Όποιος «σκάβει το λάκκο» της Ορθοδοξίας πέφτει μέσα ο ίδιος…

Το 1987 είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη κρίση μεταξύ της Εκκλησίας και της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου…
Αιτία: ο Νόμος Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία…
Αυτή η κρίση λύθηκε (μπήκε στην «κατάψυξη» ο νόμος Τρίτση) στη συνάντηση του Ανδρέα με τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, το Φλεβάρη του 1988.

Σε αυτήν τη συνάντηση ο Μακαριστός αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, με την ευθύτητα και την παραστατικότητα που τον διέκρινε, είπε στον Ανδρέα, περίπου τα εξής: «Ανδρέα έλα για να τα βρούνε τα μαγαζιά μας, διότι το δικό μου είναι μαγαζί γωνία»!

Η πολιτική μεγαλοφυΐα του Ανδρέα διέκρινε αμέσως ότι κάθε σύγκρουση με το «μαγαζί γωνία» είναι μια μάχη καταδικασμένη, χαμένη από την αρχή…

Στις αρχές του 2000 ήρθε μια νέα ρήξη της Εκκλησίας με την κυβέρνηση στο θέμα των ταυτοτήτων.

Πρωθυπουργός τότε ήταν μια πολιτική μηδαμινότητα, ο Σημίτης, ο οποίος επιβλήθηκε από το «Κράτος των ΜΜΕ», αντλώντας τη «δύναμή» του ως ο αχυράνθρωπός τους…

Έτσι, ο Σημίτης δεν ήταν σε θέση να διακρίνει τους κινδύνους που είχε διακρίνει η μεγαλοφυΐα του Ανδρέα. Συγκρούστηκε μετωπικά με την Εκκλησία και συνετρίβη κυριολεκτικά…

Ταυτόχρονα κατέστησε το Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο πολιτικό κόμβο, ατομική προσφορά σε μια ομαδική ζήτηση, δηλαδή μεγάλο Ηγέτη: Τον Ανδρέα της Εκκλησίας…

Έκτοτε, όλοι ήταν πολύ προσεκτικοί απέναντι στην Εκκλησία και σπεύδανε να πλειοδοτήσουν σε δημαγωγική «πιστότητα». ΓΑΠ, Σαμαράς και Τσίπρας φρόντιζαν να εξασφαλίσουν τις «ευλογίες» της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας…

Ο νέος αρχιεπίσκοπος, ο Ιερώνυμος, δεν υπήρξε απλώς πολύ συμβιβαστικός σε όλα, αλλά αποτελεί και την εκκλησιαστική κεφαλή της ΕΕ και της Νέας Τάξης…

Αυτό, συνετέλεσε στη δημιουργία νέων και μεγάλων αυταπατών στους σημερινούς διαχειριστές της αποικίας: Τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του…

Ποιές είναι αυτές οι αυταπάτες; Δεν είναι σε θέση να διακρίνουν ότι η δύναμη της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στις γραφειοκρατικές της κορυφές και στο «σινάφι» των δεσποτάδων…

Δεν διακρίνουν ότι η δύναμη της Εκκλησίας βρίσκεται στο βαθιά ριζωμένο, μέσα στην ελληνική κοινωνία, φρόνημα της Ορθοδοξίας, καθώς και στη «σπονδυλική στήλη» και το «νευρικό σύστημα» αυτού του φρονήματος: Στο λαϊκό κλήρο, στους ιερείς και μοναχούς.

Αυτή η αυταπάτη της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με τη στραταρχική αυθάδεια του Χαρδαλιά οδηγεί σε μια νέα ρήξη, λόγω κορονοϊού…

Ο Μητσοτάκης κινδυνεύει να χάσει πρόωρα τα όποια οφέλη κέρδισε από τη διαχείριση της Πανδημίας και από τη σεμνότητα και την πειστικότητα του Τσιόδρα.

Αύριο, αυτά τα οφέλη, νομοτελειακά, θα χαθούν από τη λαϊκή ΟΡΓΗ που θα προκύψει λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης στη διαχείριση των καταστροφικών συνεπειών της πανδημίας…

Ο Χαρδαλιάς φροντίζει να εξανεμίσει τα οφέλη από τώρα…

Ο μικρός αυτός «φύρερ» πίστεψε, ότι μια και οι γραφειοκράτες της Εκκλησίας στηρίζουν τα μέτρα, μπορεί να απειλεί τους «αμφισβητίες παπάδες», να διατάζει τη δίωξή τους και να κουνάει το στραταρχικό του δάκτυλο εναντίον του συνόλου της εκδηλωθείσας ή υποβόσκουσας ΟΡΓΗΣ του λαϊκού κλήρου…

Ολόκληρη η Βάση της Ορθοδοξίας βράζει, δηλαδή, η «σπονδυλική στήλη» και το «νευρικό σύστημα» της Εκκλησίας βρίσκονται σε ριζική, ΑΝΟΙΚΤΗ ή ΑΝΕΚΔΗΛΩΤΗ ακόμα, ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τη δίωξη της Ορθοδοξίας και μάλιστα μέσα στις μέρες της Ανάστασης, ΚΑΙ ο Χαρδαλιάς το παίζει δεκανέας!!!

Ματαιοπονούν, αν πιστεύουν τα πολιτικά μορμολύκεια ότι έτσι θα κτυπήσουν την Ορθοδοξία. Το δικό τους τάφο ανοίγουν…

Λειτουργούν όπως ο Σημίτης… Ξεχνούν το παράδειγμα του διορατικού Ανδρέα …
πηγή