Στην Αθήνα υπήρχαν 3 αδερφές, που είχαν έρθει από την Μικρά Ασία. Ήταν πολύ αγαπημένες μεταξύ τους. Τις γνώρισα και εγώ και ερχόντουσαν τακτικά και στις ομιλίες μου. Γνώριζαν αρκετά πράγματα περί της Ορθοδοξίας.
Μια μέρα όμως, κοιμήθηκε η μία αδερφή. Έγινε η ταφή της και την 40η μέρα οι 2 αδερφές έκαναν το σαρανταλείτουργό της.
Στις 40 αυτές μέρες, με το παραμικρό έκλαιγαν την αδερφή τους.
Μετά την Θεία Λειτουργία, πήγανε στο σπίτι τους. Ήταν πολύ στενοχωρημένες... Κάθισαν στο τραπέζι για να φάνε το πρωινό τους, αλλά και πάλι, πάνω στο πρωινό τους, άρχισαν να κλαίνε, απαρηγόρητες.
Τότε ξαφνικά ανοίγει η πόρτα της κουζίνας και εισέρχεται η αδερφή τους, η κεκοιμημένη!!! Οι 2 αδερφές τα 'χασαν, κοκκάλωσαν!
Και τους λέει η κεκοιμημένη αδερφή τους:
- Πάψτε επιτέλους να με κλαίτε! Αυτή είναι η αγάπη σας για μένα; Με πνίξατε με τα δάκρυα σας, 40 μέρες τώρα. Δεν σας αντέχω άλλο! Ο Χριστός μας, δεν δέχεται το σαρανταλείτουργο που κάνατε!
Όχι λοιπόν πένθος στον κεκοιμημένο, γιατί οι ψυχές τους βλάπτονται...
+Δημήτριος Παναγόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου