Αυτός εδώ, έτσι όπως τον βλέπετε να φιλάει την τουρκική σημαία, δεν πολεμιέται εύκολα. Και σίγουρα δεν πολεμιέται με εθνομηδενιστικές ανοησίες, με πασιφιστικές φανφάρες, με αταβιστικές επικλήσεις κάποιου κατά φαντασίαν "διεθνούς δικαίου", και με κάποιου είδους "ψυχραιμία" που αποτελεί το πρόσχημα του κατευνασμού και της δειλίας.Αυτός εδώ, μπορεί να πολεμηθεί μόνο από έναν λαό αποφασισμένο, προετοιμασμένο. Από έναν στρατό με πίστη στο σκοπό της νίκης του για τα εθνικά δίκαια. Από μια κυβέρνηση με πατριωτικό αίσθημα και από ένα πολιτικό σύστημα συστρατευμένο στον αγώνα για την εθνική επιβίωση. Μια γροθιά. Αυτό που χρειάζεται είναι η αγάπη μας για αυτή την χώρα που τη γνωρίσαμε ως πατρίδα. Αυτή θα μας οδηγήσει.
Δεν φτάσαμε έως εδώ, 4.000 ολόκληρα χρόνια, ώστε να απειλεί τώρα να μας ξεπατώσει ένας Έρντογαν "μουσαφίρης".
Γ.Γ.Γ.
2 σχόλια:
...νομίζω, πλέον, χρειάζονται
πολύ περισσότερα
καὶ ἄλλης τάξεως πράγματα
-πνευματικά ὄπλα-
ἀλλιώς κινδυνεύουμε νὰ γίνουμε γιά ἄλλη μιά φορά,
τα γεωπολιτικά κορόϊδα,
πού θα κληθοῦν,
πρώτα νὰ βγάλουν τὰ κὰστανα ἀπὸ τὴν φωτιά,
καὶ μετά νὰ κάνουν γαργάρα τὴν
π ρ ο δ ο σ ί α τῶν δῆθεν φίλων και τάχα συμμάχων...
Εμείς αφοπλίζουμε τα νησιά.
Τι να συζητάμε τώρα.
Δημοσίευση σχολίου