Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Ξημέρωσε κι η γειτονιά ετοιμαζόταν για τα έθιμα της Μ.Πέμπτης, η μάνα μου θα έβαφε τα κόκκινα αυγά, εμείς είχαμε μαζέψει φυλλαράκια για να έχουν πάνω τους σχήματα,
η τεχνική ήταν κομμάτια από ένα καλτσόν και τύλιγμα των αυγών με το φυλλαράκι και βράσιμο στην κατσαρόλα με εκείνη
την κόκκινη μπογιά, το πρώτο αυγό ήταν για την Παναγία και θα έπαιρνε την θέση του στο εικονοστάσι....
Από βραδύς η μάνα μου αλλά κι οι γειτόνισσες είχαν ζυμώσει το ζυμάρι και το είχαν σκεπάσει με κουβέρτες για να ξεκουραστεί και να φουσκώσει, σήμερα Μ.Πέμπτη θα έπλαθαν τα τσουρέκια και αργότερα με εκείνες τις μαύρες λαμαρίνες θα τα πήγαιναν στο φούρνο του κυρ.Γιώργη με τα ξύλα για να ψηθούν....
Εκείνες τις μυρωδιές κι εκείνες τις εικόνες τις κουβαλάω μέσα μου και είναι που σκέφτομαι ότι είναι φορές που με έχουν σώσει κι μ' έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο....
Μ.Πέμπτη και ο Μυστικός δείπνος κι ήταν που θα κοινωνούσαμε κι εμείς τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι.....
Οι νοικοκυρές δεν έκαναν άλλες δουλειές εκτός από τα έθιμα,
δεν έπρεπε να καρφώσεις ούτε καρφί στον τοίχο,
το χτύπημα του καρφιού εκείνη την μέρα είχε έναν θλιβερό ήχο....
Μ.Πέμπτη και τα δώδεκα Ευαγγέλια και η Σταύρωση....
Μ.Πέμπτη και η προδοσία της αλήθειας....
Θυμάμαι πως εκείνη την μέρα η γιαγιά μου μας έπλενε τα πόδια και τότε δεν καταλάβαινα γιατί....
Μ.Πέμπτη τότε και στη γειτονιά επικρατούσε ησυχία, ούτε γέλια ούτε χαρές, ακόμα κι εμείς τα παιδιά δεν βγαίναμε στην αλάνα να παίξουμε.
Μ.Πέμπτη σήμερα και στην γειτονιά επικρατεί ησυχία, η διαφορά όμως είναι ότι τότε υπήρχε ησυχία από σεβασμό και από κατάνυξη στο Θείο δράμα ενώ σήμερα δεν ξέρω τι κακό μας βρήκε και είμαστε έτσι.
Μ.Πέμπτη και ο χτύπος της Σταύρωσης ακόμη ηχεί στην ψυχή μου....
Μάνα γιατί κλαις?
Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχής αυλής κι ανθίτης της ερημιάς μου.....
Καλημέρα γείτονες μιας φτωχής και πάλι γειτονιάς,
ας μη ξεχνάμε ότι αυτός ο λαός δεν γονατίζει παρά μόνο στους νεκρούς του..

 θεία Ευτέρπη