Τα τελευταία χρόνια -συν ...όλα τα "άλλα" που συντελούνται-
παρατηρείται μια "ε π ι δ η μ ί α" αγιοκατάταξης σύγχρονων μορφών.
Δεν τηρούνται πια τα ασφαλή κριτήρια αγιότητας, τα οποία έθεσαν οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες.
Η πληθώρα όμως αυτών των σύγχρονων αγιοκατάξεων
ειναι αθώα, "τυχαία"ή μεθοδευμένη και εξυπηρετεί σκοπιμότητες
αλλότριες του Πνεύματος της Εκκλησίας;
Συνειδητά και σκοπίμως,δεν επιθυμώ να μπω σε κρίση αυτού του νέου πνεύματοςτων αγιοκατατάξεων.
Δ ι α κ ρ ί ν ω...
Εχθές έγινε η αγιοκατάταξη της γερόντισσας Γαβριηλίας •
μιας γερόντισσας που διεκήρυξε τον θαυμασμό και την αγάπη της
για τον Ινδό γκουρού Sivananda -για χάρη του οποίου επέλεξε να πάει στην Ινδία-και εξήρε τον Γάγγη ποταμό σαν ιερό, λες και μιλούσε για τον Ιορδάνη!
Στην έκδοση του πρώτου βιβλίου για το πρόσωπό της -" Η ασκητική της Αγάπης"-το κείμενο, γεμάτο από όλες αυτές τις αντορθόδοξες θέσεις της,ήταν διαφημιστικό για τον Sivananda και τις Ινδίες.
Όταν ένας διακριτικός Πνευματικός το διάβασε,
έκανε μια έγγραφη κριτική επ' αυτών, επισημαίνοντας όλες τις πλάνες,τις ξένες προς την Ορθοδοξία • και το φυλλάδιό του εκείνο κυκλοφόρησε ευρέως.
Μάλιστα, σε μια ομήγυρη πιστών είχε πει χαρακτηριστικά
ότι "η συγγραφέας του βιβλίου" θα τα πετάξει τα ράσα", όπως και έγινε.
Μετά την επισήμανση των αντορθόδοξων θέσεων,
οι υπεύθυνοι της έκδοσης αφήρεσαν τις επισφαλείς απόψεις
και "ρετουσάρησαν" το κείμενο του βιβλίου.
Αναφέρομαι, λοιπόν, σε όσα περιελάμβανε η πρώτη έκδοση
και όχι στα όσα, "ρετουσαρισμένα" πλέον, κυκλοφορούν.
Πάντως, εκείνο που διακρίνω ξεκάθαρα είναι ότι επί των ημερών μας οι προβαίνοντες στις αγιοκατατάξειςέχουν επιλεκτική προτίμηση σε ...
" ειδικά χαρακτηριστικά αγιότητας",
εντός των οποίων δεν ... εμπίπτουν Όσιοι Πατέρες
με ακραιφνές ορθόδοξο ήθος,
με ενεργό την Χάρη του Αγίου Πνεύματος,
με αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας,
με βιωτή ασκητική (όχι στα Ιμαλάια ή στον Γάγγη),
με ζωή προσευχητική και λειτουργική,
με επιμελή εργασία στην καθαρότητα της καρδίας.
Μιλώ συγκεκριμένα για τον όσιο Φιλόθεο Ζερβάκο.
Και διερωτώμαι απλώς και ευλόγως:
Με ποιά κριτήρια αγιοκατατάσσουν μια νέα " μητέρα Τερέζα",
που εκθείαζε τους γκουρού κλπ.,
α λ λ ά δεν προβαίνουν στην αγιοκατάταξη ενός αποδεδειγμένως Οσίου Πατρός;
Αυτό όμως το ερώτημα, πέραν του είναι λογικό,
επιτρέπει στον καθένα μας να καταλάβει ότι στις αγιοκατάξεις των ημερών μας υπάρχει και μεθόδευση και σκοπιμότητα και πολιτική.
Δύο μόνον σκέψεις προβληματισμού κατέθεσα...
Επιπλέον, την ώρα που στη Ρώμη ο Οικουμενικός Πατριάρχης συμμετείχε στην "Οικουμενική Ολονύκτια Συμπροσευχή"
μαζί με τον Πάπα, τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι
και πλήθος θρησκευτικών ηγετών ,
την ίδια χρονική στιγμή ανακοίνωνε προς εμάς την αγιοκατάταξη
της γερόντισσας Γαβριηλίας.
Άραγε, (και) η χρονική στιγμή της συγκεκριμένης ανακοίνωσης είναι τυχαία;
Δεν νομίζω...
4 Οκτωβρίου 2023
μας τοστειλε το mail
Διαβάστε επίσης :Γερόντισσα Γαβριηλία: Κρίσεις καί Σχόλια στό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου: “Ἀσκητική τῆς Ἁγάπης”
Διαβάστε τώρα μια αγαπουλιάρικη προσέγγιση του όλου θέματος ,το κείμενο το υπογράφει λαλίστατος ιερέας σταρ του διαδικτίου.Σε πολλά θέματα μας αρέσουν οι προσεγγίσεις του ειναι αλήθεια, έχουν δε μια πνοή από την πατερική εμπειρία και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος , τώρα τι μετάλλαξη έπαθε ξαφνικά ένας Θεός ξέρει..
Γενικά, όσοι ανήκουν σε ' κλειστούς κύκλους' στην Εκκλησία και διεκδικούν την αποκλειστικότητα της ορθοδοξίας, ορθοπραξίας, ορθοφροσύνης, ορθού ρόλου του τιμητή των πάντων κλπ( και σε αυτή την θέση μπορείτε να φανταστείτε όποιον και όποιους θέλετε πολύ άνετα και να έχετε πάντα δίκιο), δύσκολα παραδέχονται την αγιότητα όσων δεν ακολουθούν τους δικούς τους τρόπους και τακτικές.Και ακόμα πιο δύσκολα έως και καθόλου όσους δεν αποδέχονται τους ιδίους σαν μοναδικούς μάρτυρες και αυθεντίες! Στην Εκκλησία έχουμε εναλλακτικές μορφές άσκησης, αγιότητας και πολιτείας. Δεν μοιάζουμε όλοι με όλους . Όποιος θέλει μπορεί να σκανδαλίζεται για την αγιοκατάταξη της μακαριστής Γερόντισσας Γαβριηλίας, αλλά με αυτό τον τρόπο αποδεικνύει τον θεληματάρικο και αυθάδη χαρακτήρα του ως χριστιανού και την απαίτηση του να θέτει εαυτόν πάνω από την κοινή εκκλησιαστική συνείδηση! Μια γυναίκα του κόσμου, περιοδίτισσα, φερεοικη, χωρίς αναστολές στην εκφραστικότητα και την εξωτερίκευση να γίνει Αγία και εμείς οι νοικοκυρεμένα στατικοί στυλοβάτες της Εκκλησίαςνα μείνουμε στο περιθώριο! Απαγε! Αυτές ειναι οι απόκρυφες σκέψεις και πληγές πολλων που ανακάλυψαν ξαφνικά προβληματική πίστη στην αγία. Προβληματικές καταστάσεις.
