Να και η επαλήθευση της προφητείας.
Η σκέψη μας στην πολύπαθη καμένη χώρα μας, στην Εύβοια και στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, όπου είχαμε την ευλογία να μας πάει προσκυνητές ο π. Γεράσιμος. Περάσαμε μέσα από εκείνο το υπέροχο δάσος που τώρα έγινε παρανάλωμα του πυρός.
Μεσάνυχτα... πλησιάζουμε στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και ακούμε να αρχίζει τραγούδι υπέροχο:
“Απόψε θα 'ρθω Κύριε, απόψε αργά το βράδυ,
σαν το Νικόδημο θα 'ρθω, στης νύκτας το σκοτάδι”. Τι ζούμε μαζί του, τι ζούμε μαζί του!!!
Νικόδημος
Απόψε θα 'ρθω Κύριε, απόψε αργά το βράδυ,
σαν το Νικόδημο θα 'ρθω, στης νύκτας το σκοτάδι.
Αργά θε να 'ρθω Κύριε, όχι γιατί φοβούμαι
τους Φαρισαίους τους κακούς μα πρέπει συλλογούμαι
Τα πάθη όλα της ψυχής μου πρώτα να κοιμήσω,
λευκό χιτώνα να ντυθώ κι ύστερα να κινήσω.
Και θέλω στα ακροποδητά να κάθομαι σιμά Σου,
γλυκιέ Ραββί να σε κοιτώ μες τη θερμή ματιά Σου
Και τη λαλιά την όμορφη περίσσια να χορταίνω
κι αφήνοντας δρόμους παλιούς καινούργιους να διαβαίνω.
Σήκω ψυχή ξεκίνησε κι είναι φτασμέν' η ώρα
κοντεύουν τα μεσάνυχτα προχώρα πια προχώρα
Και ξάγρυπνη να ακούς και να ρωτάς και να μαθαίνεις
Απόψε θα 'ρθω, Κύριε και να με περιμένεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου