Σιγοτραγουδώ
όσα πεθυμώ
ένα ένα ρίχνω στη φωτιά
για να ζεσταθώ
για να λυτρωθώ
απ’ το χιόνι που κερνά η μοναξιά
Περιμένω πέρα στα βαθιά νερά
ένα χέρι να με φέρει στη στεριά
Να ’βρω μια ματιά
Να ’βρω συντροφιά
Ένα χάδι να ντυθώ ξανά
Περιμένω πέρα στα βαθιά νερά
Η φωνή σου πάλι πίσω με γυρνά
για να ζεσταθώ
για να λυτρωθώ
ένα χάδι σου γλυκό να βρω
Σιγοτραγουδώ
όσα καρτερώ
ένα ένα γράφω στα χαρτιά
για να ξεχαστώ
για να γιατρευτώ
απ’ το χτες που με κρατά στη λησμονιά
μουσική & βίντεο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
ερμηνεία ΓΕΩΡΓΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
Πριν από κάποια χρόνια ένας φίλος, στην προσπάθειά του να με καλέσει, πάτησε κάποιο λάθος νούμερο και έτσι του απάντησε μια γριούλα, η οποία του είπε κατ' ευθείαν: "Πήρατε λάθος αριθμό!"
- "Καλά, πώς το ξέρετε ότι πήρα λάθος", της είπε.
Και αυτή του απάντησε:
-"Αυτό το τηλέφωνο δεν χτυπάει ποτέ, κανένας δεν με καλεί".
Μια ιστορία, δυο φράσεις, όμως η μοναξιά αυτής της γυναίκας μας ταρακούνησε τόσο που την επομένη συγκινημένοι γράψαμε αυτό το τραγούδι.
Ας αφιερώσουμε, έστω τζαι μισήν ώρα για τους ηλικιωμένους και όσους γείτονες γνωστούς αλλά και αγνώστους που ζουν μονάχοι.
Δεν χρειάζονται δώρα. Το χάδι έγινε πλέον τόσο σπάνιο που σε όποιον και αν το χαρίσουμε θα τον πλουμίσουμε με το πιο πολύτιμο δώρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου