Φλεβάρης των φλεβών

 Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα μια άλλη χρόνους τέσσερις χαμένη σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει. Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει στα σπίτια των απόντων φτερουγίζει Μάρωνος και Νικηφόρου και Ανθούσης τελεσφόρου Χαραλάμπους και Βλασσίου, Κασσιανού και Θαλασσίου Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι... Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου αθώος ξένου αίματος και φόνου ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια και τα παλιά διαβάζει συναξάρια Μάρωνος και Νικηφόρου και Ανθούσης τελεσφόρου Χαραλάμπους και Βλασσίου, Κασσιανού και Θαλασσίου Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι... Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι...