ΤΟ ΜΙΝΙΟΝ και του φτωχού τ' ανάθεμα.

ΘΥΜΑΜΑΙ την παραμονή  το βράδυ ,πριν αρπάξει φωτιά το ΜΙΝΙΟΝ,είχαμε πάει οικογενιακώς σε αυτό το εντυπωσιακό και πολυόροφο  για τα τότε δεδομένα μεγαλοκατάστημα.Η ονειρόπολις κάθε μικρού παιδιού.

Ήταν και παραμονές των Χριστουγέννων, 19 Δεκεμβρίου.

Κόσμος πολύς,κίνηση ,φασαρία εντός με βίτρίνες πλούσιες και υπερήφανες .... ακριβά δώρα , προβολή , μεταξένια   κορδελίνια  και χρυσοποίκιλτα στολίδια ,σε μία εποχή στέρησης και  φτώχειας  λίγο πριν καταφθάσουν τα πολλά υποσχόμενα  τα πακέτα της ευρώπης.

Εγώ με τον αδελφό μας κοιτούσαμε σαν χάνοι εντυπωσιασμένοι ,μεστοί δέους και παιδικού θάμπους  και μ'ανοιχτό το στόμα,όπως όταν έπεφτε το πρώτο χιόνι  στην φτωχογειτονιά του Πειραιά τον χειμώνα......

Που να τολμήσουμε  όμως να αγοράσουμε από εκεί τα ακριβοπληρωμένα δώρα;

Τρόπον τινά το έβλεπα  το Υπερκατάστημα σαν να γελά σαρκαστικά και να περιγελά την φτωχολογιά, επαιρόμενο για την μεγαλωσύνη του  όπως οι κασμιράτοι αριστοκρατες των βορείων προαστίων.

Τότε αναπολώ έναν ανθρωπάκο και νέο πτωχό πατέρα με 4 μικρά παιδιά  ,λίγο πιο δίπλα ,στο απέναντι ράφι , πιο πτωχός κι'απο 'μας ,όπου ζαλιζόμενος από την πολυτέλεια ,την φιγούρα και τον αλαζονικό πλούτο,έκλαιγαν και τα παιδάκια του γιατί δεν του έφτανε ο παράς να τους πάρει από τα πλούσια δώρα ,μόνο κάτι μπαλόνια με την στάμπα του Αη Βασίλη επάνω πρόκανε να τους αγοράσει ο φουκαράς.

Ενός Άη - Βασίλη στεγνού κι'αδύνατου θυμάμαι  ,σαν την τσέπη του κακόμοιρου μεροκαματιάρη και  δεν άντεξε ....ώστε  οργισμένος φώναξε εντός και εκτός του.....ΣΤΑΧΤΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ !!! 

Τό'πε δυο -τρεις φορές  και ησύχασε!

Την άλλη ημέρα το πρωί ,μάθαμε  πως το ΜΙΝΙΟΝ κάηκε ολοσχερώς !

Και δεν μας έφτανε που φύγαμε απο εκεί απρακτοι και άδωροι είχαμε και την καζούρα, από τους συμμαθητές  μας στο Δημοτικό ,πως πήγαμε στο ΜΙΝΙΟΝ και κάηκε το σωβρακό μας.

Εν τέλει ο Πατέρας μας ,όπως κάθε  χρόνο την προπαραμονή  των Χριστουγέννων, μας αγόρασε ωραία παιχνίδια απο ένα πιο μικρό μα χαριτωμένο μαγαζάκι του Πειραιά  δίπλα  από τον Ιωσηφίδη.

Πέρασαν 43 χρόνια από την πυρκαγιά και ακόμη ψάχνουν τα αίτια.

Μα εμείς οι περιφρονημένοι και άπειροι απ,την παλιά Κοκκινιά,το γνωρίζαμε κι'από την πρώτη κιόλας ημέρα: 

Ήταν του φτωχού το ανάθεμα !!

 

π.Διονύσιος Ταμπάκης