Αμάν, αμάν, αμάν, κόσμε της πλάνης,
άκαρδε, άμοιρε ντουνιά,
πλανεύεις τη ματιά μου
στην πλέρια ομορφιά με χάνεις.
Αμάν, αμάν, αμάν, τη γλύκα της αγάπης
λουλούδι ευωδιαστό
σκορπίζεις στην καρδιά μου
κι ύστερα ρίχνεις πόνο
σεβντά για να χαθώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου