Κύρα Λένη

Σύμφωνα με το βιβλίο - Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη -

αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα (Άγρα 2005)

το ποίημα - Κύρα Λένη - ανήκει στα πρώτα δημιουργικά χρόνια του Νίκου Καββαδία όταν ο ίδιος υπέγραφε με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλ(λ)ας.

 

 

Από τα χρόνια που ήταν νιά την ξέρανε την κυρά Λένη στη φτωχική της γειτονιά που κάθε μέρα ξενοπλένει.

 Έχει κι αυτή μιαν ιστορία συνηθισμένη θλιβερή και σ’ όποιον βρει την λέει κυρία αρχίζοντας «παν οι καιροί 

 που ’χα και ’γω κι ήμουνα κάτι! άλλα τ’ αντρός μου το μεθύσι… της γειτονιάς το κακό μάτι… -Μέρα καλή δε θα γυρίσει-

 Χρέη στον ψωμά, χρέη στο χασάπη τα δαχτυλίδια στο σαράφη… ξελόγιασε το γιο η αγάπη… Η κόρη απόμεινε στο ράφι. 

 Κι ολημερίς πλένω να ζήσω – ζωή κακιά τυραγνισμένη Στη σκάφη ομπρός θα ξεψυχήσω… » -Η κυρά Λένη κλαίει και πλένει- 

18 Μαΐου 1929