- Δεδομένης της παραφροσύνης που βλέπουμε από το ευρύ κοινό αυτές τις μέρες αναφορικά με την προθυμία του να πετάξει τα δικαιώματά του. Είτε πρόκειται για το δικαίωμα στην οπλοκατοχή είτε για το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου, είτε για το δικαίωμα στη συγκέντρωση είτε για την ελευθερία άσκησης της νομικής διαδικασίας αναρωτιέται κανείς τι στα κομμάτια συμβαίνει. Πώς κατάντησαν έτσι οι άνθρωποι;
- Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να αμφισβητούν το προσωπικό τους συμφέρον και να μην αισθάνονται τύψεις γι' αυτό;
1 σχόλιο:
...φυσικὰ, ὑπάρχουν τὰ...γνωστά μας...
ὑποχθόνια -καὶ ἀνυπόστατα μετά τὴν πτώση τους-
"ὄντα"...
τὰ ὁποία χειριζομενα τοὺς
λ ο γ ι σ μ ο ύ ς καὶ τὰ π ά θ η μας
καταλήγουν νὰ μᾶς ἐλέγχουν,
ἐφόσον, ἀνυποψίαστοι, τοὺς πααδινόμαστε
μὲ τὴν θέλησή μας,
ἀκυρώνοντας ἔτσι
τὴν ἐλεύθερή μας β ο ύ λ η σ η
καὶ ὑποτασσόμενοι
στὸ... θέλημά "μας"
(ἕνα θέλημα, ποὺ μόνο δικό μας δὲν εἶναι...)
...
ἔτσι, τὸ νὰ ἀποκτηθεῖ ἕνας
ἀκόμη τρόπος ἐλέγχου μας,
ἴσως ἁπλά ...νὰ κάνει τὸ τραγικό ἀκόμη τραγικότερο
καὶ τὸν ἔλεγχό μας,τρόπον τινά....διπλοτσεκαρισμένο...
ὀπότε, δὲν χειάζεται κανένας ἰδιαίτερος πανικός,
μόνον ἐ γ ρ ή γ ο ρ σ η
νάχουμε τὸ Νοῦ μας...ἀνύστακτο...
(τὰ μάτια μας...τέσσερα...!)
Δημοσίευση σχολίου