Θα ήθελα να σας αποκαλύψω μια εμπειρία αγαπητού ιερέως αδελφού, την οποία μου εμπιστευτηκε πριν από καιρό και με παρακάλεσε να την καταγράψω. Αλλά επειδή θεωρώ οτι το φεισμπουκ δεν είναι για οράματα και θάματα και φοβάμαι να εκθέσω την ιερότητα στο κοσκίνισμα και τις ατιπαραθέσεις, αποφασισα να μην το καταγράψω. Τώρα αισθάνομαι οτι οφείλω να το καταθέσω:
Σε μια συζήτηση για την ορθότητα των μεθόδων και την αγιότητα της Γερόντισσας , ο εν λόγω ιερέας έγινε αντικείμενο χλεύης και αντιδράσεων από τους συναδέλφους του. Τον σκάσανε τον άνθρωπο και πήγε να κοιμηθεί με βαθιά θλίψη . Μετά απο μια νύχτα αγωνίας , κατά το ξημέρωμα, ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ να μπαίνει στην κάμαρα του και του πήρε την στενοχώρια . Και του λέει:
ΕΜΕΝΑ, παιδί μου, δεν με νοιάζει αν με ανακηρύξουν αγία και όλα όσα λένε για μένα, ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ...
Δεν σχολιάζω περαιτέρω. Οποιος θέλει και μπορεί να το θέλει το πιστεύει! Ακόμα όμως και αν θεωρεί κάποιος ότι οσα μου είπε, είναι προϊόν φαντασίωσης, ας διδαχθεί, αν εχει πνευματική συναισθηση για το ποιόν της Γερόντισσας και ΤΙ τελικά μετράει και έχει αξία για τους ανθρώπους του Θεού. Και ας αναρωτηθούμε αν αυτή η εξουθένωση του εαυτού και η προσήλωση στον Χριστό είναι τελικά η ουσία της Αγιοτητας. Μυαλό έχουμε όλοι να το σκεφτούμε.
Ολες τα άλλα είναι φασαρίες και συζητησεις χωρίς αντίκρυσμα στην ωφέλεια.
σχόλιο :Τα συμπεράσματα δικά σας !
31 σχόλια:
Οι επίσκοποι της Εκκλησίας που δεν είναι έτοιμοι ακόμα και να πεθάνουν, αν χρειαστεί, για τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και για τον λαό του Θεού, έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα οι ίδιοι.
Βρισκόμαστε στην εποχή της τέλειας Καινής Διαθήκης, και ΟΧΙ της ατελούς Παλαιάς Διαθήκης.
πάντως...
τὰ ὄσα γράϕηκαν γιὰ τὴν γερόντισσα Γαβριηλία
ποὺ εἶναι ὄντως προβληματικά
βαραίνουν, νομίζω, ἀποκλειστικά
τὴν συγγραϕέα τοῦ βιβλίου
-καὶ πρώην μοναχή-
η ὁποία, ἐπιπόλαια καὶ στὸ... "πνεῦμα τῆς ἐποχῆς",
ἐρμήνευσε τὴν ζωή τῆς γερόντισσας
ὅπως αυτή ἐνόμιζε
καὶ ἐνόσω ἡ γερόντισσα δὲν βρισκόταν πλέον ἐν ζωή...
καὶ ἐπί πλέον η γερόντισσα
ὁλοκλήρωσε τὴν ζωή της,
-ἐτελειώθη-
ἔχοντας ἐπιλέξει νὰ ἀποκτήσει κανονική μοναχική κουρά...
...
τὼρα,
τὸ ὅτι τὸ Φανάρι ἐπέλεξε
να προβεῖ στὴν...ἁγιοποίησή(!) της
στὸ..."πνεῦμα τῆς ἐποχῆς" ποὺ λέγαμε, γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσξ στὴν προώθηση τοῦ οἰκουμενισμοῦ...
εἶναι μᾶλλον...ϕῶς...ϕανάρι...!!!
Δυστυχώς ειναι μια "αγια" του οικουμενισμου και της νεας εποχης!!!! Δεν θα σχολιασω το οτι εχουν αφησει εκτος τον Αγιο - ετσι κι αλλιως-Φιλοθεο Ζερβακο και τον Αγιο Αυγουστινο Καντιωτη!!! Αυτοι τους ελεγαν πικρες αλληθειες που τους ενοχλουσαν, χωρις αγαπολογιες άνευ ουσιας...
κανένα στοιχεῖο ἁγιότητος δὲν ἔχει ἡ Γαβριηλία μοναχή-εἴτε εἶναι φιλογκουροὺ εἴτε εἶναι
γνήσια ὀρθόδοξη,ΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Έχω μια γνωστή η οποία είναι στους γκουρουδες ,πάει παντού και στην Ινδία και κάνει έργο .την βλέπω τυχαία κάθε δέκα χρόνια.Εχει ξυρίσει το κεφάλι της και ζει σε βουδιστικό μοναστήρι.
Οποιος κάνει έργο για φτωχούς και ασθενείς,δε σημαίνει πως είναι άγιος.
Ήθελες μιαν άλλη θρησκεία της ειπα- και την πήρες,την στιγμή που μια είναι η Πίστη που σώζει.
Όσο αφορά την γερόντισσα ,μια γνωστή πάλι την είχε γνωρίσει και μου λέει ότι
Ήταν άνθρωπος,είχε αγάπη.
Δεν έχω μελετήσει το έργο της και δεν μπορώ να έχω και άποψη.
Τι να πω πολλά λέγονται.
Αρνητικά και θετικά.
Αυτά είναι της Εκκλησίας θέματα που παίρνει την ευθύνη και κυρίως Του Θεού που γνώριζει εκ κοιλίας μητρός,τι είναι ο καθένας.
... γνωρίζουμε ότι τω παρεκκλίνε των δογμάτων περί της Ορθοδόξου Πίστεως και η αποξένωσης από αυτήν εστιν αιρεσις!
Γι'αυτό και ,,,,
Η εξάλειψις των αιρέσεων δεν έχει σαν βάση την νίκη κατά των αντιπάλων,αλλά την Βλασφημία κατά Του Θεού και την ευκαιρία θέωσης κατά Χάριν,και σωτηρίας ποιμένων και ποιμενωμενων..
Η Εκκλησία έχει την ευθύνη.
Και αντί με το φανάρι να δείχνουμε την Μία Οδό, βαλθήκαμε να καθοδηγούμε σε γόρδιο οδοσύμπλεγμα και να κρατάμε και το φανάρι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι (και εντός της Εκκλησίας) δεν καταλαβαίνουν όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συμβαίνουν ΚΑΙ θα συμβούν ΚΑΙ στο μέλλον.
Το σφράγισμα στο χέρι και στο μέτωπο, θα γίνει ΠΡΙΝ από την δημόσια εμφάνιση του ΙΔΙΟΥ του πραγματικού Αντίχριστου (το σφράγισμα θα αρχίσει να γίνεται τα επόμενα, όχι πολύ μακρινά, χρόνια).
Στη Ρώμη ξεκινά μια σύνοδος επισκόπων της Ρωμαιοκαθολικής ομολογίας, η οποία (σύνοδος) μεταξύ άλλων (Χριστιανικά απαράδεκτων) θα προσπαθήσει να "νομιμοποιήσει" επίσημα την "ΕΥΛΟΓΙΑ" των "ζευγαριών" των αμετανόητων ομοφυλόφιλων, από τους Ρωμαιοκαθολικούς κληρικούς, ΜΕΣΑ στους Ρωμαιοκαθολικούς ναούς.
Δηλαδή η Εκκλησία είναι σε πλάνη ;
Την δύναμη και την εξουσία στο να ορμήξει ο διάβολος πάνω μας και να μας κυριεύσει την δίνουμε εμείς, την δύναμη στις τράπεζες του διαβόλου την δίνει ο λαός με τις καταθέσεις του, την δύναμη στους αντίχριστους πολιτικούς την δίνει ο αφελής λαός που τους ψηφίζει, και τη δύναμη στην κοσμική εκκλησία των εποσκόπων του αντιχρίστου, την δίνει ο αφελής λαός με τα χειροφιλήματα το μνημόσυνο και τις προσκυνηματικές καταθέσεις τους.
Όλες οι κακές εξεις πρέπει να κόβονται μαχαίρι μέχρι το κόκαλο.
Στέφος Κυκλάδης Η ΕΚΛΗΣΙΑ ΠΟΤΕ !
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΥΝΟΔΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ,ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙς ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ.
Ζησαμε τις τραγικές αποφάσεις των συνοδικών καλύτερα του συνόλου της Ιεραρχιας πλην φωτεινων εξαιρέσεων με το θεμα του κλεισίματος των Εκκλησιών και των θανατηφόρων σκευασμάτων ..Ήταν ξέρεις αποφάσεις της "Εκκλησίας" που οδηγούσαν στον γκρεμό !
Ποια εκκλησιας ομως ;
Είναι ιδιαίτερα προβληματική η ερώτηση που κανεις ,προφανώς ταυτιζεις την Εκκλησία με τους Επισκόπους .
Δες εδω μερικα βασικα μαθηματα :
Ῥωμανίδης: Σήμερα σπανίζει ἡ νοερὰ προσευχὴ στοὺς ἐπισκόπους. Δὲν ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί χρειάζονται τὴν νοερὰ προσευχὴ ὅταν προσέρχονται στὴν Σύνοδο γιὰ νὰ τούς φωτίση ἡ Θεία Χάρις
http://trelogiannis.blogspot.com/2018/08/blog-post_628.html
δες επισης : π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – Ποιοί αποτελούν την Σύνοδο της Εκκλησίας.
https://tasthyras.wordpress.com/2019/11/18/%cf%80-%ce%b1%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%af-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%bb/
Η Συνοδικότητα, ως αγιοπνευματικός τρόπος οριοθετήσεως της Πίστεως και της Ζωής της Εκκλησίας και οι Θεολογικές προϋποθέσεις της.
https://tasthyras.wordpress.com/2023/04/20/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%89%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%81/
Εκκλησια ειμαστε οι χριστιανοι, το σωμα του Χριστού. Η "ιερα" συνοδος μπορει να ειναι σε πλανη. Μην ξεχναμε ποιοι εκοψαν το χερι και τη γλωσσα του αγιου Μαξιμου του ομολογητη,για να μην διακηρυσει την αλήθεια.
Ο Π. Αυγουστίνος και η γερόντισσα Γαλακτία χθές εκοιμήθησαν, σήμερα πρέπει να αγιοκαταταχθούν?! Βρε παιδιά, ας σοβαρευτούμε λιγάκι!
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αγιοκατατάσσει τη _νόθα πνευματικότητα_;Αυτός ήταν ένας από τους κύριους στόχους του πατριάρχη.
Ποιος Επίσκοπος ή κληρικός θα τολμήσει να αντιδράσει;
Να αγιοκατατάξει όσους ευφορούνται από το πνεύμα που και ο ίδιος ευφορείται… τον οικουμενισμό.Με τον πατριάρχη Αθηναγόρα την… πάτησαν πριν μερικά χρόνια, γιατί βρέθηκαν οι πατέρες της Θεσσαλονίκης, ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο μακαριστός π. Νικόλαος Μανώλης, που του έκοψαν τη… φόρα. Αντέδρασαν μοιράζοντας φυλλάδια (οι αδελφότητες τους) για το ποιόν του Αθηναγόρα έξω από την αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, όπου τον εγκωμίαζαν και τον ετοίμαζαν για “αγιοκατάταξη”.
Εδώ ενήργησαν εντελώς μυστικά, φοβούμενοι τα όμοια…
Ό,τι και να πούμε είναι ανεκδιήγητα τα όσα πράττουν…
Η Γαβριηλία είναι η… πλέον οικουμενίστρια “αγία”.
Ήταν τυχαίο που ήταν διευθύντρια στο γραφείο της αντιτριαδικής αίρεσης των λεγόμενων Κουακέρων;
Έπονται πιστεύω και άλλοι τέτοιοι άγιοι…συν του Αθηναγόρα…, για να εδραιώσουν όσο καλύτερα γίνεται την παναίρεση του οικουμενισμού.
Στο δια ταύτα τώρα.
Ποιος θα τολμήσει να αντιδράσει από την ιεραρχία και τον κλήρο σε ΌΛΑ αυτά;
Μήπως πρέπει να κάνει την αρχή η μητρόπολη Πειραιώς; Το 2008, το αντιαιρετικό γραφείο της έγραψε μια πολύ σπουδαία μελέτη για την οικουμενίστρια γερόντισσα Γαβριηλία, η οποία τα έμπλεξε και τα πάντρεψε ό λ α με τον μανδύα του οικουμενισμού.
Επίσης υπάρχει και κάποια πολύ ωραία μελέτη για το συγκρητιστικό βιβλίο της από τον π. Βασίλειο Σπηλιόπουλο.
Αναμένομεν…
ΣΥΒΕΧΙΖΕΤΕ
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, σεβασμιώτατε Σεραφείμ και λοιποί μάχιμοι Ορθόδοξοι ιεράρχες και ιερείς…
Όχι άλλες κολοτούμπες… Τα φώτα είναι στραμμένα κυρίως επάνω σας..
Ο… άλλος, ο… μεγάλος, είναι δεδηλωμένος οικουμενιστής.
Εσείς όλοι;
Ζητείται Ορθόδοξος παραδοσιακός παπάς στις μέρες μας, τόσο απλά!
Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο του Γραφείου Παραθρησκειών και Αιρέσεων της ΙΜ Πειραιώς.
Ι.Μ. Πειραιώς, «Ασκητική της αγάπης» ή άσκηση θρησκευτικού συγκρητισμού;
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 18η Οκτωβρίου 2018
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας ήταν και είναι η διάκριση μεταξύ γνησίας και νόθης πνευματικότητος. Μελετώντας τα αγιογραφικά κείμενα και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων μας διαπιστώνουμε ότι στη ζωή της Εκκλησίας, ήδη από τα πρώτα βήματά της, από την εποχή των αποστολικών χρόνων, εμφανίστηκε παράλληλα με την γνήσια πνευματικότητα, που είναι προϊόν και καρπός του αγίου Πνεύματος και μία άλλη «πνευματικότητα», νόθη και κίβδηλη, που εμπνέεται από το σατανά, με σκοπό την παραπλάνηση των πιστών. Όπως μας πληροφορούν οι Πράξεις και οι παύλειες Επιστολές, οι νεοφώτιστοι μετά το βάπτισμά τους ελάμβαναν υπερφυσικά χαρίσματα, έτσι ώστε να γίνεται αισθητή η παρουσία του αγίου Πνεύματος στα μέλη της Εκκλησίας, αλλά και στους εκτός αυτής. Ένα από αυτά τα υπερφυσικά χαρίσματα ήταν και το λεγόμενο χάρισμα της «διακρίσεως των πνευμάτων», για το οποίο κάνει λόγο ο απόστολος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών», (12,10).
Στους χαρισματούχους αυτούς δηλαδή είχε δοθεί το ειδικό χάρισμα, να μπορούν να διακρίνουν τους αληθινούς προφήτες και διδασκάλους από τους απατεώνες και τα πραγματικά χαρίσματα του αγίου Πνεύματος από τα ψεύτικα, που κρύβουν απατηλά την πλάνη. Το ίδιο πρόβλημα επισημαίνει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος μας παραγγέλλει «δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστίν» (Α΄ Ιωαν.4,1). Μας προτρέπει δηλαδή να εξετάζομε και να διακρίνομε τους ανθρώπους, που εμφανίζονται εμπνεόμενοι από το άγιο Πνεύμα, εάν πράγματι προέρχονται από τον Θεόν. Εάν μελετήσουμε επίσης τα ασκητικά κείμενα, (Γεροντικό, Ευεργετινός κ.α.), θα συναντήσουμε πάμπολλες διηγήσεις μεγάλων ασκητών, οι οποίοι, επειδή κάποτε υπερηφανεύθηκαν και νόμισαν ότι έφθασαν σε μεγάλα μέτρα αρετής και αγιότητος, παραχώρησε ο Θεός και έπεσαν σε πλάνη και δέχθηκαν δήθεν αποκαλύψεις, οράματα και νόθες πνευματικές εμπειρίες, ως προερχόμενες από τον Θεό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν απάτες και τεχνάσματα των δαιμόνων.
Για παράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός διηγείται ότι ο αββάς Ήρων, αν και δαπάνησε πενήντα χρόνια σε αυστηρή άσκηση, όμως κάποτε υπερηφανεύτηκε και πίστευσε στους ιδικούς του λογισμούς, χωρίς να τους θέσει υπό την κρίση των πνευματικών του Πατέρων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εξαπατήθηκε από το διάβολο, ο οποίος εμφανίστηκε σ’ αυτόν ως «άγγελος φωτός» και τον έπεισε να αυτοκτονήσει, πέφτοντας σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Κλασικά παραδείγματα νόθης πνευματικότητος στην εποχή μας συναντούμε στις λεγόμενες «χαρισματικές κινήσεις» του προτεσταντικού χώρου, όπως η «Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής» και άλλες ομάδες του αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Εποχής», οι οπαδοί των οποίων ισχυρίζονται ότι έλαβαν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, ή άλλα χαρίσματα, κατά παρόμοιο τρόπο, όπως οι άγιοι απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ
Ωστόσο το φαινόμενο της νόθης πνευματικότητος δεν απουσιάζει δυστυχώς και από τον Ορθόδοξο εκκλησιαστικό χώρο. Και ακριβώς μια τέτοια περίπτωση, με πολύ πόνο ψυχής και συνοχή καρδίας, ερχόμαστε να επισημάνουμε στην παρούσα ανακοίνωσή μας με σκοπό την έγκαιρη ενημέρωση και προφύλαξη του πιστού λαού του Θεού. Πρόκειται για την μοναχή ονόματι Γαβριηλία Παπαγιάννη (1897-1992), της οποίας τον βίο, τις δήθεν ιεραποστολικές δραστηριότητες και την διδασκαλία δημοσιεύει σε ογκώδες βιβλίο, (500 σελίδων περίπου), κάποια άλλη μοναχή, προφανώς υποτακτική της, ονόματι και αυτή Γαβριηλία με τίτλο: «Η Ασκητική της αγάπης».
Το εν λόγω βιβλίο μελέτησε ενδελεχώς ο π. Βασιλειος Σπηλιόπουλος, ο οποίος στη συνέχεια δημοσίευσε μια ευστοχότατη και απόλυτα τεκμηριωμένη κριτική με τίτλο: «Κρίσεις και σχόλια στο περιεχόμενο του βιβλίου ‘Ασκητική της αγάπης’». Την κριτική προλογίζει ο αρχ. π. Σαράντης Σαράντος. Η πνευματική ζημία που προήλθε από την κυκλοφορία του βιβλίου αυτού είναι ανυπολόγιστη, δεδομένου ότι σήμερα διανύει την 13η έκδοσή του και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε πολλές ενορίες ως εγχειρίδιο κατηχητικών σχολείων. Στις γραμμές που ακολουθούν θα προχωρήσουμε σε ένα σύντομο σχολιασμό του βιβλίου, αφού προηγουμένως παραθέσουμε μερικά βιογραφικά στοιχεία της εν λόγω μοναχής
.
Η Γερόντισσα Γαρβιηλία γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1897 στην Κωνσταντινούπολη από εύπορους γονείς. «Ήταν το τέταρτο και το τελευταίο παιδί της οικογενείας. Από τα αδέλφια της η μεγάλη, η Βασιλική, ήταν εκείνη που της πρωτομίλησε για τον Θεό. Μαζί με τα παραμύθια που της διάβαζε, της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη». (Ιστ. «Διακόνημα»). Σπούδασε Γεωπονία στην Ελβετία, αλλά είχε αναπτύξει με τα φυτά «μεταφυσική σχέση», αφού «κυριολεκτικά μέχρι το τέλος της ζωής της «μιλούσε» μαζί τους και λες κι έβλεπες κάθε φορά την ανταπόκριση τους» (όπου ανωτ.). Μετά το θάνατο της μητέρας της το 1954 πήγε ως ιεραπόστολος στην Ινδία, την οποία αγάπησε με πάθος. Αλλά, στην αχανή αυτή χώρα, όπου έμεινε 5 χρόνια, εργάστηκε περισσότερο φιλανθρωπικά, παρά ιεραποστολικά, αφού «ποτέ δεν μιλούσε σε άλλους για τον Χριστό, αν δεν της το ζητούσαν οι ίδιοι» (όπου ανωτ.)! Επίσης εκεί γνωρίστηκε και ανέπτυξε φιλίες με την «μητέρα Τερέζα, Sivananda, Baba Amte» (όπου ανωτ.) και γνωστούς γκουρού του Ινδουισμού και του Βουδισμού, τους οποίους μνημονεύει στο σύγγραμμά της η υποτακτική της.
Από την μελέτη της κριτικής του π. Βασιλείου και ιδιαιτέρως των αποσπασμάτων του βιβλίου, διαπιστώσαμε ότι στο εν λόγω βιβλίο κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος το στοιχείο του θρησκευτικού συγκρητισμού και του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ενώ παράλληλα ακυρώνεται η μοναδικότητα του Θεανδρικού προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος ισοπεδώνεται και τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους αρχηγούς θρησκειών.
Παράλληλα μέσω λόγων και πράξεων της Γερόντισσας γίνεται μια έντεχνη και μεθοδική προσπάθεια έμμεσης προβολής των βασικών δογματικών διδασκαλιών του Ινδουϊσμού και του Γκουρουϊσμού και των πρακτικών του. Σύμφωνα με μια γενική εκτίμηση του συγγραφέως της κριτικής, «το βιβλίο αυτό στοχεύει στην προώθηση του λαϊκού Οικουμενισμού, στην προώθηση δηλαδή ανάμεσα στους απλούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, της διδασκαλίας ότι όλες οι θρησκείες κατέχουν μέρος της αληθείας και συνεπώς, όχι μόνο δεν δικαιούμεθα να απορρίπτουμε τις διάφορες διδασκαλίες τους, αλλά έχουμε χρέος ιερό να τις αποδεχθούμε, ώστε να φθάσουμε κάποτε στην επιθυμητή, για τους φορείς αυτής της ιδέας, ένωση όλων των θρησκειών σε μία.
Αποτελεί, άρα, πράξη μίσους, φανατισμού η ‘φονταμενταλισμού’, κατά τη μοντέρνα ορολογία, και μισαλλοδοξίας η εμμονή στα δόγματα, τους κανόνες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας και η απόρριψη των υπολοίπων ομολογιών και δοξασιών, φαινόμενο που, κατά τη συγγραφέα, οφείλεται σε διάφορα κόμπλεξ και φοβίες που μας διακατέχουν», (σελ.4). Ο συγγραφέας της κριτικής, προκειμένου να τεκμηριώσει το παρά πάνω γενικό συμπέρασμα, παραθέτει στη συνέχεια ένα πλήθος περιπτώσεων λόγων και πράξεων της Γερόντισσας, (με πλήθος παραπομπών), που αποδεικνύουν «την ύπαρξη ενός ανελέητου και νεοεποχίτικου συγκρητισμού, όσο και τις πλάνες των ανατολικών θρησκειών, οι οποίες είναι διάσπαρτες σ’ όλο το βιβλίο, ‘μεταμφιεσμένες’ επιμελώς σε Ορθόδοξη πνευματικότητα», (σελ.4).
Πιο συγκεκριμένα:
Γίνεται αναφορά «σε πάμπολλους αλλοθρήσκους και ετεροδόξους φίλους της Γερόντισσας, με τους οποίους διατήρησε σχέσεις σ’ όλη της τη ζωή, χωρίς ωστόσο να τους μεταστρέψει, ή έστω να καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια. Αντίθετα, τους θεωρεί συχνά και ως αγίους (π.χ. σελ. 212 και 407) ή υπόδειγμα χριστιανών (σ. 72) και γι’ αυτό συνομιλεί μαζί τους για τον Θεό, (για ποιό Θεό άραγε;)», (σελ.4).
Γίνεται αναφορά για «τη στενή σχέση της Γερόντισσας με την αίρεση των Κουακέρων», (σελ.5). Οι Κουάκεροι είναι μέλη μιας Χριστιανικής Αντιτριαδικής Ομολογίας που φέρει την ονομασία «Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων» και ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα στην Αγγλία από έναν περιπλανώμενο ιεροκήρυκα, τον Τζορτζ Φοξ. Κατά τον συγγραφέα της κριτικής «το έργο τους, [των Κουακέρων], στη Θεσσαλονίκη διαφημίζεται ως σπουδαίο, ενώ η ίδια, [η Γερόντισσα], κατέχει θέση διευθύντριας στη σχολή τους, αλλά και διδασκάλου του Ευαγγελίου. Ποιός αφελής θα μπορούσε ποτέ να πιστεύσει, πως αν οι απόψεις της και η ερμηνεία που έδιδε στο Ευαγγέλιο δεν ταυτίζονταν απόλυτα μ’ αυτές της αιρέσεως, θα της εμπιστεύονταν τις δύο αναμφισβήτητα πιο ευαίσθητες θέσεις σε τέτοια αντιτριαδική αίρεση; Παράλληλα, δίδεται στον αναγνώστη η εσκεμμένη εντύπωση πως οι Κουάκεροι είναι ομάδα Ορθοδόξων χριστιανών με σπουδαίο μάλιστα έργο και δραστηριότητες, εντύπωση εσφαλμένη και άκρως επικίνδυνη, ακόμα και προσηλυτιστική».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ
Επίσης στο κρινόμενο βιβλίο, (σελ. 50-51), «γίνεται σύγκριση γκουρουϊστικών τεχνικών με Ορθόδοξες απόψεις. Θεωρεί δηλαδή η Γερόντισσα πως στον Ορθόδοξο Μοναχισμό, όπως και στον Ινδουϊστικό, είναι σύνηθες φαινόμενο η προσπάθεια του ασκητού να γίνεται αόρατος από τούς ανθρώπους, πράγμα εντελώς ξένο και άγνωστο στη δική μας ασκητική παράδοση. Στη σελ. 53 συγκρίνεται και η ινδουϊστική με την Ορθόδοξη λατρεία, χωρίς να απουσιάζει από τον κατάλογο των ‘ομοιοτήτων’ και η διαρκής επίκληση του ονόματος του Θεού, που δήθεν υπάρχει και στις δύο λατρείες, με μοναδική διαφορά το όνομα του Θεού, που ο ασκητής επικαλείται. Φυσικά, η διαφορά είναι πολύ πιο ουσιαστική, ενώ έντεχνα περνά και πάλι το μήνυμα ότι όλες οι θρησκείες έχουν την αλήθεια, με μόνη διαφορά το όνομα, που προσδίδουν στο Θείο», (σελ.6). Μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο παραλληλίζονται η νοερά προσευχή με τη γιόγκα και τον διαλογισμό και με έμφαση τονίζονται οι εξωτερικές ομοιότητες μεταξύ των δύο αυτών πρακτικών.
Παρά κάτω γίνεται λόγος για την προσκύνηση των τζαμιών και ότι αυτή «δεν αντιβαίνει στο πνεύμα του βιβλίου, αφού οι Μουσουλμάνοι, οι Ινδουϊστές αλλά και οι Εβραίοι έχουν τον Θεό μέσα τους και οδηγούνται από το ίδιο πνεύμα του Θεού, όπως η ίδια η Γαβριηλία υποστηρίζει», (σελ.6). Συγκεκριμένα γράφεται επί λέξει: «Μου έλεγαν πολλές φορές: Γιατί θεωρείς τους Ινδούς σαν δικούς σου, ή τους Μουσουλμάνους, ή τους Εβραίους; Μα γιατί εγώ βλέπω τον ίδιο τον Χριστό μέσα τους, που ίσως συνειδητά δεν τον γνώρισαν ακόμα…Και έβλεπα πολλούς από αυτούς με τις πράξεις τους να κάνουν αυτό που τους οδηγούσε να κάνουν το πνεύμα του Θεού…», (σελ. 325).
Παρά κάτω αναφέρει ένα ακόμη παράδειγμα θρησκευτικού συγκρητισμού: Η συγγραφέας του βιβλίου θέλει να περάσει το μήνυμα ότι «εκείνο που σώζει είναι η λιτότητα, η πτωχεία και η στενή οδός, η οποία όμως, συγκεκαλυμμένα παρακάτω, βιώνεται και στα ορθόδοξα μοναστήρια και στα Άσραμ», (σελ. 7). Γράφεται επί λέξει: «Μα το είπε ο Κύριος. Στενή η οδός η άγουσα στην αλήθεια…Και με πήγε με το χέρι του. Και πάλι την άλλη μέρα αλλού και αλλού, στο νοσοκομείο ενός μεγάλου κοινοβίου με μοναχούς, όπου και εκεί ήταν όλα λιτά, όπως στα δικά μας μοναστήρια…» (σελ. 245-246).
Παρά κάτω, (σελ.9), επισημαίνει ότι στο βιβλίο (σελ. 288), «παρερμηνεύεται η αγάπη που οφείλουμε προς όλους και προβάλλεται η Γερόντισσα ως ομολογήτρια της πίστεως, ενώ όσοι διαφωνούν ονομάζονται διώκτες της αγάπης» και θεωρούνται ως φανατικοί, φονταμενταλιστές, φοβισμένοι, άπιστοι, μισαλλόδοξοι κ.λ.π. Προβάλλεται δηλαδή η γνωστή, οικουμενιστικού τύπου αγάπη, εν ονόματι της οποίας αποκρύπτεται η εν Χριστώ αλήθεια, τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με το ψεύδος των θρησκειών του κόσμου, ενώ παράλληλα καταβάλλεται προσπάθεια να έρθουν σε κοινωνία «αγάπης» η αλήθεια με το ψεύδος, το φως με το σκότος, αγνοώντας τον λόγο του αποστόλου: «μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις, τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;», (Β΄ Κορ.6,14).
