Ό,τι καλύτερο, σφριγηλότερο
και ανθρωπινότερο
έχει να παρουσιάσει
η νεότερη ελληνική ποίησή…
Γράφει κάπου για τη θλίψη των ημερών:
«Δεν είναι δική μου η θλίψη.
Των πραγμάτων είναι. Εγώ απλώς
προσφέρθηκα να είμαι ο διαχειριστής
αυτού του αισθήματος, επειδή έχω
επαυξητικές ικανότητες» (Κική Δημουλά)
Σε λίγο αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα, η Εβδομάδα των Παθών του Πάσχα... και οδεύομεν προς την Ανάσταση του Κυρίου για ακόμη μια χρονιά. Από το Σάββατο του Λαζάρου στο Μεγάλο Σάββατο, από την Ανάσταση του Λαζάρου στην Ανάσταση του Κυρίου. Αυτός που ανέστησε, θα αναστηθεί και ο Ίδιος, σκέφτομαι. Θυμάμαι ένα ποίημα της Κικής Δημουλά με θέμα ένα Σάββατο του Λαζάρου. Το ποιητικό υποκείμενο αποδομεί τον θρησκευτικό μύθο και τον αναπλάθει σε προσωπική ιστορία.
Κική Δημουλά: Του Λαζάρου
Νεφοσκεπές ψιλόβροχο ημέρας.
Kάτι μωραί καμπάνες πιτσιλάνε
τον ύπνο του Λαζάρου να εξέλθει.
Kαλά στοκαρισμένο το φως γύρω γύρω.
Είχα κι εγώ να δεύρο κάποιους έξω
μα δε μου αποκρίθηκαν αν θέλουν.
Πώς ν’ αποκριθούν με ωτακουστή
που άφησες καλά στοκαρισμένο
το φως γύρω γύρω.
Kι έπειτα γιατί τους ρωτάς αν θέλουν.
Tο θαύμα δε ρωτάει.
Σ’ αρπάζει από το αυτί και
σέρνοντας σε πετάει στο φως.
Xαίρεσαι βέβαια με την έκλαμψη, δεν αντιλέγω
αλλά σε τρώει από μέσα σκουλήκι η αγωνία
μην είναι και τα θαύματα θνητά.
Άστους λοιπόν καλύτερα εκεί
μην έχομεν να άρωμεν για δεύτερη φορά
κενόν τον κρέββατόν τους.
Τίποτα δεν άκουσες;
Kι όμως, όλην αυτή την ώρα εδώ μέσα
με άλλα κουβεντιάζοντας να πάρω λίγο αέρα
σε σένανε μιλούσα εκεί κάτω.
ότι δε σε προσφώνησα;
Mε ποιο απ’ όλα τα Λερναία ονόματα
να σε πρωτοφωνάξω.
Όποιο κι αν κόψω αποζητώντας σε
φυτρώνει αμέσως άλλο.
Από την ποιητική συλλογή «Ενός λεπτού μαζί»
Α' Έκδοση Ίκαρος: 1998, Σελίδες: 72
Resurrection of Lazarus, of Henry Ossawa Tanner (1859-1936).
πηγή
1 σχόλιο:
Συγχώρεσέ με ! Δεν έχω διάθεση για στίχους ! Είμαι στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού ! Η πανσέληνος υποσχέθηκε οτι θάρθει !
Δημοσίευση σχολίου