Τέσσερα κεριά έλιωναν αργά αργά.
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.
Το πρώτο έλεγε: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ
Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν, πιστεύω πως δεν μου μένει τίποτε άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω! κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά.
Το δεύτερο κερί είπε: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ
Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο. Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρό αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε.
Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί είπε με την σειρά του: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ
Δεν έχω την δύναμη να συνεχίσω να μένω αναμμένο.
Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία, και δεν αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα κι αυτούς που τους αγαπούν. Και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει. Ξαφνικά ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο είπε: "Μα τι κάνετε; πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, φοβάμαι το σκοτάδι" και ξέσπασε σε δάκρυα. Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια: "Μην φοβάσαι καλό μου και μην κλαις. Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ανάψουμε ξανά τα άλλα τρία κεριά.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ.
Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας και άναψε ξανά όλα τα άλλα. Δεν χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας ...
Καλημέρα να είστε καλά
Στίχοι: Μανώλης Κρητικόπουλος.
Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις.
Απαγγελία: Αντώνης Αναστασάκης.
Επιμέλεια video: Σταυρούλα Τσάκωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου