Ο π. Ζαχαρίας, υποτακτικός και διάδοχος του Αγίου Σωφρονίου, "ζωντάνεψε στην καρδιά των ακροατών την μνήμη του αγίου αυτού θεράποντος του Χριστού", όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Αναφερόμενος στην εν τω κόσμω ζωή του η οποία διήρκησε έναν αιώνα, εξήγησε ότι: "ο Άγιος Σωφρόνιος, κατ’ επιταγὴ του Πνεύματος και εν αντιθέσει προς την επιθυμία του να ζει «ἵνα μὴ φανῇ τοῖς ἀνθρώποις», μας άφησε τις γραφές του. Και ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κάποιος το πνευματικὸ πορτραίτο του αγίου αυτού ανδρός, είναι η ανάγνωση των βιβλίων του. Κάθε παράγραφος είναι καρπὸς προσευχής και εκεί βρίσκεται ολόκληρος ο Γέροντας".
Και συνέχισε: "Στην πρώτη νεότητά του περιπλανήθηκε για οκτὼ περίπου χρόνια στον υπερβατικό διαλογισμό, ωσότου ο Θεὸς έθεσε ενώπιόν του τη σιναϊτικὴ αποκάλυψη, «Ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν». Μέσῳ της αποκαλύψεως αυτής ο Γέροντας διαμόρφωσε τη θεωρία του για τον προσωπικὸ Θεὸ και κατανόησε τον προ καταβολής κόσμου προορισμὸ του ανθρώπου, έτσι ποθώντας τη θεία γνώση, αποτάχθηκε τα βιοτικὰ και έγινε μοναχὸς στὸ Όρος του Άθωνα". Πάραυτα, συμπλήρωσε: "Η Πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στην Αγγλία, όπου ίδρυσε τη Μονὴ του Τιμίου Προδρόμου". Στην συνέχεια της ομιλίας του, ο πατήρ Ζαχαρίας απαριθμήσαι οκτὼ πρωτότυπα και συνάμα άκρως παραδοσιακὰ σημεία της διδασκαλίας του: α) Η κλασσικὴ πλέον διδασκαλία του Αγίου για τις τρεις περιόδους της πνευματικής ζωής. β) Η έννοια του προσώπου-υποστάσεως. γ) Η μετάνοια στο ανθρώπινο και στο οντολογικὸ επίπεδο. δ) Η προσευχὴ υπὲρ του κόσμου. ε) Η καθαρὰ προσευχή. στ) Η διάκριση μεταξὺ ασκητικής και χαρισματικής ταπεινώσεως. ζ) Η εξήγηση του λόγου, «κράτα τὸν νοῦ σου στὸν ἅδη καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι». η) Η αγάπη προς τους εχθρούς. Ο ομιλητής επεξήγησε το πρώτο σημείο της διδασκαλίας του το οποίο επεξηγέι τις τρεις περιόδους της πνευματικής ζωής: «Η πρώτη χάρη είναι καθαρὴ δωρεὰ άνωθεν και σε κάποιες περιπτώσεις φθάνει τα μέτρα της χάριτος των τελείων. Η θεωρία που αποκαλύπτεται στον άνθρωπο ονομάζεται και πρώτη αγάπη, της οποίας καλείται να μνημονεύει διαπαντὸς και μέχρι τέλους». Επακολούθως: «Η δεύτερη περίοδος παρέχει το μοναδικὸ προνόμιο στον άνθρωπο να δείξει τον ελεύθερο και αμετάκλητο καθορισμό του για τον Θεό. Η δεύτερη περίοδος είναι περίπλοκη, κοπιώδης, αλλὰ μπορεί να αποβεί εξαιρετικὰ δημιουργική, διότι ο Χριστιανὸς αθλητὴς κατεργάζεται άπαντα να σταθεί στην πρώτη χάρη της κλήσεως»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου