Άστραψεν η ανατολή
τζι ερόδισεν η δύση
για να θωρεί η αγάπη μου
στο φως να περπατήσει
Μεν περαρκείς, φωνάζω της,
τζιαι τη χαρά νηστεύκω
Μόνο μες στην αγκάλη σου
μπορώ τζιαι γαληνεύκω
Θκυο καρβουνούθκια αφτούμενα
βάλλω στο καπνιστήρι
Φιλούν το μοσχολίβανο
κάμνουν μου το χατίρι
Λόγια γλυτζιά μυρωδικά
πέμπω σου να θυμάσαι
Τη μέρα νάν’ παρηορκά
τη νύχτα μεν φοάσαι
Άστραψεν η ανατολή
τζι ερόδισεν η δύση
για να θωρεί η αγάπη μου
στο φως να περπατήσει
μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
στίχοι ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
ερμηνεία ΓΕΩΡΓΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ & ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ
1 σχόλιο:
..και ο πόνος σου έγινε μια όμορφη μπαλάντα, γεμάτη με γλυκιές αναμνήσεις. Αυτό είχα ευχηθεί για σένα.
..επειδή τα αγγελικά της φτερά θα σε αγκαλιάζουν και θα σε προσέχουν σε όλη τη ζωή σου. Αυτό σου το ψιθύρισα για να μην το ξεχάσεις Ποτέ μικρούλα μου.
Δημοσίευση σχολίου