“Έφυγαν” γονατιστοί και προσευχόμενοι

Εἶναι πολλοί ἀπ’ αὐτούς, πού γονάτισαν γιά νά προσευχηθοῡν καί ἀναπαύθηκαν ἥσυχα μπροστά στόν Δεσπότη Χριστό· ἄλλοι πάλι, κατά τόν ἰδιο τρόπο, στηρίχθηκαν στό βράχο καί άμέσως παρέδωσαν τήν ψυχή τους στόν Κύριό τους· ἄλλος πέθανε, ἐνὼ ἀνέβαινε μόνος στό βουνό, καί ὁ τόπος ἔγινε συγχρόνως τάφος καί θάπτης· ἄλλος πάλι πῆρε μόνος του τή στάση τοῦ νεκροῦ καί μπῆκε στόν τάφο ἐπειδή στηρίχθηκε στή χάρη τοῦ Κυρίου του· ἄλλος πάλι τρώγοντας τή χλόη τοῦ Δεσπότου, νύσταξε καί ἅφησε τήν πνοή του στό τραπέζι του· καί ἄλλου πάλι ἐνὼ στεκόταν καί δοξολογοῦσε τόν Θεό, τοῦ άφαιρὲθηκε ὁ ἦχος τῆς πνοῆς του· ἄλλος ἐνὼ στεκόταν στό ὅρος ψάλλοντας καί προσευχόμενος, ἧρθε ὁ θάνατος καί ἔβαλε τέλος στήν προσευχὴ του.

 

 

 

~ Ἅγιος Εφραίμ ο Σύρος

(Λόγος σέ πατέρες πού ἐτελειώθησαν Τόμος Β΄ σελ, 26,27 Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας)