Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ να μην αναστενάξω,
έβγα ήλιε μου κι έλα μίλιε μου να γείρω στο προσκέφαλο
κι από καρδιάς να κλάψω, έβγα να σε δω να παρηγορηθώ.
Στ’ Aλάτσατα ’ναι ένα βουνό Kαρανταή το λένε,
έλα ταίρι μου και πιάσ’ το χέρι μου που παν οι Aλατσατιανές
και τον καημό τους λένε, άστρο της αυγής γιατί άργησες να βγεις.
3 σχόλια:
Ωφου ωραίοοο!
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα της και άς συγχωρήσει και μερικά απακριάτικα ,που δεν χρειαζόταν νά πεί, μπρός σε όλα τά ωραία που είπε και διέσωσε πρός δόξαν της λαικής μας παράδοσης . Έχουν εκλείψει οι άνθρωποι σαν την Δόμνα Σαμίου και τον Σίμωνα Καρρά . Όμως διέσωσαν την λαική παράδοση και την μεταλαμπάδευσαν στην ελληνική ψυχή που συνεχίζει νά ζεί στην καρδιά πολλών ακόμα Ελλήνων και μουσικών .
Και η Δώρα Στράτου!
Δημοσίευση σχολίου