ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ

Άνθρωπος είναι αυτός που μέσα του κοχλάζουν οι μύθοι, οι θρύλοι της πατρίδας του κι όλων των πατρίδων, οι παραδόσεις, τα όσια και τα ιερά των προγόνων του, οι βωμοί που πάνω τους θυσιάζει, οι έρωτες, οι τάφοι των γονιών και ό,τι ακριβό στα σπλάγχνα του...

 

...Άνθρωπος είναι αυτός που δεν ανέχεται να είναι παίγνιο, υπηρέτης και περίγελος των ισχυρών. Εκείνος που με θάρρος ομολογεί τη δειλία του ως φυσικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης, μα που όταν η Μοίρα το καλεί γεννιέται γενναίος.

 

Άνθρωπος είναι αυτός που αποκρούει την άποψη πως όλα είναι χυλός, πως όλοι έχουν τάχα δίκιο, πως «έτσι ήταν και έτσι θα ‘ναι ο κόσμος». Μα ακόμα κι αν είναι έτσι, το αποκρούει. Η αλήθεια δεν νοιάζεται για το πώς είναι ο κόσμος αλλά φυτρώνει στον αγώνα για ν’ αλλάξει.

 

Άνθρωπος είναι αυτός που συγχωρεί μα δεν ξεχνάει, γιατί ξέρει πως η λήθη είναι συναυτουργός της κακίας. Εκείνος που συνειδητοποιεί πως η καλοσύνη είναι σαν το αλάτι· πρέπει να πηγαίνει εκεί που χρειάζεται, γιατί κι οι πέτρες μπορούν να δακρύζουν, και υπάρχουν άνθρωποι σκληροί σαν πέτρα.

 

Άνθρωπος είναι αυτός που αρκείται σ’ ένα στίχο, σε μια μελωδία μακρινή, στους ήχους τους μυστικούς της Φύσης όταν σαν μάνα ξαπλώνει και μας σκεπάζει, τους ζωντανούς και τους νεκρούς μαζί, και μας αγκαλιάζει καθώς πέφτει το σούρουπο. Και μαζί μας ξυπνάει, καθώς λένε, μόλις φωτίσει ο κόσμος.

 

Άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να κατοικήσει σε ένα λυγμό τη στιγμή ενός γάργαρου γέλιου.

 Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος