλος δολοφονήθηκε, προσπαθώντας όπως και στον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και άλλους Ήρωες επαναστάτες, να του κολλήσουν τη ρετσινιά του «προδότη». Δεν τα κατάφεραν. Η μορφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου βρίσκεται ανάμεσα στις πιο άξιες του Εικοσιένα.
Τον φυλάκισαν στην Αθήνα, πάνω στην Ακρόπολη. Επειδή, στο μεταξύ, ξεσηκώθηκαν διάφοροι αγωνιστές, με πρώτο τον Καραϊσκάκη, για την άδικη κακομεταχείριση του Ανδρούτσου κι επειδή ο ίδιος ζητούσε να περάσει το συντομότερο από δίκη, ο Γκούρας , υποχείριο του Κωλέττη, πρόσταξε να τον θανατώσουν στις 5 Ιουνίου του 1825.
Για να καλύψουν το έγκλημά τους πέταξαν το πτώμα του στο λιθόστρωτου του Ναού της Απτέρου Νίκης και διέδωσαν πως ο φυλακισμένος προσπάθησε να αποδράσει και σκοτώθηκε. Τον έθαψαν προσωρινά στην εκκλησία της Σωτήρας στο Ριζόκαστρο. Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί και η ιστορία τον αποκατέστησε ηθικά, τοποθετώντας τον ανάμεσα στους κορυφαίους ήρωες του της Ελληνικής Επανάστασης. Μα και η πολιτεία τον δικαίωσε. Το 1865 έγινε με μεγάλη επισημότητα και στρατιωτικές τιμές η μετακομιδή των οστών του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου σήμερα υπάρχει ο τάφος του.
Τα προσόντα του και η γενική του προσωπικότητα βγαίνουν αβίαστα από το περιεχόμενο της επιστολής που έστειλε στους Γαλαξιδιώτες, στις παραμονές της επανάστασης του 1821 (22.03.1821).
«Αγαπητοί Γαλαξιδιώτες,Ήτανε βέβαια από το θεό γραμμένο να δράξουμε τα άρματα μια μέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια μας τυραννεύουν.
Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη τη πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε από κάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων ν’ ακονιέται εις τα κεφάλια μας;
Δεν τηράτε, που τίποτα δεν μας απόμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτε ιδικό του. γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμίλιες μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δεν μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσομε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό.
Ο θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ότι μας απαντυχαίνει, ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη κι ας είμεθα αδέρφια βέβαιοι το πώς ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλει το χέρι του απάνω μας. Ότι θα κάμομε πρέποντας είναι να το κάμομε μια ώρα αρχύτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας. Τώρα η Τουρκιά είναι μπερδεμένη σε πολέμους και δεν έχει ασκέρια να στείλει κατ’ επάνου μας. Ας ωφεληθώμεν από την περίσταση, όπου ο θεός ακούοντας τα δίκαια παράπονά μας έστειλε δια ελόγου μας.
Στα άρματα αδέρφια, ή να ξεσκλαβώσουμε ή να πεθάνουμε. Και βέβαια καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήσει κάθε Χριστιανός και Έλληνας.
Εγώ, καθώς το γνωρίζετε καλότατα, αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες, ημπορώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτη, τιμές και δόξες. Οι Τούρκοι, ό,τι κι αν ζητήσω μου το δίνουνε παρακαλώντας. Γιατί το σπαθί του Οδυσσέα δε χωρατεύει. Έπειτα κοντά στα άλλα ενθυμούμαι τον πατέρα μου που τους εζεμάτισε. Μα σας λέω την αλήθεια αδέρφια. Δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το γένος μου να βογκά στη σκλαβιά. Μου καίγεται η καρδιά μου σα βλέπω και συλλογούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραννεύουν.
Από το Μωριά μου στείλανε γράμματα πως είναι τα πάντα έτοιμα. Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλικάρια μου. Μα θέλω πρώτα να είμαι βέβαιος το πώς θα με ακολουθήσετε κι εσείς. Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά κι εγώ από την άλλη, θα σηκωθεί όλη η Ρούμελη. Γιατί ο κόσμος φοβάται. Μα σαν ιδεί ελόγου σας, που έχετε καράβια και ξέρετε καλύτερα τα πράγματα, το πώς σηκώνεται το μπαϊράκι, θε να τελειώσει καλύτερα το πράγμα. Περιμένω απόκριση με τον ίδιο που φέρνει το γράμμα μου. Τη μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα και τα εμοίρασα. Να με οικονομήσετε και στουρνάρια και αν σας περισσεύει κι άλλη μπαρούτη να μου στείλετε.
Χαιρετίσματα σε όλους πέρα και πέρα. Ο αγαπητός σας Οδυσσεύς Ανδρούτσος 22 Μαρτίου 1821»
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ :
Ο Ιωάννης Κωλέττης σφοδρός πολέμιος του Δημήτριου Υψηλάντη και του Οδυσσέα Ανδρούτσου, γνήσιος πολιτικάντης, κατόρθωσε να επιβιώσει των πολιτικών ραδιουργιών της εποχής του και να φτάσει μέχρι το αξίωμα του συνταγματικού πρωθυπουργού.
σχόλιο:...Γι’
αυτό κυνηγήθηκε απ’ τους κοτζαμπάσηδες και το τότε πολιτικό σύστημα,
(Κωλέττης , Μαυροκορδάτος κλπ.) στο τέλος δολοφονήθηκε, προσπαθώντας
όπως και στον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και άλλους Ήρωες επαναστάτες,
να του κολλήσουν τη ρετσινιά του «προδότη»...
Οι
κοτζαμπάσηδες στην εποχή που ζούμε είναι το ίδιο το πολιτικό
σύστημα...που τα ΦΩΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ τα εξοστρακίζουν και προσπαθούν να τα
σβήσουν...
ΟΜΩΣ αγνοούν ότι το σκοτάδι ΠΟΤΕ δεν επικρατεί του ΦΩΤΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου