Οι καλές ταινίες και τα καλά βιβλία σε αλλάζουν για πάντα! “Ο άνθρωπος του Θεού” είναι μια ταινία όπου και ξένος να είσαι με την πίστη, θα σταθείς και θα σκεφτείς!
Στο σενάριο αγάπησα τις λεπτομέρειες! Όπως το γεγονός που γράφουν όλες οι βιογραφίες του Αγίου, πως στην προσευχή του στην Παναγία μας, της μιλούσε στον πληθυντικό!
Αγάπησα που είδα στην οθόνη το γεγονός που από μικρή μ’ είχε συγκλονίσει όταν το διάβασα κι αν έλλειπε θα ήταν βασική παράλειψη. Ο Άγιος όταν ήταν διευθυντής της Ριζαρείου σχολής και αρρώστησε ο οικονόμος, σηκωνόταν την νύχτα και καθάριζε κρυφά απ’ όλους τις τουαλέτες, προκειμένου να μην χάσει την δουλειά του!
Αγάπησα τις ανθρώπινες ώρες του πόνου του Αγίου και του πικρού “γιατί” που ξεστομίζουμε όλοι στον πόνο και την αδικία όταν γίνεται εναντίον μας. Μόνο που ο Άγιος, κι αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα στην ταινία, το εξέφραζε μόνο τις ώρες της προσευχής για λίγο κι αμέσως συνέχιζε με την ευχή του Ιησού και τις μετάνοιες…Το βασανιστικό ” γιατί” του καθένα μας επανέρχεται με την δυνατή σκηνή του τέλους στο νοσοκομείο, όταν ο τετραπληγικός ασθενής που νοσηλεύεται στον ίδιο θάλαμο ρωτά τον άνθρωπο του Θεού, για ποιον λόγο είναι στη ζωή αφού είναι σ’ αυτή την κατάσταση. Για να ακουστεί: “Είναι μια ερώτηση που θα έπρεπε να κάνει κάθε άνθρωπος στον εαυτό του”…
Καθόλου επιτηδευμένα με μικρές λεπτομέρειες διακρίνεις την αγάπη του Αγίου για το καθετί! Για τα λουλούδια, για τα δέντρα, για τον σωματικό πόνο, για τα παιδιά, για τους αλλόθρησκους, για τους διώκτες του, για τους επαίτες και πονεμένους.
Οι σχέσεις που “χτίζει” είναι σχέσεις καρδιάς, για αυτό ακόμα κι όσοι τον αντιπαθούν όταν τον ζήσουν έρχονται “εις εαυτόν”. Η μουσική, η φωτογραφία, τα σκηνικά είναι όλα αντάξια της βιογραφίας! Όσο για τον κ. Άρη Σερβετάλη δεν είναι απλώς η υποκριτική του δεινότητα σημαντική. Είναι ένας πιστός που ήξερε, που ένιωθε, που ασκήτεψε-ασκήθηκε για να αποδώσει την μεγάλη μορφή του Αγίου Νεκταρίου και πραγματικά χαριτώθηκε! Εξέπεμπε την γλυκύτητα και την απαλότητα της αγιότητας! Ήθελες να διαπεράσεις το πανί, να γονατίσεις μπροστά του και να εξομολογηθείς! Νιώθω πως σε ώρες προσωπικής μου ταραχής θα ανατρέχω στην ηρεμία της μορφής του σ’ αυτή την ταινία.
Είναι και ο Άγιος Νεκτάριος σκάνδαλο για την ανθρώπινη λογική και τα ανθρώπινα μέτρα! Τόση σιωπή και αγάπη σε τόση συκοφαντία και λάσπη… Τόσος άδικος πόνος! Υπάρχει στην ταινία μια σκηνή που του λένε: Αν εγώ ήμουν στην θέση σας, μ’ όλα αυτά που σας έκαναν δεν θα ξαναπατούσα στην εκκλησία και απαντά: “Αλίμονο αν η πίστη μου εξαρτάται από τους ανθρώπους”. Όλη η ταινία βοά πως η γαλήνη του Χριστού είναι ο μοναδικός αληθινός τόπος χαράς!
Αν με άκουγαν οι συντελεστές και οι δημιουργοί της ταινίας για τους κόπους τους και για “μπράβο” θα ήθελα μόνο να μεταφέρω μια σκηνή από το θερινό σινεμά. Ανοίγουν τα φώτα και δίπλα μου, στην απέναντι σειρά, κάθεται ένας νεαρός 20-22 χρόνων, από την όψη καθόλου εκκλησιόπαιδο, μάλλον τον “Λάζαρο” (από το “Είσαι το ταίρι μου”) πήγε να δει, με σκυμμένο το κεφάλι να κλαίει διακριτικά! Έμεινε σ’ αυτή την θέση μέχρι που έφυγα. “Τι έπαθες, τι κατάλαβες;” ρωτούσε η κοπέλα δίπλα του. Σιωπή! Ποιος νοιάζεται για κριτικές και εισιτήρια; Έστω ένας να έσκυψε μέσα του… Και θα είναι πολλοί! Να το δείτε και να αφεθείτε…
Σίσσυ Κόσσυβα
8 σχόλια:
Και μέσα από αυτήν την θεατρική παράσταση Ο Θεός τραβάει τους νέους στη μετάνοια.
Το ζήτημα είναι το αν επιτρέπεται η υποκριτική για τους Αγίους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας είπε να γίνουμε μιμητές των Αγίων, όχι υποκριτές των Αγίων.
Μπορεί κάποιος για τους όποιους λόγους στο σανίδι της υποκρισίας να παριστάνει έναν τέτοιο μεγάλο Άγιο;
Αν ήθελαν να προβάλουν την προσωπικότητα του Αγίου, θα μπορούσαν με κάποιο ντοκιμαντέρ υπό τύπου αφήγησης, όχι υπό τύπου προσώπου.
.
Αυτά σκεφτόμουν μπορεί να είμαι και λάθος.
.
Μια παρατήρηση: Στην ταινία μια τυφλή κοπέλα, η μετέπειτα Ηγουμένη Ξένη, λεει στον Άγιο Νεκτάριο ότι είναι τυφλή και αυτό συνέβη διότι οι γονείς της όταν αρρώστησε είχαν δύο επιλογές: είτε να κάνει το εμβόλιο και να τυφλωθεί είτε να πεθάνει. Και καταλήγει λέγοντας "Ευτυχώς, οι γονείς μου επέλεξαν το πρώτο". Σε μια ταινία, στην οποία παραβλέπονται πολλά άλλα σημαντικά γεγονότα από τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου, θα μπορούσε να παραλειφθεί αυτή η σκηνή ως επουσιώδης (υπό την προϋπόθεση ότι αληθεύει). Με το να συμπεριλαμβάνεται η συγκεκριμένη σκηνή στην ταινία ενόψει της σημερινής προώθησης της υποχρεωτικότητας των εμβολίων κατά του covid-19 μόνο αθώο δεν είναι... Καλό είναι να προσέχουμε διότι το κακό προσπαθεί να εισχωρήσει και να μολύνει κάθε καλή προσπάθεια! Το βρίσκω βέβαια λογικό αφού χορηγοί της ταινίας είναι η Ι.Μ. Βατοπαιδίου κ η Ι.Μ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής...
...εύγε στούς δύο σχολιαστές
που αντιστέονται στό κύμα...
και βάζουν προβληματισμούς...
δεν την είδα, γιατί εδώ...
έτσι κι αλλιώς... δεν υπάρχουν κινηματογράφοι...
αλλά νομίζω πώς έτσι κι αλλιώς
δε θα την έβλεπα...
αφού έχω χρόνια να δώ ταινία...
γιατί τις βαριέμαι πιά...
Orthodox True, ναι, όταν μεγάλωνα έτσι λέγαμε, δεν φτιάχνουμε ταινίες και θεατρικές παραστάσεις με Αγίους ή με τον Κύριό μας, σε αντίθεση με τους δυτικούς που δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Δεν το φωνάζω και πολύ δυνατά πια, φαντάζομαι σε όλα μπορούν να υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Βέβαια όταν σκέφτεσαι ότι κάποτε υπεκρίθη την Παναγία μας η... Μόνικα Μπελούτσι... οι δυτικοί το παρακάνανε προ πολλού.
Αλλά εν πάση περιπτώσει, ούτε κι εγώ θα το δω μέχρι να κυκλοφορήσει πειρατικό, γιατί ούτε κι εδώ έχει κινηματογράφο και ακόμα κι αν είχε δεν επιτρέπονται "λεπροί".
Βγήκε μια ταινία που μίλησε στις ψυχές πολλών, αλλά βγήκαν και οι ζηλωτές της μιζέριας να της ρίξουν το ανάθεμα. Αμάν πια...Πείτε και μια φορά ένα δόξα σπι ο Θεός...
Έλα ρε αρχηγέ, πού το είδες το ανάθεμα. Δόξα σοι ο Θεός λέμε πεντακόσιες φορές τη μέρα. Διαβάζεις ένα βιβλίο, βλέπεις μια ταινία, συζητάς μετά θετικά και αρνητικά. Ζηλωτή της μιζέριας σε κάνει αυτό; Άσε που είπαμε, οι πιο πολλοί εδώ δεν την είδαμε καν, είμαστε λεπροί.
Πολύ σωστά απαντήσατε στον 11.25. Που το είδε το ανάθεμα κι εγώ δεν ξέρω. Αλλά δεν τους αρέσει να σκέφτεται ο άνθρωπος, θέλουν να είμαστε όλοι της ίδιας άποψης έστω κ αν είναι λανθασμένη. Ας μας πει με επιχειρήματα λοιπόν τη δική του άποψη επί των θεμάτων που τέθηκαν κ όχι να χρησιμοποιεί τη γνωστή τακτική του να βάζει ταμπέλες (ζηλωτές της μιζέριας κλπ.) στους ανθρώπους για να μειώσει την αξία της γνώμης τους. Αλλά τους ενοχλεί πολύ να σκέφτονται οι άνθρωποι...
Κι εμείς "λεπροι" είμαστε αλλά το είδαμε σε θερινό κινηματογράφο ;-) όπου δε χρειάζεται να έχεις κάνει το εμβόλιο ούτε σελφ τεστ, ραπίντ τεστ. Βέβαια δεν έχει παντού θερινους κινηματογραφους.
Δημοσίευση σχολίου