O Μακρύ Γιαλός με τα νεοκλασικά του, αυτή η παραθαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Σουράδα και το λιμάνι της Μυτιλήνης, που αγναντεύει τα καρσινά παράλια, λένε ότι είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στη συναρπαστική προκυμαία της Σμύρνης, την παραλιακή προμενάδα όπου κατέβαιναν οι Σμυρνιοί για σουλάτσο, από το θέατρο της Σμύρνης στο Café de Paris μέχρι το ξενοδοχείο «Μακεδονία». Δεκάδες αρχιτέκτονες και ζωγράφοι που έζησαν στη Μυτιλήνη, όπως ο ανδρωμένος στη Σμύρνη Βασίλης Ιθακήσιος, ζωγράφισαν πάρα πολλά ταβάνια μυτιληνιών σπιτιών, μιμούμενοι τα αντίστοιχα που έκαναν και στην πρωτεύουσα του μικρασιατικού ελληνισμού.
Σε μια μεσοαστική οικία των αρχών του 20ού αιώνα, με έναν υπέροχο κήπο με λεμονιές, κάπου στον Αρχοντομαχαλά της Μυτιλήνης, ζει ο Αργύρης Χατζημαλλής, τέταρτης γενιάς Μικρασιάτης με καταγωγή από την Πέργαμο και τη Σμύρνη. Εκεί τον συναντήσαμε, στο σπίτι του, που είναι ένα σπάνιο πιστό αντίγραφο μικρασιάτικου σπιτιού, γεμάτο αυθεντικά συλλεκτικά διακοσμητικά αλλά και χρηστικά αντικείμενα, που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1920 το πολύ. Φορτισμένος συναισθηματικά, ο χώρος είναι διακοσμημένος με γνήσια σμυρναίικα κομμάτια, που διασώθηκαν από την καταστροφή, όπως το παλιό κομό, ένας πελώριος βαρύς μπουφές, μια αρ νουβό σκαλιστή κονσόλα, αλλά και ένα ασημένιο «λουκουμτζουλούκι» για το σερβίρισμα του λουκουμιού, με χαραγμένο το όνομα του κατασκευαστή «Θεράπων» στο πίσω μέρος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου