....πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.(Ψαλμ.52)
Το ψαλτήρι, το προσευχητάρι των θλιμμένων ελπιζόντων σταλάζει βάλσαμο στις πληγωμένες ψυχές των ανθρώπων! Ουράνια δρόσος και παραμυθία που διεισδύει από μικρές τρίσβαθες χαραμάδες και αδιόρατα γαληνεύει! Δεν χαϊδεύει όμως ο Ιερός ψαλμωδός! Μας γεμίζει τις καρδιές με την ελπίδα του αιωνίου, μα ενίοτε μας προειδοποιεί, μας αφυπνίζει μας τρομάζει! Τρόμος και έκστασις! Μπροστά στο άγγελμα της Αναστάσεως! Τρόμος και έκστασις μπροστά στις θλιβερές διαπιστώσεις που αλίμονο δεν αφορούν το παρελθόν και το τότε μα το σήμερα όσο ποτέ! Στον 52ο ψαλμό…πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός….Ἀλλ’ εἶδεν ὅτι ὅλοι ἐξετράπησαν ἀπὸ τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν καὶ ὅλοι κατήντησαν εἰς ἐξαχρείωσιν καὶ διαφθοράν. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ πράττῃ τὸ ἀγαθόν· δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας. Τρομερή η διαπίστωση! Ιδίως αν αντιληφθείς ότι αυτός ο ένας οφείλει να είσαι εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! Δίχως φυσικά αίσθηση τέτοιας σημαντικότητας και αξιοσύνης! Αλλά αυτομεμπτικής συναίσθησης που κανέναν άλλον δεν κατηγορεί πλην του αθλίου εαυτού μας και μόνο.
Λιγοστεύουν οι μέρες αδελφοί μου! Τα σημεία των καιρών δεν αφήνουν περιθώρια για εξωραϊσμούς και εφησυχάσεις! Εγώ φταίω για όλα!
Έλεγε ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Σεραγιώτης: «…Ταπεινώσου, αν θέλεις να ταπεινωθούν οι διάβολοι που σε θλίβουν. Ρίξε τον εαυτόν σου κάτω απ’ όλους και πες: «Εγώ είμαι ο τελευταίος του κόσμου και εγώ φταίω για όλα.»
Να το κάνεις αλλά όχι προσχηματικά, όχι αυτάρεσκα και ανθρωπάρεσκα με τον γνωστό σου ευσεβισμό, αλλά ειλικρινώς και καρδιακά!
Έλεγε ο μέγας Ντοστογιέφσκυ «…μονάχα ένας τρόπος σωτηρίας υπάρχει. Να πάρεις επάνω σου όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων όταν αναλάβεις τα πάντα και για τους πάντες. Θα δεις αμέσως πως πραγματικά έτσι είναι, πως είσαι ένοχος για τους πάντες και για τα πάντα».
Να σε τρομάζει εκείνο το έως ενός! Πόσα χρόνια έρχεται και ξαναέρχεται ο Κύριος να επιθεωρήσει την άκαρπη συκιά στον αμπελώνα σου; Και όλο παράταση ζητάς, να μην την κόψει, μέχρι να την ξανασκαλίσεις και να την φροντίσεις πιότερο…Και όλο άκαρπη μένει, αφού λογαριάζεις αυτή την παράταση με το μέτρο της δήθεν αγάπης των στρεβλοδόξων που αγνοούν ότι μόνο η μετάνοια θα πέσει σαν κοπριά γύρω από τον κορμό της…
Αναζητώντας τους δέκα των σύγχρονων Σοδόμων και τον ένα του 52ου ψαλμού, τους κανονάρχες του Θείου ελέους, λέμε πάλιν και πολλάκις το παράτεινον Κύριε το έλεός Σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου