Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020

Μηλιὰ Μασοῦρα: Ἡ λαϊκὴ εὐσέβεια...


Ὅταν τῆς εἶπα κάποτε, «Μάνα, ἡ Στέλλα ἀγάπησε τὸν Ἀνδρέα καὶ παντρεύτηκαν, ὁ Χάρης ἀγάπησε τὴν Εὐδοκία καὶ παντρεύτηκαν», τότε ἐκείνη μοῦ λέει·
«Ἀγάπησες κι ἐσὺ καμμιάν, γυιέ μου; Πές μου το, καὶ εἶναι καλὸ πράμα!» Τῆς λέω· «Ἀγάπησα τὴν πιὸ ὄμορφη, τὴν Ἐκκλησία!» «Μά, θὰ γίνεις μοναχός;»
 Τῆς λέω, «Ναί». 
Δὲν μοῦ ἔφερε καμμιὰ ἀντίδραση κοσμική.
Ἡ ἀντίδρασή της ἦταν πνευματικοῦ χαρακτήρα. 
Μοῦ εἶπε μόνο· «Ξέρεις, ἐσὺ ὁ ἐνθουσιώδης, τί σημαίνει μοναχός; Καὶ μάλιστα καλὸς μοναχός ;»
Τὴν ἐρωτῶ· «Ἐσὺ ξέρεις;» 
Μοῦ λέει· «Ξέρω, ὅτι ὁ καλὸς μοναχός, γυιέ μου, μέχρι νὰ πεθάνει εἶναι τσακωμένος μὲ τὸ κορμί του. Εἶσαι διατεθειμένος γι᾽ αὐτὸ τὸν καβγὰ ἢ τελικὰ θὰ μᾶς προσβάλεις;» 
Θυμήθηκα τότε τὸν ὁρισμὸ τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, περὶ τοῦ τί ἐστὶ μοναχός· «Μοναχὸς ἐστι, βία φύσεως διηνεκὴς καὶ φυλακὴ αἰσθήσεων ἀνελλιπὴς» (Κλῖμάξ, Λόγος Α´, ι´). 
Ἡ Μηλιὰ ἀπὸ ποῦ τὸ ἔμαθε αὐτό;
 Ποιὰ ἄνωθεν σοφία τὴ φώτιζε; 
Ἀπὸ τότε δὲν τὴν ξαναφώναξα μάνα. 
Τὴ φώναζα, εἴτε γερόντισσα, εἴτε σκέτα, Μηλιά. 
Αἰσθανόμουν, ὅτι δὲν μοῦ ἀνήκει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ποὺ κουβαλοῦσε τὴ σοφία ἀρχαίων χρόνων. Θὰ μοῦ πεῖτε, μέχρι ποὺ φτάνουν αὐτοὶ οἱ χρόνοι;
Μέχρι τοὺς πρώτους χρόνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἐποχὴ τῶν ἁγίων ἀποστόλων! Διότι, ἂν δοῦμε ποιὰ εἶναι ἡ πρώτη λαϊκὴ εὐσέβεια, εἶναι ἡ λαϊκὴ εὐσέβεια αὐτῶν τῶν ἁπλοϊκῶν καὶ ἀγραμμάτων ψαράδων τῆς Τιβεριάδος. Καὶ ἀπὸ τότε οἱ ἄνθρωποι τὴ διαδέχονται, τὴν παραλαμβάνουν καὶ τὴν παραδίδουν ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά.
Ἂν ἑνωθεῖ καὶ μὲ τὴν ἱερωσύνη αὐτό, γίνεται καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή. Χάριτι Θεοῦ, σ᾽ ἐμᾶς τοὺς ἀναξίους συνέβη! 
Ἀλλά, τί κουβαλοῦμε στὰ κηρύγματά μας, στὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν λαό; 
Ὅλοι μας, ἅγιοι ἀρχιερεῖς, κουβαλοῦμε τὴ σχέση τοῦ πατέρα μας καὶ τῆς μάνας μας μὲ τὸν Θεό.
 Ἂν βρήκαμε καὶ κανένα καλὸ ἅγιο Γέροντα στὴ νεανική μας ζωή, τότε κουβαλοῦμε καὶ τὴ σχέση αὐτοῦ μὲ τὸν Θεὸ τὸν Τριαδικό· αὐτὸ μεταδίδουμε! Ἄρα, πόσα πολλὰ ὀφείλω, σκεφτεῖτε, σὲ ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο; 
Ἀργότερα, εἶπα στὴ μάνα μου·
«Νὰ μοῦ δώσεις τὴν εὐχή σου, νὰ πάω νὰ γίνω μοναχός!» «Ἅ!», μοῦ λέει, «δὲν θὰ σοῦ δώσω τὴν εὐχή μου νὰ γίνεις μοναχός, ἐὰν δὲν δῶ πρῶτα τὸν δάσκαλό σου.» Τὸν Γέροντά μας, ἐννοοῦσε! Ὅταν τὴν πῆγα στὸν π. Συμεὼν καὶ τὸν πρωτοεῖδε, μοῦ εἶπε, πρὶν ἀκόμα τῆς μιλήσει· «Ὁ δάσκαλός σου εἶναι τοῦτος ὁ παστὸς (=αδύνατος);» «Ναί», τῆς λέω. 
Μοῦ λέει τότε· «Νὰ ἔχεις τὴν εὐχή μου, γυιέ μου. Τουλάχιστον ξέρεις νὰ διαλέγεις δασκάλους!»
Τί ἔκαμε νομίζετε κατόπιν, ὡς πρώτη της κίνηση; 
Ἐγκατέλειψε τὸν καλὸ τῆς ἐδῶ Πνευματικό, τὸν π. Σωτήριο ἀπὸ τὴν Ἄσσια, καὶ ἔκαμε Πνευματικό της τὸν π. Συμεών. Τῆς εἶπα τότε· «Γιατί ἔκαμες Πνευματικὸ τὸν π. Συμεών;» «Γιὰ νὰ σὲ κατηγορῶ», μοῦ λέει, «καὶ νὰ βοηθήσω ἔτσι αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ νὰ σὲ καταλάβει μιὰν ὥρα γρηγορότερα, γιὰ νὰ συνεργαζόμαστε μαζί του γιὰ τὴ σωτηρία σου.» 
Τέτοιος ἄνθρωπος ἦταν ἡ Μηλιά!
 Σπάνια μᾶς ἐπαινοῦσε! 
Πολὺ πιὸ σπάνια μᾶς χάιδευε!

 Πανιερωτάτου Μόρφου π. Νεοφύτου _Λόγος ἐπικήδειος στὴ μητέρα του, Μηλιὰ Μασοῦρα (Ἱερὸς ναὸς Ἁγίου Ἐλευθερίου, Συνοικισμὸς Λατσιῶν, 06.09.2014) Απόσπασμα
Ολόκληρος ο λόγος  εδώ 

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πω πω η συχωρεμένη..κάποια μπίτι αυτοκόλλητή μου, θυμίζει στη φάτσα!

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Απλές γυναίκες...

-γιά το πολύπλοκο και τόσο μπερδεμένο
...υπόλοιπο...μυαλού μας-

στύψανε τα... δικαιώματά
τους, κι αναθρέψανε
-συν Θεώ-

γ ί γ α ν τ ε ς !

Οι καϋμένες οι μανάδες
μας υποχρεωμένες να ζούν
μεσ'στην μπογιά...

(μαλλί, χείλη, νύχι, κλπ)

όσο κι αν αντιστάθηκαν
-γιατί αλλοιώς ήτανε
μεγαλωμένες-
στο τέλος, με τά πολλά...
ο νούς έγειρε και
η τραγικότητα των
...νεογερόντων
μπήκε στη ζωή μας
και
δοκιμαστήκαμε τόσο, όσο
δεν είχαμε ποτέ μας
φανταστεί...

Πέτρος είπε...

Αυτή η μάνα σηματοδοτεί την μεγάλη ευθύνη που έχουμε όταν γινόμαστε γονείς. Άραγε είμαστε εις θέσιν να μεγαλώσουμε αγίους?

Ανώνυμος είπε...

Αρχίζω και σε συμπαθώ καλή μου μοιρολογήστρα, χούρκ! ;-)

Ανώνυμος είπε...

Τί πήγε λάθος από τότε μέχρι σήμερα;
Τι δεν έκανε η μάνα του Σεβασμιώτατου που κάνουν οι σημερινές μανάδες;

Μαργαριτουλα είπε...

Τυχερή μανα, τυχερός γιος ή πνευματικωτερα ..... ευλογημένοι και οι δυο

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω, επί της ουσίας, ΠΟΙΟΣ είναι Ο ΑΓΙΟΣ. Να σου το ξηγήσω το όνειρο. Λοιπόν, ΔΕΝ ξέρω ΑΝ ήταν άγια η συχωρεμένη, ο Θεός ξέρει, αλλάαααα...το ΒΕΒΑΙΟΝ ΕΊΝΑΙ ΌΤΙ ΑΓΙΟΣ είναι ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ο Νεόφυτος Μόρφου που την ΕΒΛΕΠΕ ΓΙΑ ΑΓΙΑ. ΕΙΧΕ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Ο ΜΟΡΦΟΥ και ΟΛΟΥΣ για άγιους ΤΟΥΣ ΕΒΛΕΠΕ, πόσω μάλλον τη ΜΑΝΑ του...Ορφάνεψε, βλέπεις μικρός, από πατέρα. Στα καπάκια πάει πέθανε και ο αδερφός του. Τους ΔΙΩΞΑΝ και οι ΤΟΥΡΚΟΙ από ΤΗ ΓΗ ΤΟΥΣ...ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΟΙ ΑΠΑΝΩΤΟΙ. ΠΌΣΟ ΑΛΛΟ Π Ο Ν Ο ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ένας ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ άνθρωπος για να ΑΓΙΑΣΕΙ ατάκα και επι τόπου; Μακάρι να αντέξει και ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΕΙ σε αυτή τη ζωή διότι ΑΝ Ο ΜΟΡΦΟΥ παρηγορηθεί σε ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ, πάει η ΕΠΩΑΖΟΜΕΝΗ ΑΓΙΟΤΗΤΆ του, θα την χάσει! Όπερ ΜΗ γένοιτο!

Ανώνυμος είπε...

ο ανώνυμος 12:10 δυσκολεύεται να δει την αγιότητα σε λαϊκούς μάλλον
ας διαβάσει τα 3 βιβλία ΑΣΚΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ να πάρει μια ιδέα για την αγιότητα στους παντρεμένους
μάλλον θεωρούμε αγίους μόνο αυτούς που τους κόβουν το κεφάλι (μάρτυρες)
ή αυτούς που ζουν με μια φέτα ψωμί και προσευχές και μετάνοιες όλη μέρα

κάτι δεν έχουμε καταλάβει