Θυμάμαι κάποτε που ήμουν πολύ κουρασμένη και δεν είχα δυνάμεις, να μου λέει ο λογισμός μου:
«Δεν μπορώ να κάνω σήμερα προσευχή, θα κάνω αύριο. Τί θα ακούσει από μένα ο Θεός;».
Και απάντησα:
«Αν γινόταν τώρα ένας πόλεμος, ένας σεισμός, μία καταστροφή, θα κοιμόσουν, θα αισθανόσουν κούραση; Όχι! Τώρα, γιατί αισθάνεσαι κουρασμένη και λες, θα τα κάνεις αύριο, μεθαύριο; Ξέρεις, αν έχεις καιρό να τα κάνεις; Και αν σε εύρη ο θάνατος απόψε; Ένας πόλεμος, ένας σεισμός να γίνει και ευρεθής πεθαμένη; Τί απολογία θα δώσεις στον Θεόν;».
Και είπα:
«Σήκω γρήγορα και πήγαινε τον νου σου στον Θεόν, γιατί ο Θεός θέλει ο νους να δουλεύει. Σήκω αμέσως και κάθησε, γονάτισε εκεί πέρα και αν δεν μπορεί το σώμα, έστω μείνε και στο κρεββάτι ξαπλωμένη, αρκεί να κάνεις το καθήκον της ημέρας».
Αμέσως τότε, έφυγε εκείνη η ατονία και η κούραση.
Πού πήγε εκείνο το βάρος; Διαλυθήκανε όλα, φύγανε και συνέχισα τα καθήκοντά μου.
Τί μας κάνει ο διάβολος...!
Θα με έβαζε να κοιμηθώ, να τεμπελιάσω και το πρωί θα ήμουνα με τον έλεγχο της συνειδήσεως ότι, δεν ευαρέστησα τον Θεόν.
Πρέπει να βιάσωμε τον εαυτόν μας. Να μην μένει ο άνθρωπος χωρίς καθήκοντα. Μόνο έτσι θα δούμε πολλή ενίσχυση και μεγάλη βοήθεια!!!
Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς (1921-1995)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου