ΟΤΑΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ.

Κάθε φορά που που κάτι με στενοχωρεί ή κάτι με ζορίζει πάντα στο μυαλό μου έρχεται η γιαγιά μου η Χρύσω που μου έλεγε "αν δεν θυμάσαι τα παλιά, δεν έχεις μέλλον"

Άρχισα λοιπόν κι εγώ να θυμάμαι τότε που η Ελλάδα προχωρούσε μέσα στην φτώχεια της αλλά προχωρούσε...

Τότε που στην Ελλάδα υπήρχαν επιχειρήσεις και εργοστάσια,

τότε που στην γειτονιά σου δεν ήθελες και πολλά πράγματα για να είσαι ευτυχισμένος γιατί όλοι ήταν ίσοι στα προβλήματα και δεν είχες τι να ζηλέψεις, ούτε σε ένοιαζε η φτώχεια γιατί δεν ήξερες τι είναι να είσαι πλούσιος...

Οι γονείς σου σ ένα ταβερνάκι τα Σαββατόβραδα με ένα πιάτο με μεζέ και πολύ τραγούδι κι εσύ με μια σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου 2 δρχ., ή μια γκοφρέτα με τους ποδοσφαιριστές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου κι έτσι μάθαινες και γεωγραφία, με ένα γλειφιτζούρι κοκοράκι, με το μαλλί της γριάς, με καραμελίτσες ΜΕΖ, για το πρώτο σου φιλί στα πάρτι!!..

Παστέλι και μαντολάτο και στα περίπτερα της γειτονιάς, τα μανταλάκια με τις εφημερίδες και το τηλέφωνο με τα χαραγμένα κέρματα....

Με ατέλειωτους ποδαρόδρομους για να δεις τον παιδικό σου έρωτα και τα πρώτα χύμα σου τσιγάρα από το περίπτερο....

Τα ζεστά καλοκαίρια στις σχολικές διακοπές, να σε στέλνουν οι γονείς σου να δουλεύεις, για να μάθεις με τι ιδρώτα βγαίνει το ψωμί κι αργότερα να θαυμάζεις εκείνο το γειτονάκι σου, που σπούδασε γιατρός, δουλεύοντας τα πρωινά στις σκαλωσιές της οικοδομής και που τα βράδια μάθαινε τα γράμματα στο νυχτερινό σχολείο!!..

Η μάνα σου να διαβάζει Ρομάντζο, Πάνθεον, Ντόμινο, Βεντέτα

και εσύ να ταξιδεύεις με τον Ιούλιο Βερν, να πολεμάς στην κατοχή με τον Μικρό Ήρωα και να τραβάς γρήγορα το πιστόλι σου με τον Μικρό Σερίφη και πολλά περιοδικά με τον Μίκι, τον Ντόναλντ, τον Σκρουτζ, τον Γκούφη και τόσα άλλα καρτούν...

Αργότερα πήγες με υπερηφάνεια να υπηρετήσεις την πατρίδα σου, γιατί έτσι σε είχαν μάθει οι δάσκαλοί σου και οι γονείς σου, ότι είναι ιερό σου χρέος να αγαπάς την σημαία της πατρίδας σου και τους προγόνους σου...

Αργότερα, έπεσες απ' τα σύννεφα, όταν έμαθες, ότι άνθρωποι που δεν υπηρέτησαν ποτέ μπορούσαν και να σε κατηγορήσουν για αυτό σαν φασίστα και εθνικόφρονα,

ήταν οι ίδιοι που αργότερα χωρίς να έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα καθόριζαν την ζωή σου και σου έκοβαν με περίσσια ευκολία τον ιδρώτα και τον κόπο τόσων χρόνων εργασίας....

Και τα χρόνια πέρασαν εσύ μεγάλωσες και η πατρίδα ηττήθηκε...

Τώρα πλέον, δεν υπάρχουν ούτε εργοστάσια, ούτε και επιχειρήσεις...

Τώρα δεν είσαι ευτυχισμένος με τα μικρά τα ταβερνάκια με τον φτωχικό μεζέ, ούτε ξέρεις και να τραγουδάς....

Τώρα ζηλεύεις, γιατί έχεις και συγκρίνεις ηλίθια και αχρείαστα αγαθά που σου προσφέρουν μέσω της τηλεόρασης...

Τα κλασικά εικονογραφημένα και τα βιβλία τα αντικατέστησε η τηλεόραση με τα σκουπίδια της και η υψηλή τεχνολογία....

Αυτή την τεχνολογία την λένε υψηλή γιατί μάλλον δεν μπορούμε όσο και να πηδήξουμε να την φτάσουμε....

Είναι τόσο υψηλή που στις μέρες μας πεθαίνουν άνθρωποι στα νοσοκομεία από έλλειψη υποδομών και ιατρικού προσωπικού...

Είναι τόσο υψηλή, που κατασκευάζει όπλα μαζικής καταστροφής, που σκοτώνουν ανθρώπους...

Είναι τόσο υψηλή που οι νέοι έπαψαν να επικοινωνούν μεταξύ τους κι ο Έλληνας έπαψε να μιλάει Ελληνικά, να αγαπάει Ελληνικά, να τραγουδάει Ελληνικά, να χαίρεται και να δακρύζει με την ψυχή του..

Τέλος πάντων η υψηλή τεχνολογία δεν φταίει,

φταίνε οι κοντοί άνθρωποι, που διαχειρίζονται αυτήν και τις χώρες τους....

Ηττηθήκαμε, γιατί όπως έλεγε η γιαγιά μου, τα πράγματα όταν χαλούσαν εμείς παιδάκι μου τα φτιάχναμε,...

Εμείς δυστυχώς τα πετάμε και παίρνουμε καινούργια...

Ηττηθήκαμε, αλλά από τις ήττες και από τα όχι μαθαίνεις.....

Καλημέρα στα παιδιά όλων των ηλικιών, στους τρελούς και στις αξίες αυτού του τόπου που ακόμα αντιστέκονται στις ασκήμιες.

 θεία Ευτέρπη