Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Όσοι πολίτες έχουν διατηρήσει ακέραια την κριτική τους ικανότητα, δεν μπορεί παρά να ένιωσαν απέραντη οργή, μόλις πληροφορήθηκαν ότι, μιλώντας ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Γιώργος Φλωρίδης από το βήμα της Βουλής για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, έκλεισε τον λόγο του με ένα λαϊκίστικο, δημαγωγικό και εν τέλει προπαγανδιστικό απόφθεγμα, στηριγμένο πάνω σε ένα προσβλητικό για την μνήμη των θυμάτων των Τεμπών λογοπαίγνιο.
«για να μιλήσω στην γλώσσα του λαού, όσοι από τους πολιτικούς χρησιμοποιούν όλο αυτό το θολό πράγμα για τα μπαζώματα, αυτοί είναι για τα μπάζα».
Καίτοι στην δευτερολογία του ο διαπρύσιος αρνητής του μπαζώματος κ. Φλωρίδης δήλωσε ότι «η κυβέρνηση σέβεται τον πόνο των ανθρώπων», το λογοπαίγνιο της προηγηθείσας αποφθεγματικής ρήσης του με τα κυριολεκτικά «μπαζώματα» και τα μεταφορικώς νοούμενα «μπάζα» αποδεικνύει ότι η δήλωσή του περί σεβασμού του ανθρώπινου πόνου ήταν υποκριτική και δημαγωγική.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης έπρεπε να δώσει την εντύπωση ότι είναι τυπικώς εντάξει, τηρώντας κατά γράμμα το επικοινωνιακό πρωτόκολλο, σύμφωνα με τον οποίο κάθε πολιτικός που έχει να διαχειριστεί μια συμφορά, πρέπει να χρησιμοποιεί, ακόμη κι αν δεν τα πιστεύει, λόγια που στοχεύουν στο άγγιγμα των συναισθηματικών χορδών των χαροκαμένων συγγενών, ώστε ο ίδιος να φαίνεται ενσυναισθητικός και αυθεντικός.
Ταυτοχρόνως, όμως, για τον απαράμιλλο προπαγανδιστή κ. Φλωρίδη, τον πασοκικό μισθοφόρο της Νέας Δικτατορίας, που αίφνης έγινε βασιλικότερος του βασιλέως, ήταν πιεστική η ανάγκη να προσπαθήσει να αντιστρέψει με θεαματικό τρόπο το βαρύ κλίμα που έχει δημιουργηθεί από το κοινό μυστικό του μπαζώματος στον τόπο του εγκλήματος των Τεμπών.
Αυτός ο θεαματικός τρόπος στηρίχθηκε σε μια τεχνική προσφιλή στους προπαγανδιστές: Όταν θέλουν να αμυνθούν απέναντι σε μια μαύρη αλήθεια, την οποία, όμως, δεν μπορούν να καταρρίψουν με λογικά επιχειρήματα και αδιάσειστα τεκμήρια, αμφισβητούν την αντιληπτική ικανότητα ή την ηθική υπόσταση των αντιπάλων τους, αποδομώντας έτσι την προσωπικότητά τους ή δολοφονώντας τον χαρακτήρα τους (argumentum ad hominem).
Η τεχνική αυτή είχε την τιμητική της στην εποχή της υγειονομικής δικτατορίας, όπου οι αμφισβητίες της νομιμότητας και της σκοπιμότητας των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων στιγματίσθηκαν ως «ψεκασμένοι», «ανεγκέφαλοι», «ανόητοι», «πανίβλακες», «ημιμαθείς που δεν ξέρουν την τύφλα τους», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ.
Τώρα, λοιπόν, όσοι τολμούν να δέχονται ότι μπαζώθηκε ο τόπος του εγκλήματος των Τεμπών στιγματίζονται ως «μπάζα». Αν δεν προσφερόταν το «μπάζωμα» για λογοπαίγνιο, αντί για «μπάζα», οι θιασώτες του μπαζώματος θα μπορούσαν να απαξιωθούν ως «βλήματα».
Σημειωτέον ότι κάποιοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, όπως προεχόντως η κ. Αγαπηδάκη, ενέταξαν την παραδοχή του μπαζώματος στις θεωρίες συνωμοσίας, μία ακόμη τετριμμένη τακτική όλων των συνωμοτών που, προσπαθούν να αποτινάξουν από πάνω τους τον λεκέ της ενοχής τους, αποκαλώντας «συνωμοσιολόγους» τους επικριτές τους!
Φυσικά, ο περιορισμός της εμβέλειας της απαξιωτικής εξίσωσης αποκλειστικά στον κύκλο προσώπων που ανήκουν στον χώρο της πολιτικής είναι προδήλως αυθαίρετος: Με ποια λογική στην κατηγορία των «μπάζων» ανήκει μόνο όποιος πολιτικός δέχεται το μπάζωμα, αλλ’ όχι και κάθε άλλος πολίτης που έχει πεισθεί απολύτως ότι μπάζωμα έγινε;
Πάντως, παρότι λίγο προτού εκτοξεύσει την στιγματιστική του ρουκέτα ο κ. Φλωρίδης έδειχνε να βρίσκεται σε περίσκεψη αυτοσχεδιασμού, τακτοποιώντας τα χαρτιά που κρατούσε στα χέρια του, η επικέντρωση του προπαγανδιστικού στίγματος αποκλειστικά στους πολιτικούς συνηγορεί υπέρ της εκδοχής ότι η αποφθεγματική απαξίωση των θιασωτών του μπαζώματος ήταν προσχεδιασμένη.
Μέσω της απαξιωτικής-προπαγανδιστικής εξίσωσης «όποιος πολιτικός μιλά για μπαζώματα είναι για τα μπάζα», ο κ. Φλωρίδης παραβίασε το πολιτικό savoir vivre σε βάρος των χαροκαμένων συγγενών των θυμάτων και για τον εξής λόγο:
Χλευάζοντας τους πολιτικούς θιασώτες του μπαζώματος, αμφισβήτησε κατά λογική ακολουθία την εγκυρότητα τριών φωτογραφιών από τον χώρο του μπαζώματος, οι οποίες, μαζί με άλλο υλικό, προβλήθηκαν στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, όπου μίλησε η κ. Μαρία Καρυστιανού, μητέρα ενός εκ των 57 + Χ θυμάτων:
Στην πρώτη από τις προβληθείσες φωτογραφίες απεικονίζεται ο τόπος του εγκλήματος, όπως είχε διαμορφωθεί κατά την διάρκεια των ερευνών διάσωσης. Στις άλλες δύο φωτογραφίες απεικονίζεται ο τόπος του εγκλήματος όπως διαμορφώθηκε μετά την απομάκρυνση όχι μόνο των βαγονιών αλλά και κάθε άλλου αντικειμένου που θα μπορούσε να σχετίζεται με το διαπραχθέν έγκλημα.
Όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Αυγή» (21.5.2024, σελ. 6) με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η έρευνα τελείωσε πριν καν αρχίσει», στην δεύτερη και τρίτη φωτογραφία απεικονίζονται οι εργασίες του εν εξελίξει μπαζώματος. Ειδικότερα:
«Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται ένας εκσκαφέας να έχει “φάει” το μισό ανάχωμα πάνω στο οποίο εδράζεται η σιδηροδρομική γραμμή, ενώ λίγο πιο κάτω φαίνεται ότι το έδαφος έχει σκαφτεί σε βάθος περίπου ενός μέτρου, όπου ένα άλλο μηχάνημα στρώνει το σκούρο υλικό – πιθανότατα χαλίκι με πίσσα. Στην τρίτη φωτογραφία φαίνεται καθαρότερα ότι ο χώρος εκχωματώθηκε σε αρκετά μεγάλο βάθος πριν “τσιμεντωθεί”».
 |
Καθοριστικής σημασίας για την συνειδητοποίηση του προπαγανδιστικού χαρακτήρα της ρήσης του κ. Φλωρίδη είναι η υποκριτική τοποθέτηση που είχε κάνει ο κ. Μητσοτάκης στις 12 Μαρτίου 2024 (καλεσμένος στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Αταίριαστοι»). Όταν ρωτήθηκε για την υπόνοια της συγκάλυψης και, ειδικότερα, για το μπάζωμα του τόπου του εγκλήματος, είπε τα εξής, καταφανώς ένοχα, λόγια:
«Έρχομαι στο θέμα της συγκάλυψης και σε όλη αυτή τη λογική της συγκάλυψης: Να συγκαλύψουμε τι ακριβώς, αναρωτιέμαι. Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που βρέθηκα, αμέσως μετά, στον τόπο του δυστυχήματος. Τις εικόνες, τις μυρωδιές, ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει στην ζωή μου και ξέρω πολύ καλά ότι τις επόμενες μέρες έπρεπε να σταθεροποιηθεί το έδαφος να πάνε οι γερμ… [στο σημείο αυτό ο Κυρ. Μητσοτάκης κάνει σαρδάμ και φαίνεται πως πάει να πει «Γερμανοί» αντί γερανοί], να πάνε οι γερανοί να βρούμε αν υπάρχουν άλλοι αγνοούμενοι μες στα συντρίμμια. Αυτό το οποίο έγινε δεν ήταν τίποτε άλλο από την σταδιακή αφαίρεση των βαγονιών της επιβατικής αμαξοστοιχίας, δεν μιλάω για την εμπορική για την οποία γίνεται η όλη συζήτηση… για να δούμε, τότε ψάχναμε όλοι σορούς. Αυτή ήταν η πραγματικότητα τότε. Και να βγαίνουνε κάποιοι να μιλάνε για μπάζωμα και για τσιμέντωμα. Λυπάμαι πραγματικά, ε, λυπάμαι και οργίζομαι, ε, ταυτόχρονα. Η δουλειά έγινε από τους επιχειρησιακούς, ε, ε, παράγοντες, όσο καλύτερα μπορούσε να γίνει».
Από τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης είπε τα παραπάνω λόγια, δηλ. σε άλλα σημεία κομπιάζοντας, σε άλλα κάνοντας σαρδάμ, πότε κοιτάζοντας τους δημοσιογράφους στα μάτια, πότε κοιτάζοντας ένοχα στα πλάγια, αλλά προπάντων προσποιούμενος γελοιωδώς ότι δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς θα μπορούσε να συγκαλύψει η κυβέρνηση (!) και, επιπλέον, χρησιμοποιώντας άσχετες εμβόλιμες φράσεις, συναισθηματικά φορτισμένες, ώστε να αποπροσανατολισθεί ο τηλεθεατής, προκύπτει ότι εψεύσθη αστυστόλως και, επομένως, ότι η υπόθεση «μπάζωμα Τεμπών» βρομάει και ζέχνει.
Άλλωστε, εμμέσως πλην σαφώς, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι μπάζωμα έγινε, με την διαφορά ότι το ονομάζει «σταθεροποίηση εδάφους», βαφτίζοντας έτσι το κρέας ψάρι!
Δυστυχώς, στην τελευταία ομιλία του πριν από την ψηφοφορία για την πρόταση δυσπιστίας, ο κ. Μητσοτάκης, σε μία από τις πιο αποκρουστικές θεατρικές παραστάσεις του, επανέλαβε ό,τι είχε πει στην συνέντευξη της 12ης Μαρτίου, εκφράζοντας την ίδια απορία:
«αναρωτιέμαι τι ακριβώς να συγκαλύψουμε; Το μόνο μέλημα των συνεργείων ήταν πώς θα σηκώσουν τα βαγόνια των τρένων για να βρούμε ποιοι ήταν από κάτω, ήταν το μόνο μας μέλημα εκείνη την στιγμή».
Τόσο μεγάλα ψέματα με τέτοιον υποτιμητικό για την νοημοσύνη μας τρόπο, νομίζω ότι δεν είχε τολμήσει μέχρι σήμερα να πει κανένας άλλος πρωθυπουργός. Η επίμαχη ψευδής-θεατρική παράσταση είναι καταγεγραμμένη στο βίντεο που ακολουθεί και ειδικότερα στα δευτερόλεπτα που έπονται του 13ου λεπτού και του 52ου δευτεολέπτου:
Μάλιστα, εκτός του κ. Μητσοτάκη, για το μπάζωμα έχει τοποθετηθεί και ο κ. Κωνσταντίνος Κυρανάκης, ο οποίος στο ερώτημα «γιατί υπήρξε μπάζωμα» είχε αναρωτηθεί:
«αν δεν υπήρχαν εργασίες εκείνη την περίοδο για να μπορέσει να ξαναϋπάρξει γραμμή, να ξαναμπούνε ράγες, να ξαναλειτουργήσει το τρένο, πώς θα γινόταν αυτό σε έναν κρατήρα;».
Επίσης, ο κ. Μακάριος Λαζαρίδης είχε αρνηθεί το μπάζωμα, παραδεχόμενος όμως ότι:
«έπρεπε να επιχειρήσουν γερανοί, να σηκώσουν τα βαγόνια, όταν ακόμη και φωνές», «δεν ήταν θέμα εντολών, ήταν θέμα πρωτοκόλλου, ήταν θέμα ανθρώπινων ζωών».
Αλλά και ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είχε πει ότι:
«Έχουν πέσει τα βαγόνια, ακούγονται οι οιμωγές από κάτω, τα κλάματα και τα πτώματα και πρέπει να πάνε γερανοί βάρους 20 τόνων να σηκώσουν τα βαγόνια που είναι πολλοί τόνοι το κάθε βαγόνι».
Η εκδοχή του σωστικού μπαζώματος χάριν των γερανών, την οποία υιοθέτησε και ο κ. Φλωρίδης λίγο προτού εκτοξεύσει την προπαγανδιστική του ρουκέτα, διαψεύδεται πανηγυρικά και από φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό από το οποίο εμφαίνεται αναντίρρητα ότι οι γερανοί έπιασαν δουλειά στον τόπο του εγκλήματος χωρίς να χρειαστεί να προστεθεί χωματουργικό υλικό (βλ. την ανάλυση του Παναγιώτη Γερογλή, Απόστρατου Ταξιάρχου του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος πραγματοποίησε σχετική έρευνα).
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η εξίσωση του κ. Φλωρίδη «θιασώτες μπαζώματος = για τα μπάζα» εκτός από απαξιωτική-στιγματιστική είναι και φρενοβλαβοποιητική (gaslighting):
Μολονότι υπάρχει πληθώρα πειστηρίων περί του μπαζώματος του τόπου του εγκλήματος, εκείνος επιμένει να επιτίθεται εναντίον του μυαλού μας, προσπαθώντας ανερυθρίαστα, σαν πολιτικός ταχυδακτυλουργός, να κάνει το μαύρο άσπρο!
 |
Όσοι διατηρούμε το μυαλό μας στην θέση του μπορούμε εύκολα να φαντασθούμε ποιες είναι οι ομάδες-στόχοι της προπαγανδιστικής ρουκέτας που εκτόξευσε ο κ. Φλωρίδης:
Από την μια πλευρά είναι οι μαζάνθρωποι (σε φλωριδική ορολογία: μπαζάνθρωποι!) που χαύουν ό,τι παραμύθι τους διαβάζει ο τσοπάνης τους και από την άλλη πλευρά είναι οι θερμοκέφαλοι ομοϊδεάτες του που παραληρούν καθώς προσκυνούν τον ιδεολογικό αφέντη τους.
Η απόπειρα φρενοβλαβοποίησης του ελληνικού λαού κορυφώθηκε κατά την δευτερολογία του κ. Φλωρίδη στην συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας, ο οποίος επικαλέσθηκε «εξωθεσμικούς παράγοντες που επιχειρούν να αλλοιώσουν την λειτουργία της δημοκρατίας», προφητεύοντας ότι «εφόσον συνεχίσουν να το επιχειρούν, θα υποστούν για μία ακόμη φορά μια συντριπτική ήττα, αλλά στο γήπεδο της πολιτικής, στο γήπεδο της αλήθειας, στο γήπεδο της καθαρότητας».
Εδώ πρόκειται για την δόλια τακτική της υπεκφυγής (equivocation), σύμφωνα με την οποία οι πολιτικοί, προκειμένου να μην απαντήσουν ευθέως στις ερωτήσεις που τους υποβάλλουν, υπεκφεύγουν μέσω μιας πολιτικής τοποθέτησης, στρέφοντας αντεπιτιθέμενοι τα βέλη τους σε έναν εξωτερικό παράγοντα ή στο αντίπαλο πολιτικό κόμμα.
Την ώρα δε που ακόμη και ένα μικρό παιδί γνωρίζει πόσο ψεύτες και χειραγωγοί είναι οι πολιτικοί, η εξίσωση «γήπεδο πολιτικής = γήπεδο αλήθειας = γήπεδο καθαρότητας» είναι προφανές ότι αποτελεί ένα ακόμη εφεύρημα του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, εκείνου δηλ. του σιχαμερού κόσμου στον οποίο ανήκει η επιστήμη της προπαγάνδας, η μάστιγα του παρόντος (απατ)αιώνος.
Κατόπιν αυτών, η απαράδεκτη στάση του διαπρύσιου αρνητή του μπαζώματος κ. Φλωρίδη κατά την πρόσφατη εμφάνισή του στην Βουλή, αλλά και κάθε άλλη παρόμοια στάση που θα υιοθετηθεί εφεξής από κάποιον επίδοξο αντιγραφέα του, θα μπορούσε να περιγράφεται ως φαινόμενο «προπαγανδιστικού φλωριδισμού»!
Σημείωση: Όποιος χρησιμοποιεί τις λέξεις του εχθρού, άθελά του τις τονίζει, χτίζοντας στο μυαλό των ανθρώπων το ανεπιθύμητο νοητικό πλαίσιο (framing). Έτσι, το ανατριχιαστικό λογοπαίγνιο με τα μπαζώματα και τα μπάζα είναι πιθανό να συμβάλει, ώστε οι δύο αυτές λέξεις να εγχαραχθούν στην μνήμη των πολιτών και να λειτουργούν ως σήματα. Η αρνητική προσοχή και ο υπερτονισμός της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς («θιασώτες μπαζώματος = για τα μπάζα») μπορεί να ενισχύσει θετικά την ανεπιθύμητη συμπεριφορά (positive reinforcing function of negative attention). Επομένως, ο κ. Φλωρίδης ενδέχεται να υποδαύλισε ό,τι ακριβώς ήθελε να απαλείψει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου