Σε ένα σπάνιο βίντεο - ντοκιμαντέρ του 1960, της βελγικής τηλεόρασης για
την «Ελληνική λαϊκή μουσική» ο Μίκης Θεοδωράκης, στα γαλλικά,
παρουσιάζει την εκπομπή από την οποία περνάει η αφρόκρεμα της ελληνικής
μουσικής της εποχής.
Στο βίντεο βλέπουμε την Δώρα Στράτου με τους
χορευτές της, τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, την Μαρινέλα, τον
Καζαντζίδη, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.«Αντιλαλούνε οι φυλακές», τραγουδά ο Μάρκος ενώ ο Θεοδωράκης λέει ότι πρόκειται για τον πατριάρχη της αστικής λαϊκής μουσικής
Ο
Βασίλης Τσιτσάνης, τραγουδά το «Συννεφιασμένη Κυριακή», ενώ στη
συνέχεια ο Θεοδωράκης παρουσιάζει τον Μάνο Χατζιδάκι. Παίζει στο πιάνο
του τα Ματόκλαδα του Μάρκου και μιλά στα γαλλικά για το μπουζούκι και
την σημασία του για την ελληνική, λαϊκή μουσική. Η Ζωή Κουρούκλη,
τραγουδάει στη συνέχεια «Τα Παιδιά του Πειραιά».
Μετά βλέπουμε τον Μπιθικώτση να τραγουδά παίζοντας μπουζούκι με μεγάλη ορχήστρα «Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου».
«Μετά
τον Επιτάφιο συνέθεσα το Αρχιπέλαγος και την Πολιτεία», λέει ο Μίκης
στο τέλος του ντοκιμαντέρ, και ακολουθούν Καζαντζίδης και Μαρινέλλα, στο
«βράχο βράχο τον καημό μου…»Δυστυχώς το βίντεο δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους .
Σχόλιο: Μαζί με τις αδιαμφισβήτητα εξαίσιες μουσικές και προσωπικότητες,στο ντοκυμαντέρ φαίνεται και το χρώμα μιας Ελλάδας που δυστυχώς δεν υπάρχει πια,χάθηκε για πάντα!
1 σχόλιο:
Η καλλιτεχνική αξιωσύνη
των μουσικών αυτής τής γενιάς
πραγματι ξεχωριστή
όσων δηλαδή δεν ξεπουλήθηκαν γιά τα ...λατρεμένα τα ντόλαρς...
άφοβοι μπροστά στην φτώχεια..
και γνώρισαν ενίοτε το περιθώριο
και τον διωγμό
-κάποιοι απ'αυτούς-
η αστική μουσική όμως..
εκ των πραγμάτων
στενά δεμένη με την εποχή και τίς συνθήκες που την γενούν
κι εκπορευόμενη πλεον
από τίς δ ι σ κ ο γ ρ α φ ι κ έ ς
εταιρίες
αν κι ονομάζεται λαϊκή
είναι ουσιαστικά
απλά... λ α ϊ κ ό μ ο ρ φ η...
στερούμενη τίς α υ θ ε ν τ ι κ έ ς
ρίζες που είχε η λεγόμενη
δ η μ ο τ ι κ ή μουσική
έτσι...
γρήγορα παρέρχεται και μιά καινούρια μόδα
παίρνει την θέση της
στην καρδιά τών
όλο και πιό...
κ α τ ε υ θ υ ν ό μ ε ν ω ν
"λαϊκών μαζών"(!)
...
Νομίζω έχει ιδιαίτερη σημασία εδώ
και η γνωστή και μαρτυρημένη απεχθεια τού Χατζηδακη
γιά "τα παιδια του Πειραιά"...
όσο γιά την "συννεφιασμένη Κυριακή"
νομίζω πώς οι στίχοι της αποτυπώνουν στην εντέλεια
την κατάντια τών
ακούσια
παρασυρμένων στην αποστασία
λαϊκών μαζών(!)
της... μικρο...μεγαλούπολης
Θεσσαλονίκης...!
Δημοσίευση σχολίου