Αχ χελιδόνι μου πως να πετάξεις
σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πως να κλάψεις και πως να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου
Αχ παλικάρι μου τα τρένα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου που πήγαν πες μου που πήγαν
αχ παλικάρι μου
Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου
1 σχόλιο:
...ὅσοι μιλούσανε για λυτρωμό
(τελάληδες τῆς ἀγορᾶς...σα'ί'νια...)
τὰ λύτρα κρυϕαγκάλιασαν
καὶ πᾶνε...
ἀσήκωτα τὰ βήματα
ἀπ την γεμᾶτη τσέπη
τὴν πέτρινη καρδιά
(καὶ τὰ κρυμμένα κρίματα)
τοὺς ὁδηγᾶνε
ἴσα στο τίποτα... τὸ πουθενά...
μονο ψηλά, τὸ χελιδόνι μας
πάνω ἀπ τὸν μαῦρο τὸν οὐρανό
σχίζει ἀθέατο τὸ λαμπερό...
το ὁλοκάθαρο παντοτεινό γαλάζιο
ποὺ ἔκανε γιὰ πατρίδα του
καθῶς ἀπλόχερα τοῦ ἐχαρίσθη...
για κάθε τρένο μάταιο
ποὺ ἄϕησε...κι ἐχάθη...
χωρίς λύπη μεγάλη...
μόνο...
μὲ κάποιον ἴσως δισταγμό...
...
Δημοσίευση σχολίου