Ζούνε σε μια άλλη εποχή, μακρυά από τους ρυθμούς και τις ανέσεις της πόλης, μία ομάδα ανθρώπων ζει σε καλύβες έξω από τη Λάρισα.
Πρόκειται για μια ομάδα ατόμων που ζούνε σε χωριό έξω από τη Λάρισα. Είναι η πειραματική κοινότητα του Νέσσωνα με την αγροτική ζωή και τις εργασίες.
Οι καλύβες είναι τα σπίτια τους και δεν τους ενδιαφέρει καμία πολυτέλεια, ενώ έχουν έρθει από διάφορα μέρη της χώρας για να ζήσουν στο ιδιότυπο αυτό κοινόβιο, αλλά και από το εξωτερικό. Μέλη της κοινότητας αυτής αλλά και ο ιδρυτής τους μιλήσανε στην κάμερα της «Αυτοψίας» αναφερόμενοι στον τρόπο ζωής που επέλεξαν.
Ο Κώστας Κοντομάνος, ιδρυτής του χωριού αυτού, πριν 21 χρόνια αποφάσισε να συστήσει αυτό το κοινόβιο έξω από τη Λάρισα: «Ήμουν γιάπης, σπούδασα οικονομικά όταν αποφάσισα να το κάνω» εξομολογείται στην κάμερα και συνεχίζει. «Πήραμε αυτό το χωράφι και αποφασίσαμε με έναν φίλο μου να γίνουμε καλλιεργητές. Είχαμε βρει ότι κάποιοι άνθρωποι χτίζουν και σπίτια με πηλό. Πήγαμε και χτίσαμε στο Μαρόκο ένα σπίτι για να πάρουμε εμπειρία και έπειτα ήρθαμε και χτίσαμε αυτό το σπιτάκι εδώ. Έτσι ξεκινήσαμε, από αγρότες γίναμε οικοδόμοι σιγά σιγά. Αργότερα μπήκε και άλλος κόσμος και αρχίσαμε να δοκιμάζουμε και άλλα πράγματα, ότι έχει να κάνει με εναλλακτικές τεχνολογίες. Ο χώρος εδώ αλλάζει συνεχώς και αυτοπροσδιορίζεται.
Το τελευταίο μας πείραμα είναι οικονομικοκοινωνικού χαρακτήρα. Πλέον υπάρχει κόσμος εδώ και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα μοντέλο οικονομικής αυτοτέλειας. Κάνουμε φυσική δόμηση, θερμοκολτούρα, i-καλλιέργεια, αναγεννητική γεωργία, έχουμε βιολογικούς καθαρισμούς, συλλογή νερών, έχουμε λίμνες, υδροπονίες, βιοαέριο, κομποστοποίηση, βρώσιμο δάσος και θα δούμε τι άλλο θα μας έρθει».
4 σχόλια:
Επιτρέψτε μου να είμαι λιγάκι
επιφυλακτικός, με τα διάφορα
"εναλλακτικά"...
αφού τα περισσότερα,
αποτελούν την...άλλη βιτρίνα
της νέας εποχής...
με την υπερτεχνολογία, να αποτελεί το κύριο δόλωμα -γιά τούς πολλούς-
...
Απαιτείται και το πνευματικό
στοιχείο για να "χρωματίσει"
αυτόν τον τρόπο ζωής.
Να μην είναι μία επιφανειακή
φολκλορική μόδα αλλά να
παρακινείται καποιος και με
πνευματικά αισθητήρια να
ανακαλύψει τον φιλόπονο τρόπο
ζωής πέρα από τις φλύαρες ανέσεις.
Ακριβώς έτσι...
και...πιθανότατα οι διαφωνίες που εκφράζονται ενίοτε
από ανθρώπους που εχουν διατηρήσει μία άσχημη, μία μίζερη ανάμνηση
από τα παραδοσιακά σπίτια,
τούς ανθρώπους τους και την... καθημερινότητα τού βίου τους...
νομίζω πώς... έχει να κάνει...
με το ότι γνώρισαν αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτόν τον κόσμο,
τότε που σιγά σιγά κι ασυναίσθητα, παρασυρόταν
ώστε να βαζει στην πάντα, την ώς τοτε κ υ ρ ί α ρ χ η προσήλωση,
και πέραν πάσης αμφιβολίας
ε μ π ι σ τ ο σ ύ ν η
στην πρόνοια και το έλεος τού Θεού,
τού Θεού τών Αγίων Πατέρων μας,
ήταν τότε που όλο και περισσότερα σπίτια έμεναν αλιβάνιστα,
με το καντηλάκι τους σβηστό,
και οι εικόνες, αν δεν πετιούνταν,
ώς άχρηστες και περιττές,
κλείνονταν σε κάποιο παλιό μπαούλο
μαζί με ότι παλιό κι αχρείαστο...
ενίοτε δε δίνονταν στον παλιατζή
που τίς μοσχοπουλούσε στο μοναστηράκι, ώς αντικείμενα πλέον λαϊκής τέχνης...
Βλακείες.
Δημοσίευση σχολίου