ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

ΣΥΝΕΒΗ :

Πάμπτωχη οικογένεια χωρίς παιδιά. Εκοβαν ξύλα από το βουνό και τα πωλούσαν για να ζήσουν.Το δάπεδο στο σπίτι με τσιμέντο.Δύο δωμάτια. Το καλοκαίρι μετά το θερισμό μάζευαν στάχυα από τους θερισμένους αγρούς για να έχουν το σιτάρι της χρονιάς, που στούμπιζαν και το έτρωγαν.

Η γιαγιά με πολύ κρύο πήγε στο βουνό και μάζεψε ένα δεμάτι ξύλα.Το φορτώθηκε στην πλάτη και ήλθε στην πόλη για να το πωλήσει.Μία Αθηναία με μία φίλη της την πλησιάζουν και την ρωτούν πόσο έχει το δεμάτι.5 δραχμές.Πολλά είναι και άρχισε να κάνει παζάρια τη γιαγιά.

Μη με κόβεις λέγει η γιαγιά έχω μεγάλη ανάγκη.Κουράσθηκα για να τα φέρω από το βουνό.Τόσο τα πουλάμε χρόνια.Αν θέλεις 4 δραχμές.Η γιαγιά αναγκάσθηκε να τα δώσει 4 δραχμές.Εφυγαν οι Αθηναίες και η γιαγιά αρχισε να κλαίει βουβά.

Τη σκηνή την είδε ένας κύριος,που πλησιάζει τη γιαγιά και της λέγει.

Πόσα έχασες από τη πώληση ;

Μία δραχμή.Πάρε αυτά τα χρήματα και το άλλο Σάββατο θα είσαι εδώ με ένα δεμάτι ξύλα για να μιλήσουμε.

Η χάρις του Θεού απομακρύνεται όταν δεν βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Τριαδικού Θεού.

Ψαλμός 40 του Βασιλέως Δαυϊδ :

Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα, εν ημέρα πονηρά ρύσεται (θα τον σώσει) αυτόν ο Κύριος.

πηγή