Η επιστροφή του παγανισμού της σάρκας. Ακόμα και στην Εκκλησία

 

 The Wanderer

Το Netflix μετέδωσε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά σταμάτησα να το βλέπω μετά τα πρώτα πέντε λεπτά: η σειρά ξεκινά μιλώντας για την ομοφυλοφιλία του Αλέξανδρου και δείχνοντας μια αποκρουστική σκηνή οικειότητας με τον άντρα που θα ήταν φίλος και εραστής του. Ένα άλλο παράδειγμα της σεξολατρείας που είναι αχαλίνωτη στον σύγχρονο κόσμο. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι η σκηνή μπήκε και τονίστηκε σε μια σειρά με επιστημονικούς ισχυρισμούς για μια τόσο σημαντική προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας;
Αν προσθέσουμε τη διάδοση της πορνογραφίας, η οποία υποδουλώνει εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπους (απλώς μιλήστε με έναν ιερέα ή έναν ψυχολόγο για να πάρετε μια ιδέα αυτής της τρομερής κρυφής πραγματικότητας), συμπεραίνουμε ότι το σεξ και η ευχαρίστηση (ηδονή) έχουν γίνει οι νέες θεότητες του σύγχρονου κόσμου.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι νέα. Πριν από την έλευση του Κυρίου μας, ο θεός που βασίλευε στη γη ήταν ο θεός της σάρκας. Ο παγανισμός ήταν ένα με το σεξ: η ίδια μορφή σκλαβιάς με την οποία ο Εχθρός μας κρατά αλυσοδεμένους σήμερα. Ήταν η εμφάνιση του Χριστιανισμού που έκανε δυνατή την απελευθέρωση. Ο Χριστός και η Εκκλησία Του ήταν οι μόνοι ικανοί να κόψουν τις αλυσίδες της σκλαβιάς στη σάρκα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όπως γράφει ο πατέρας Kevin M. Cusick [εδώ], «Οι Χριστιανοί δεν ασχολούνται ούτε συζητούν για το σεξ για διασκέδαση. Οι Χριστιανοί δεν χρησιμοποιούν πορνογραφικά βίντεο ή εικόνες. Οι χριστιανοί δεν μιλούν καν για αυτά τα πράγματα. Η αγνότητα είναι συστατικό της χριστιανικής πίστης και ηθικής. Η αγνότητα εμποδίζει τον απρόσεκτο χειρισμό των σεξουαλικών θεμάτων που είναι εγγενείς στον γάμο. Για να μην μακρηγορώ: Ό,τι συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα πρέπει να παραμένει στην κρεβατοκάμαρα. Η οικειότητα της αποκλειστικής σχέσης που μοιράζονται μόνο οι σύζυγοι, και ό,τι συνεπάγεται, πρέπει να παραμείνει ιδιωτικό ζήτημα μεταξύ των συζύγων. Η μόνη εξαίρεση είναι οι συνομιλίες με γιατρό για λόγους υγείας ή γονιμότητας ή, αν χρειαστεί, στο απόρρητο της εξομολόγησης». Όπως είπε ο Άγιος Παύλος, «η πορνεία και η ακαθαρσία δεν πρέπει καν να αναφέρονται μεταξύ σας». Η προϋπόθεση της ελευθερίας και της απομάκρυνσης από τη σάρκα επιτεύχθηκε με τη χάρη που έφερε ο Κύριος Ιησούς και διοικήθηκε από την Εκκλησία. Το τρομακτικό είναι να βλέπεις ότι σήμερα, αντιμέτωπη με μια κατάσταση σκλαβιάς ακόμη χειρότερη από αυτή των αρχαίων ειδωλολατρών, η Εκκλησία όχι μόνο έχει παραιτηθεί από το να είναι φάρος απελευθέρωσης, αλλά έχει αρχίσει επίσημα από καιρό να δικαιολογεί και να νομιμοποιεί τις σεξουαλικές αμαρτίες, γινόμενη έτσι σύμμαχος της νέας ειδωλολατρίας της σάρκας. 

Από τη μια πλευρά, έχουμε μια Εκκλησία στην οποία ένα μεγάλο μέρος του κλήρου παραπαίει στον βάλτο αυτών των κακών (απλώς θυμηθείτε τις περιπτώσεις του πρώην καρδινάλιου McCarrick, του καρδινάλιου Coccopalmerio, του πατέρα Rupnik ή του πολύ πρόσφατου του κανόνα του καθεδρικού ναού της Βαλένθια). Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον Πάπα Φραγκίσκο και τον λακέ του, τον Βίκτορ Φερνάντες, που όχι μόνο δικαιολογούν αλλά και ευλογούν αυτές τις αμαρτίες στο όνομα μιας «εξερχόμενης Εκκλησίας».

Είναι ανεξήγητο ότι οι άνδρες που πρέπει να διατηρήσουν την καθολική πίστη είναι ικανοί για τέτοια φρίκη. Πώς είναι δυνατόν, ζώντας στη Ρώμη, να μην μπορούν να δουν το παράδειγμα των μαρτύρων (σκεφτείτε μόνο την Αγία Αγνή ή την Αγία Σεσίλια) που ήταν και είναι φωτεινές μαρτυρίες του θριάμβου του Χριστιανισμού επί του παγανισμού του σεξ και της σάρκας; Πώς είναι δυνατόν, ζώντας στην Αγία Πόλη, περιτριγυρισμένοι από τη μαρτυρία εκείνων που προηγήθηκαν στην πίστη, να τολμήσουμε να υποστηρίξουμε τέτοιες φρικαλεότητες;

Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι ο Bergoglio και ο Fernández όχι μόνο δεν κοκκινίζουν από ντροπή όταν γράφουν δηλώσεις που τεκμηριώνουν την ωμή άγνοιά τους (ο Σεβασμιώτατος  Nicola Bux είπε σχετικά ότι από εδώ και στο εξής «η υποψία άγνοιας και κακής πίστης θα βαρύνει κάθε έγγραφο που Ο Fernández υπογράφει»), αλλά δέν  φοβούνται να πέσουν στις πιο προφανείς αντιφάσεις.

Για παράδειγμα, τόσο η Fiducia supplicans όσο και το επακόλουθο «διευκρινιστικό» έγγραφο αναφέρουν ότι οι ευλογίες στα ομόφυλα ζευγάρια πρέπει να γίνονται εκτός οποιουδήποτε λειτουργικού πλαισίου, και ο Πάπας Φραγκίσκος έχει πει το ίδιο σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. Ωστόσο, ο αρχιερέας της βασιλικής του Βατικανού έδωσε οδηγίες στους κανονικούς του Αγίου Πέτρου για το πώς να μεταδώσουν αυτές τις ψεύτικες ευλογίες στην εκκλησία, ακόμη και στον τάφο του Αγίου Πέτρου.

Εντυπωσιακή είναι επίσης η εξοικείωση των καθολικών πιστών σε αυτά τα σκάνδαλα. Όπως ο βρασμένος βάτραχος του Clerc (Κλερκ), έχουμε συνηθίσει το νερό να γίνεται πιο ζεστό κάθε μέρα και σύντομα δεν θα μπορούμε πλέον να πηδάμε από την κατσαρόλα. Όχι μόνο έχουμε συνηθίσει στην ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι διεφθαρμένοι ιεράρχες ή στα σκάνδαλα κατά της καθολικής πίστης, αλλά αδιαφορούμε ακόμη και για την κοροϊδία που υποφέρουμε στα χέρια του Ρωμαίου Ποντίφικα.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ο Bergoglio πιστεύει ότι οι νέοι που προτιμούν την παραδοσιακή ιεροτελεστία και οι ιεροσπουδαστές που φορούν το ράσο πάσχουν από κάποια ψυχολογική διαταραχή και, ταυτόχρονα, τοποθετείται στην πολύ λεπτή θέση του Νομάρχη της Δικατερικής Υπηρεσίας για τη Διδασκαλία της Πίστης  ένα πρόσωπο που σε όλη την ιερατική του ζωή έγραψε μεγάλο αριθμό κειμένων με πολύ υψηλό σεξουαλικό περιεχόμενο.
Αναρωτιέμαι: ποιος έχει πραγματικά ψυχολογικά προβλήματα;

Ο Άγιος Σεραπίων ο Σιδώνιος διηγήθηκε στον Άγιο Αθανάσιο και ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε αργότερα στη βιογραφία του για τον Άγιο Αντώνιο, ότι δύο χρόνια πριν από το θάνατό του ο Αντώνιος μπήκε σε εκστατική κατάσταση και είδε ένα ανησυχητικό όραμα που προμήνυε τη βία που θα κατέστρεφε την Αλεξάνδρεια το 356. Βωμό περικυκλωμένο από έναν κύκλο από μουλάρια που, τρελαμένα, τον κλώτσησαν με μανία, και ερμήνευσε αυτό το όραμα ως την οργή που θα έπληττε την Εκκλησία: τα μουλάρια ήταν οι Αρειανοί που επιτέθηκαν στην Εκκλησία με τη βία «παράλογων θηρίων». Αργότερα προφήτεψε ότι «όπως ο Κύριος οργίστηκε, έτσι θα θεραπεύσει ξανά» και ότι οι διωκόμενοι και οι εξόριστοι θα λάβουν δικαιοσύνη. Σήμερα βλέπουμε ξανά ότι ένα κοπάδι από τρελά μουλάρια κλωτσάει όχι μόνο το θυσιαστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αλλά και το ίδιο το δογματικό οικοδόμημα της Εκκλησίας, πιέζοντας με όλη τους τη δύναμη να δεχτεί η Εκκλησία την επιστροφή του παγανισμού της σάρκας. Λες και ο διάβολος ήθελε να αναπληρώσει την ήττα που υπέστη τους πρώτους αιώνες και τώρα εμφανίστηκε ξανά με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη.

Είθε ο Κύριος να μας θεραπεύσει ξανά! Είθε να θεραπευτούν όλοι όσοι διώκονται από τους Νέους Αρειανούς!

πηγή