Παρά κάτω, (σελ.10), κάνει λόγο για την αντιστροφή των χριστιανικών όρων, που είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ιδεολογίας της Νέας Εποχής και ότι αυτό το φαινόμενο της αντιστροφής το συναντούμε συχνά στο κρινόμενο βιβλίο. Γράφει: «Παίρνουν π.χ. τον όρο προσευχή και τον ταυτίζουν με το περιεχόμενο του όρου διαλογισμός για να ελκύσουν τα ανυποψίαστα θύματά τους ευκολώτερα, κάμπτοντας πιθανούς ενδοιασμούς και παρασύροντας, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς, αφού γίνεται λόγος για χριστιανικές αρετές και μεθόδους. Το φαινόμενο της αντιστροφής είναι πολύ σύνηθες και στο βιβλίο αυτό. Με έξυπνο ομολογουμένως τρόπο, ετοιμάζεται ο αναγνώστης να δεχθεί την ινδουϊστική φιλοσοφία και ζωή, εφόσον μάλιστα παρουσιάζεται ως γνήσια μορφή Ορθοδόξου πνευματικότητος, κατηχείται και σταδιακά μυείται, ακουσίως μάλιστα, σ’ αυτήν και κινδυνεύει να απομακρυνθεί από τη ζωή της Εκκλησίας, ή να παραμείνει τυπικά σ’ αυτή, προσκυνώντας άλλους θεούς, δαίμονες στην πραγματικότητα, που θα αποκτούν αυξανόμενη εξουσία πάνω του, αποξενώνοντάς τον από τη Θεία Χάρη και αμαυρώνοντάς του τον χιτώνα του Βαπτίσματος», (σελ.10).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ
Παρά κάτω, (σελ. 13), στο κεφάλαιο περί της ολιστικής θεωρήσεως του κόσμου, που ως γνωστόν αποτελεί βασικό δόγμα της Νέας Εποχής, αποδεικνύει ότι η Γερόντισσα ήταν βαθιά διαποτισμένη από την πεπλανημένη αυτή διδασκαλία. Γράφει: «Ίσως και πάλι φαντάζουν υπερβολικές οι σκέψεις μας σε μερικούς. Αυτοί όμως ας μας εξηγήσουν γιατί η Γερόντισσα μας παροτρύνει: ‘Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ’ όλης της ψυχής και εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ’ όλης της διανοίας σου’ και σπεύδει να επεξηγήσει: ‘το σύμπαν δηλαδή’; (σελ. 199). Άρα, κατ’ αυτήν, ταυτίζεται το σύμπαν με τον Θεό, η κτίσις με τον Κτίσαντα, γεγονός που αποδεικνύει την υιοθέτηση εκ μέρους της της ολιστικής θεωρήσεως του κόσμου».
Για να μην μακρηγορούμε, ο π. Βασίλειος αναφέρει στη συνέχεια πάμπολλες περιπτώσεις από το κρινόμενο βιβλίο, όπου αποδεικνύει ότι η Γερόντισσα προβάλλει ξεκάθαρα νεοεποχίτικες ιδέες και πρακτικές, ως δήθεν Ορθόδοξες, όπως είναι η χορτοφαγία, η γλωσσολαλιά, η Yama, η ανυπαρξία και η νέκρωση, ο διαλογισμός, η θετική σκέψη, η συμπαντική ενέργεια, αλλά και η προβολή πολλών δεισιδαιμονικών πρακτικών. Επιστέγασμα όλων αυτών ο ισχυρισμός της ότι είχε και «ιαματικό χάρισμα», «θεραπεύοντας» με τα χέρια της, τα οποία «έκαιγαν και κοκκίνιζαν τάχα από το Άγιο Πνεύμα».
Περαίνοντας την αναφορά μας, θέλουμε να συγχαρούμε τον π. Βασίλειο για την άριστη κριτική παρουσίασή του και να επισημάνουμε στον πιστό λαό του Θεού, ότι το εν λόγω βιβλίο περιέχει πλάνες, που προέρχονται από τον χώρο της παναιρέσεως του Οικουμενισμού με έντονο το στοιχείο του θρησκευτικού συγκρητισμού. Ως εκ τούτου είναι μεγάλος ο κίνδυνος, από ενδεχόμενη ανάγνωσή του, να αλλοιωθεί το Ορθόδοξο φρόνημά των πιστών και να παρασυρθούν σε συγκρητιστικές θεωρίες και αντιλήψεις, που θα τους οδηγήσουν μακριά από την σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας μας, στην οποία, και μόνον, υπάρχει σωτηρία, ενώ έξω από αυτή υπάρχει ο όλεθρος και η καταστροφή.
Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τους πιστούς εκείνους, που δεν γνωρίζουν επαρκώς την Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας και κατ’ επέκταση, δεν μπορούν να διακρίνουν με σαφήνεια την αλήθεια της Ορθοδοξίας από το ψεύδος της αιρέσεως. Και επειδή σήμερα ο πιστός λαός του Θεού στη μεγάλη πλειοψηφία του παραμένει δυστυχώς, από ραθυμία και αμέλεια, ακατήχητος και δεν διαθέτει τις κατάλληλες προϋποθέσεις, γι’ αυτό και δεν συνιστούμε την ανάγνωση του βιβλίου αυτού. Είναι όντως λυπηρό το γεγονός ότι ο μισόκαλος διάβολος κατορθώνει στις έσχατες και αποκαλυπτικές ημέρες μας να πλανήσει «ει δυνατόν και τους εκλεκτούς», (Ματθ.24,24), πρόσωπα δηλαδή που προέρχονται από τον χώρο του Μοναχισμού, ο οποίος αποτελεί το καύχημα της Εκκλησίας, ό,τι εκλεκτότερο έχει να παρουσιάσει σήμερα η Εκκλησία. Και ας μην ξεχνούμε ότι τα σκοτεινά κέντρα της «Νέας Εποχής» δεν στοχεύουν να αδειάσουν οι Εκκλησίες, αλλά να είναι γεμάτες με πιστούς, με αλλοιωμένο όμως φρόνημα και με νόθη «πνευματικότητα».
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
https://katanixi.gr/o-patriarchis-vartholomaios-agiokatatassei-ti-notha-pneymatikotita/?fbclid=IwAR19_MhiRpUExP_m7_TWKBPJNzj27GSIi86drspN5HKy50vxK34XG0GofJQ
Τελικά εξυπηρετείται εδώ και καιρό η ενότης σε σαθρό δόγμα.
..μιλάμε για όλα όσα έχουμε βιώσει και καλά κάναμε μερικοί και μελετουσαμε μόνο αγίους και Θεοφόρος Πατερες!
Μερικοί έχουν πιστέψει πως η αγάπη μόνο καλύπτει την αβιταμίνωση μας την Πνευματική.
Το γεγονός ότι είμαστε ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και δεν πρέπει να τον βεβηλωνουμε ,πως γίνεται να μπολιάζεται το 70% των Ελληνορθοδοξων,λαϊκών,μοναχών ,αν.και κατώτερου κλήρου,όταν είχε προνοήσει γιαυτα ο γεροΠαισιος;
Το ίδιο γίνεται τώρα και με τις νέες ταυτότητες.
Όπου κάποιες μόνες τον ΆρΘ.9 ήταν υπέρ της κάρτας.
Ενώ 11 κατά.
Αυτή η αδιαφορία περί της Ορθ.Πιστεως,δεν ωθεί μακράν Του Θεού;
Μη πεποιθατε επ.Αρχοντας,επί υιούς ανθρώπων ,οις ουκ έστι σωτηρία.ψλμ ρμε 3).
ΡΩΤΑΩ ΕΑΝ,
Μόνο η αδιάλειπτη προσευχή φωτίζει η και η Μελέτη και ΤΑ ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ όλη την καθαρότητα και αγιότητα των Ορθοδόξων Θέσεων ΤΗΣ Πίστεως και Υπέρ της Αλήθειας,του ύφους και του ήθους των 0ΡΩΝ των Αγίων Πατέρων και που δεν ενεργούσαν ως κάτι σαν κοινοβουλευτικό όργανο στις άγιες Οικ.Συνοδους ,ούτε σαν κάποιος Σύλλογος η σαν εταιρεία,αλλά ως θεσμός του ενός ενιαίου Σώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό τον φωτισμό Του Αγίου Πνεύματος και Της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ....
Ευχαριστούμε τον ΤΡΕΛΛΟΓΙΑΝΝΗ για την αναδημοσίευση του κειμένου!
Ευχαριστούμε για τον κόπο !!
...λεπτεπίλεπτη καὶ σϕοδρή συνάμα ἐπίθεση
στὸν πιστό Λαό τοῦ Θεοῦ•
...
ὁ Χριστός μας
νὰ μᾶς κρατήσει στέρεους
κι ἀλώβητους
ἔως τέλους...!
Σωστά. Όλες οι Συνοδοί αναγνωρίζονται ως άγιες, επειδή οι συνελθόντες σ' αυτήν Πατέρες ήταν Άγιοι και αποφάσιζαν όντως εν Αγίω Πνεύματι και ομοφώνως. Γι' αυτό, όταν η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη μιας Συνόδου, η τιμή δεν αποδίδεται στον θεσμό, δηλαδή στην Σύνοδο, αλλά στους συνελθόντες Πατέρες!! "Τη αυτή ημέρα μνήμην επιτελούμεν τών αγίων 318 θεοφόρων Πατέρων των συνελθόντων εις την Α' εν Νικαία Οικουμενικήν Σύνοδον ", λέει το συναξάρι... Μην ξεχνάμε πως σε πολλές περιπτώσεις προηγούνταν τοπικές Σύνοδοι για το ίδιο θέμα και επισφραγίζονταν οι αποφάσεις τους από την Οικουμενική. Άρα, έφτανε μέχρι εκεί η φωνή των κατά τόπους Εκκλησιών. Η φωνή του λαού! Αυτός είχε τις μαρτυρίες και τις ενδείξεις και τις αποδείξεις, διότι ήταν βιώματά του και ζωντανές εμπειρίες του. Αυτός καταδίκαζε τους αιρετικούς, αυτός ανακήρυττε τους αγίους, διά των αγίων ποιμένων του.
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όλοι όσοι γράφουμε μελέτες πάνω στο βιβλίο της "Ασκητικής της Αγάπης" είναι ότι κρίνουμε στην ουσία την οπτική τοποθέτηση και γραφή της συγγραφέως (της υποτακτικής) και όχι του πραγματικού βίου της γερόντισσας Γαβριηλίας.
Όπως έχει πει και κάποιος άγιος οι βίοι των Αγίων θα έπρεπε να γράφονται από Αγίους για να υπάρχει η ορθότητα της προσέγγισης.
Κάτι που διαφεύγει στους περισσότερους είναι ότι ο άγιος Πορφύριος είχε επαφή με την αγία αυτή γερόντισσα καθώς και πλήθος κεκοιμημένων αγίων.
Αν ήθελαν αυτοί που έχουν κάνει διατριβή πάνω στο βιβλίο αυτό θα ήταν πιο ασφαλές εάν είχαν έρθει σε επαφή με αυτούς που την γνώρισαν. Και θα είχαμε πολύ αντικειμενικότερη αντίληψη αυτής της προσωπικότητας.
Δεν μπορεί ένα βιβλίο μιας υποτακτικής χωρίς κατάρτηση θεολογική να είναι "ευαγγέλιο" που καθόμαστε και αναλύουμε τις λέξεις. Αυτό από μόνο του καθιστά εμάς που το έχουμε κάνει μάλλον εκτός πραγματικότητας.
Δεν μπορεί να κριθεί και να κατακριθεί ένας άνθρωπος που πέρασε σε αυτή την γη από ένα βιβλίο που γράφτηκε για αυτόν.
Υπάρχουν βιβλία σύγχρονων μεταπατερων όσον αφορά τις σχέσεις των δύο φύλων,προ έγγαμου βίου τα οποία βάζει κανείς ερωτηματικό.Οταν κυοφορείται αιρεσις,όλα είναι υπό παρακολούθηση.Αυτα τα βιβλία τα παίρνουν οι"" νεοσσοί ""και όπου βρεθούν και σταθούν,τα
διαλαλουν.
Η Εκκλησία μέσω της Γραφής,υπενθυμίζει πως είναι Ο στύλος και το εδραιωμα της αληθειαςΤιμ.Α) και πως όσοι απέρριψαν και ένα ιώτα αυτοί εναυαγισαν στην Πίστη .
Συνεπώς υπάρχουν αυτοί που δεν γνωρίζουν πολλά ,αυτοί που δεν γνωρίζουν καθόλου ,και αυτοί που γνωρίζουν λίγα,όπως υπάρχουν και αυτοί που διαστρεφουν,που αλλοιώνουν,που απορρίπτουν.
Ο Ευάγριος ποντικός ήταν ο μεγαλύτερος ασκητής του 4 αιώνα,και όμως καταπιάστηκε στις πλάνες του Ωριγένη και καταδικάστηκε στην Ε' ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜ.ΣΥΝΟΔΟ.
Επίσης η Ζ'ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕ ότι το ανάθεμα που εξεφωνησαν άδικα οι 339 κακοδοξοι επίσκοποι εναντίον του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού και των λοιπών Εικονοφιλων Πιστών,έμεινε εις την Κεφαλήν των εις τον αιώνα.
Συνεπώς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και για εμάς τους ίδιους ,τι ακούμε,τι διαβάζουμε,τι μελετήσαμε.
Επειδή αναφέρθηκε ότι όλη την ευθύνη για τις αστοχίες του πρώτου βιβλίου είναι υπεύθυνη η συγγραφέας του, τίθεται το ερώτημα από πού η συγγραφέας τα άντλησε όλα αυτά, από το μυαλό της? Υπάρχουν εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές. Επίσης, υπάρχουν οι ηχογραφήσεις που είναι αδιαμφισβήτητες. Σαφώς και το πρώτο βιβλίο γράφτηκε υπό καθεστώς ειδωλοποίησης με πολλές υπερβολές (βλ. το δεντράκι έξω από το παράθυρο της γερόντισσας που δήθεν ήταν κατά μυστηριώδη τρόπο διπλάσιο από τα διπλανά), όμως τα στοιχεία συγκριτισμού είναι πάρα πολλά. Το βιβλίο είναι γραμμένο εξαιρετικά επιδέξια στο να παρουσιάζει αλλότριες δοξασίες ως Ορθόδοξη πνευματικότητα.
Να προσθέσω ότι θεωρώ ότι κατά κύριο λόγο η Αγιοποίηση της γερόντισσας έγινε εξαιτίας του πρώτου βιβλίου, το οποίο την έκανε γνωστή όχι μόνο στο χώρο των θρησκευόμενων αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα. Η ιεραποστολική δράση της γερόντισσας (αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια), θα ήταν εντελώς άγνωστη χωρίς το βιβλίο αυτό. Επιπλέον, το βιβλίο εστιάζει στην θαυματουργική χάρη της γερόντισσας με πολλούς τρόπους, δηλαδή την εμφανίζει ως Αγία και αυτό είναι ξεκάθαρο.
Θα αντιστρέψω το ερώτημα και θα αναρωτηθώ, είναι σωστό να αγιοποιούνται άνθρωποι επειδή γράφτηκε ένα βιβλίο για αυτούς, που τους παρουσιάζει ως Αγίους? Βλέπω μια ευκαιριακή προσέγγιση από τον εκκλησιαστικό χώρο, δηλαδή όταν μας συμφέρει αποδεχόμαστε το περιεχόμενο, όταν δε μας συμφέρει το απορρίπτουμε. Το ίδιο ισχύει και για την προσωπική ζωή της συγγραφέως, πριν πετάξει τα ράσα το βιβλίο ήταν σωστό, αφού τα πέταξε η ίδια έγινε αποδιοπομπαίος τράγος και το βιβλίο της πάει στο πυρ το εξώτερο. Τα ίδια δηλαδή που συμβαίνουν τώρα με τον Ανδρέα Κονάνο και τα βιβλία του. Η επίκληση της προσωπικής ζωής για την εγκυρότητα της θεολογικής γραφής είναι από άστοχη έως γελοία, γιατί πέφτει στο επίπεδο του φτηνού εκκλησιαστικού κουτσομπολιού.
Έχουν γραφτεί και άλλα βιβλία για την γερόντισσα Γαβριηλία.
Η αγιοκατάταξη της έγινε όχι λόγω του βιβλίου Ασκητική της Αγάπης. Αυτό θα ήταν ανόητο από μόνο του σαν απόδειξη δεν έχει λογική και απορώ ποιοι το χρησιμοποιούν. Πάντως προσβαλετε όλους τους αγίους εν ζωή πού την δέχονταν.
Εαν κάποιος παρατηρήσει ποίοι χάρηκαν ιδιαίτερος με την εν λογο αγιοκαταξη ειναι οι λεγόμενοι μετα-πατερικοί Λυβιος και σία ,τυχαίο;;Και μάλιστα ομιλούν και λενε οτι επιτέλους η Εκκλησία καταλαβε τα νοήματα των καιρών και αγιοποίησε έτσι γράφουν, την Γερόντισσα της αγάπης της "ανεκτικότητας της ετερότητας και της αλήθειας του κάθε ανθρώπου, της κάθε πίστης"!!
Προφανώς οι άγιοι που ομιλούν για την μοναδικότητα της Ορθοδόξου πίστης στον Χριστό!ΕΝΟΧΛΟΥΝ.
Επίσης ειναι ηλιθιότητα σε όλος της το μεγαλείο να λέμε επειδή φωτογραφήθηκε με τον Αγιο Σοφρωνιο ή την ενημέρωσε ο Άγιος Πορφυριος οπως και αρκετους αλους οτι φευγει για το αγιο ορος ειναι σημαδι αποδοχής της .Μην μας περνάτε για Μαλάκες ελεος πια !Δηλ τα επιχειρηματα αποδοχής ειναι για γέλια...σοβαρευτειτε και παρουσιάστε μας ενα σημείο αγιότητας οπως η παραδοση των πατερων μας λεει.
Φυσικά εμεις δεν κρίνουμε την Γερόντισσα Γαβριλια η οποία στο τελος της ζωης της όντως ζούσε αγιαστηκά, ,όσοι προβληματιζόμαστε ειναι ,για τα κριτήρια τα αγιοκατάταξης τα οποία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ . Και άλλο η σωτηρία μιας ψυχής και άλλο το πέρασμα αυτής της ψυχής στα συναξάρια !
Επίσης καυτηριάζουμε τις σκοπιμότητες που υπάρχουν .
ΤΙ ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΩ :Ρωτήστε έναν φαναριώτη άν πιστεύει στην Αγιότητα του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς και του Αγίου ιωάννου Μαξίμοβιτς1 και θὰ καταλάβουμε ότι οι μαζικές , σχεδὸν χύδην, αγιοκατατατάξειςτου οικουμενιστῆ-Λοατκιστή -ουκροναζὶ Βαρθολομαίου, γίνονται γιὰ λόγους δημοσίων σχέσεων ,προκειμένου να σωπάσουν οι αντι-οικουμενιστές φιλάγιοι χριστιανοὶ που σέβονται τους συγκεκριμένους μοναχοὺς ή και συνδέονται μὲ σχέσεις πνευματικής πατρότητος μαζί τους ,εμμέσως ή αμέσως
πχ εἶναι δυνατό νὰ ελέγξει τις αιρέσεις του Φαναρίου κάποιος ποὺ εχει υποβάλει αίτηση στὸ Φανάρι νὰ γραφτεί στα συναξάρια ὁ πνευματικός του πατήρ ;;
Ο σκοπὸς του Φαναρίου δὲν ειναι νὰ αυξηθεί η ευλάβεια του ποιμνίου αλλά νὰ προχωρήσει αδιαμαρτύρητα τὴν τελευταία φάση τοῦ διαβολικού του σχεδίου γιὰ ένωση μὲ τὸν παπισμό ,μετὰ τὸ αἱρετικὸ Κολυμπάρι , τὸ σχίσμα ποὺ προκάλεσε μὲ τὴ Ρωσικὴ Εκκλησία και τὴν επιτηδευμένη εισαγωγὴ του σοδομισμου μετὰ τὰ αλλεπάλληλα σχετικὰ κρούσματα απὸ εκλεκτούς του (Καρυώτογλου,Ν. Ιωνίας, Αμερικῆς ) .
Αυτή ειναι θεώρηση όσων ορθόδοξων σκεπτόμενων αντιδρούν .
1 Παρτε μαι γευση λοιπον να δειτε για πραγμα μιλάμε ποσο σέβονται οι φαναριωτες τους αγιους ,αγιους με σημεία ! :https://fdimathan.wordpress.com/2019/09/12/%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b7%cf%83-%cf%80-%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%ba%ce%b7%cf%83-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80/?fbclid=IwAR3HVc5EiYSoQ_FJoxQLU0h9F2vxJdXtAT6Gb8lv2IioX9hUtVnG3IBI2DQ
Όσο και να προσπαθείτε να εξευτελίσετε το επιχείρημα της σημασίας του πρώτου βιβλίου στην αγιοποίηση, δεν μπορείτε. Πολύ απλά επειδή το βιβλίο αυτό είχε ασύλληπτη εκδοτική επιτυχία και έκανε τη γερόντισσα πασίγνωστη στο πανελλήνιο. Επιπλέον, έχουμε το τρανταχτό παράδειγμα του Αγίου Σιλουανού που εξαιτίας της εξαιρετικής βιογραφίας του από τον Άγιο Σωφρόνιο έγινε ευρέως γνωστός και τελικά αγιοκατατάχτηκε. Τα θαυμαστά σημεία των Αγίων συχνά αναφέρονται σε βιβλία και επικουρούν στην αγιοκατάταξη τους. Αντιθέτως, στην συγκεκριμένη περίπτωση αποδεχτήκαμε προλήψεις και δοξασίες που δεν ήταν Ορθόδοξες. Θυμάμαι πήγα με ένα φίλο μου στα Κατουνάκια καλοκαίρι και ανεβαίνοντας σταματήσαμε κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστούμε. Ήταν εξαντλημένος. Του λέω, άγγιξε τον κορμό του δέντρου, γιατί διάβασα ότι η γερόντισσα έλεγε ότι αν αγγίξεις ένα δέντρο σου παίρνει την κούραση...
Δημοσίευση σχολίου