Ήλθες τόσο αθόρυβα που δεν Σε πήρα είδηση, Κύριε.
Και δεν Σε καταλάβαινα, αν δεν με κύκλωνε η ησυχία. Τέτοια ήρεμη νύχτα λίγες φορές έχω ζήσει.
Κάθε θόρυβος διαλύθηκε μέσα στο σκοτάδι. Κάθε φωνή έχει σβηστεί.
Δεν χορταίνω ν’ ακούω τη σιωπή. Τα πάντα είναι βουβά. Οι αναπνοές σταματημένες.
Μέσα στη σιγαλιά Σε νιώθω κοντά μου Δημιουργέ της γαλήνης. Σε δοξάζω γι’ αυτό το έκτακτο δημιούργημα Σου που λέγεται σιγή.
Σ’ ευχαριστώ για την απουσία κάθε θορύβου τούτο το βράδυ.
Η ώρα είναι περασμένη. Μα δεν μου περνάει ούτε υποψία ύπνου.
Είσαι δίπλα μου κι’ αυτό μου φθάνει.
Θεέ μου, Ωκεανέ γαλήνης, βλέπεις την ψυχή μου σε στάση δοξολογίας. Βλέπεις την καρδιά μου που Σ’ ευγνωμονεί για την ησυχία.
Όταν σε λίγο, Κύριε, γείρω για να κοιμηθώ. Συ θα μείνεις στοργικός στο προσκεφάλι μου. Γι’ αυτό κι’ ο ύπνος μου θα’ ναι ειρηνικός και δεν θα τον ταράξουν εφιάλτες.
Ω Συ, που έχεις τη δύναμη να δημιουργείς μια σιωπή πιο εύγλωττη από την μάταιη φλυαρία μας και τους εκνευριστικούς θορύβους μας, στέλνε μου συχνά τέτοιες νύχτες γαλήνης και σιγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου