--- Υπό Μελετίου Νικολ. Χατζή, Αντεισαγγελέως Εφετών
---------------------------------------------------
Ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας αναφέρεται από τον Ιωάννη της Κλίμακος. Ήταν ένας απλοϊκός τσαγκάρης, που έζησε την εποχή, που ασκήτευε ο μέγας Αντώνιος. Ήταν άνθρωπος πολύ ευσεβής και ενάρετος. Ζούσε με ακρίβεια τη χριστιανική ζωή, έχοντας πάντα το νου του κοντά στο Θεό. Τόσο ψηλά έφτασε η αρετή του, ώστε και οι άγγελοι ασχολήθηκαν μ΄ αυτή. Τόση ήταν η πνευματική του ανάβαση, μέχρι που απετέλεσε το μέτρο κρίσεως και συγκρίσεως των αρετών. Έτσι, λοιπόν, ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα, ότι «ουχ ο τόπος, αλλ΄ ο τρόπος». Δηλαδή, για να κάμη κανείς χριστιανική ζωή, δεν είναι ανάγκη να εγκαταλείψη τον κόσμο, να κλειστή στα μοναστήρια και να γίνη «ομφαλοσκόπος». Για την τελειότητα, που αποτελεί και τον αληθινό προορισμό μας, δεν χρειάζονται ειδικοί τόποι, ούτε ωρισμένοι ασκητικοί τρόποι. Φτάνει η αδιάλειπτη βίωση του Θεού με τους ευαγγελικούς κανόνες, σ΄ οποιοδήποτε τόπο και χρόνο. Ο «ησυχασμός» αποτελεί βέβαια μέθοδο αναβάσεως χωρίς ν’ αποτελεί αυτοσκοπό. Τα μοναστήρια, είναι, ασκητικοί τόποι και αποτελούν τα νεύρα της Εκκλησίας, κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Εν πάση όμως περιπτώσει το γνήσιο ευαγγελικό πνεύμα, είναι το ιεραποστολικό, σύμφωνα προς το «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, στ. 19) και «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού» (Ιωάν. 17, στ. 15).
Πόσοι ασκητικοί αγώνες του Αντωνίου στην έρημο, για την αρετή και την αγιότητα! Πόσοι όμοιοι αγώνες, άλλων συνασκητών και μοναχών! Κι όμως ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, ο απλοϊκός αυτός τσαγκάρης, ήταν πιο ενάρετος από τον ασκητή Αντώνιο. Έτσι διαβεβαίωσε ο άγγελος τον τελευταίο. Αντώνιε, του είπε, η αρετή σου υπολείπεται, τούτου του Σκυτέως του εν Αλεξανδρεία ώδε… Ας γίνη, λοιπόν μάθημα, σ’ όλους εκείνους, που σπεύδουν να εγκαταλείψουν τον κόσμο και να κλειστούν στα μοναστήρια, πιστεύοντας, ότι μόνο εκεί θα ασκηθούν στην αρετή. Η δε Εκκλησία παράλληλα με τη μνήμη του Μεγάλου Αντωνίου, δίκαιο είναι να γιορτάζει και τη μνήμη του Μείζονος Σκυτέως.
4 σχόλια:
Αναμένουμε με ενδιαφέρον από τους αξιότιμους κύριους εισαγγελείς να μας παρουσιάσουν και άρθρα τους για τα ζητήματα της κρίσης και διαχείρισης του κορονοϊού όπως έχουν παρουσιάσει οι νομικοί καθηγητές Γεώργιος Κασιμάτης, Βαθιώτης,οι δικαστές Τεγουτζικ ,Ασπασία Καλαφάτη,ο Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου Κυριαζόπουλος και άλλοι έγκριτοι νομικοί.Αυτά ενδιαφέρουν την κοινωνία στην παρούσα φάση
Επιπόλαιες νομίζω, κουβέντες...
ολίγον ίσως...νομικίστικες...
λές και η ταπείνωση τού σκυτέως
είναι κάτι που...- ειδικά σήμερα-
τόχουμε τάχα στό τσεπάκι μας...
και... σιγά...μη νηστέψουμε...
αφού... οι νεωτεριστές
μάς το λέγουν πλέον καθαρά...
"ο θεός δεν τα κοιτάζει αυτά..."
...τεσπα...!
Ευφραίνεται η ψυχή μου όταν διαβάζω για Άγιους ανθρώπους σαν αυτόν τον απλοϊκό τσαγκαρη με τόση χάρη Θεού! Λόγου και κάποιας ηλικίας που είμαι κοντά 50 τέτοιου είδους ιστορίες και βιους νιώθω ότι έχω γνωρίσει σε μικρή ηλικία μεγαλώνοντας σε χωριό τετοιυ αγίους παππούδες και γιαγιάδες..υπήρχαν πολλοί. Εύχομαι ο Θεός να τους αναπαυει και να χαίρονται
Κατερίνα
Η νηστεία γίνεται σημερα με νηστίσιμα τυριά και φυτικά γάλατα παρέα με ευφραντικούς των ώτων ραδιοφωνικούς εκκλησιαστικούς σταθμούς
Δημοσίευση σχολίου