Δομίνικος Θεοτοκόπουλος : «Ο διαμερισμός των ιματίων».
Αυτές τις ιστορικά πρωτόγνωρες ημέρες των Παθών με τα όσα διαδραματίζονται στους κόλπους της Εκκλησίας και θλίβουν τους αποκαρδιωμένους πιστούς της, μου έρχεται στο νου η ρήση του Έλληνα φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου : «αν ο χριστιανισμός έχει κάποιες ελπίδες να επιζήσει, αυτός θα είναι ο χριστιανισμός του Ντοστογιέφσκι» ή και του δικού μας Παπαδιαμάντη θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει.
Επ΄ αυτού διαβάζουμε στην «Αλληλογραφία» του Μέγιστου Ρώσου συγγραφέα : «…ο Θεός μου στέλνει κάποτε στιγμές μεγάλης γαλήνης, στιγμές κατά τις οποίες αγαπώ και βρίσκω ότι και άλλοι μ΄ αγαπούν. Και σε μια τέτοια στιγμή έπλασα μέσα μου ένα σύμβολο πίστης στο οποίο όλα είναι ξεκάθαρα και ιερά για μένα: να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο εξαίσιο, πιο βαθύ, πιο συμπονετικό, πιο λογικό, πιο γενναίο, και πιο τέλειο από τον Χριστό: και όχι μόνον δεν υπάρχει, αλλά λέω στον εαυτό μου, με διακαή αγάπη ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλά επιπλέον, αν κάποιος μπορούσε να μου αποδείξει ότι ο Χριστός είναι έξω από την αλήθεια και αν πράγματι ευσταθούσε ότι η αλήθεια είναι έξω από τον Χριστό, θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την αλήθεια.»
(Πηγή : Δημήτρης Μπαλτάς, «Ντοστογιέφσκι. Ζητήματα φιλοσοφικής ανθρωπολογίας.»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου