ΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΣΑΤΕ ΟΙ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ...

Γράφει ο π.Γεώργιος Τσέτσης

Είναι γνωστό πως η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, κατανοώντας «απόλυτα την αγωνία της Ελληνικής Πολιτείας την κρίσιμη αυτή περίοδο», και εκτιμώντας «τον διακριτικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη κρίση, έχοντας ως κριτήριο πάντοτε την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας», προέτρεψε όλους «να τηρούν απαρέγκλιτα τις υποδείξεις των υγειονομικών αρχών και των ειδικών επιστημόνων και να μην παρασύρονται από εκείνους οι οποίοι τους υποδεικνύουν την παρακοή, η οποία στην παρούσα χρονική συγκυρία δεν δικαιολογείται ούτε εν ονόματι της χριστιανικής πίστης. Η πίστη στο Χριστό αποτελεί πρόξενο ζωής και όχι θανάτου».

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Διότι μεταξύ αυτών που υπέθαλψαν την παρακοή, υπήρξαν, ευτυχώς ολίγιστοι, Αρχιερείς, πληθύς, όμως, «αδέσποτων» ιερέων, οι οποίοι, αψηφώντας τις προτροπές της ΔΙΣ, ενήργησαν προκλητικά και με τρόπο που όζει Κογνκρεγκασιοναλισμό. Αγνοούν μήπως ότι Εκκλησία μας είναι Επισκοποκεντρική; Όταν κάποιος από υπεροψία, αυτοπροβολή και υστεροφημία καταργεί με τις ενέργειές του την Επισκοπική δομή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πολιτεύεται κατά το δοκούν, απλώς προτεσταντίζει. Τοιουτοτρόπως, αυτονόμως ενεργούντες, πολλοί λειτούργησαν με ανοικτές θύρες, έτεροι αρθογράφησαν και ένιοι έστειλαν απανταχούσες στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, κατακρίνοντας την απόφαση της ΔΙΣ και ζητώντας από αυτήν την αλλαγή ρότας. 

Σε στενές φιλικές συναναστροφές, οσάκις γίνεται λόγος για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε ορισμένα Ελλαδικά Εκκλησιαστικά και παραεκκλησιατικά κυκλώματα, συνηθίζω να λέγω κάτι το οποίο θα ήθελα ευσεβάστως να δηλώσω δημοσίως σήμερα, έστω και αν κατακριθώ από παντός είδους θεμελιοκράτες. 

Αν η Εκκλησία της Ελλάδος, από τις δεκαετίες ήδη του ‘40 και ’50, κάθιζε στο «σκαμνί» μερικούς ταραξίες και δημαγωγούς ιερείς της εποχής εκείνης, που αγνοώντας τον τοπικό Επίσκοπο, αλώνιζαν την Αττική και την ελληνική ύπαιθρο ενεργούντες ως «κράτος εν κράτει» ή, καλύτερα, ως «εκκλησία εν Εκκλησία», και επέβαλλε σ’αυτούς τις δέουσες κυρώσεις, δεν θα φθάναμε στη σημερινή κατάντια, όπου κυριαρχεί ανυπακοή και ασυδοσία ουκ ολίγων λαοπλάνων κληρικών. 

 

Του απαντάμε λοιπόν κι εμείς:

Πως μπορούμε να αρνούμαστε να τελούμε την Θεία Λειτουργία και να κοινωνούμε σώμα και αίμα Χριστού σε όσους πιστούς μας το ζητούν;

Αυτή τη παρακαταθήκη παραλάβαμε την ημέρα της χειροτονίας μας και γι ‘ αυτήν θα λογοδοτήσουμε εις τον Κύριο εν ημέρα κρίσεως.

Όσο για τους ταραξίες που λέτε ποιους εννοείτε στ’ αλήθεια; 

Μπας και μιλάτε για τον παπα-Αυγουστίνο που με κίνδυνο της ζωής του τάϊζε δεκάδες παιδιά στη Δυτική Μακεδονία τον καιρό της κατοχής; 

Εσείς στο Φανάρι τον ίδιο καιρό είχατε τον μέγα Αθηναγόρα (1948-1972) να βάζει τα θεμέλια και να χτίζει το οικοδόμημα αυτού που σήμερα αποκαλούμε οικουμενισμός και συνοδοιπορία με τους παπικούς. Επί εποχής του βέβαια έκλεισε κι η Σχολή της Χάλκης με την σχετική προφητική ρήση του Αγίου Πορφυρίου για το πότε θα ανοίξει.

Σύντομα θα κληθείτε π.Γεώργιε κι εσείς αλλά και όλοι μας να λάβουμε θέση και απόφαση για μέγιστα θέματα πίστης και ομολογίας. Ήγγικεν

η ώρα για όλους μας ταραξίες, τιτλούχους, πριμηκίριους, μάγιστρους και λαοπλάνους…

Λοιπόν αυτά τα ολίγα και καλή Μεγάλη Εβδομάδα .

 

Ιερομόναχος Πολύκαρπος