Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρηΤον πάω στην ακρόπολη μετά στο λουμπαρδιάρη
Με γιασεμάκι χιώτικο λευκό χρυσανθεμάκι
Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκιΤα μάτια είχε χαμηλά σεμνά και λυπημέναΚαι κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρηΤον πάω στην ακρόπολη μετά στο λουμπαρδιάρηΤου αϊ δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή τουΈτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του
Την άλλη μέρα το πρωί θυμάται το '40Τη σχολική παρέλαση τη μεθυσμένη μπάνταΤα γυριστά σαξόφωνα και τα χρυσά τρομπόνιαΚι αυτός σημαία υψώθηκε στης πόλης τα μπαλκόνια
Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρηΤον πάω στην ακρόπολη μετά στο λουμπαρδιάρηΤου αϊ δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή τουΈτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου