Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Σαν σήμερα, το 1848, δημοσιεύτηκε η αποτελεσματικότερη μέθοδος αδυνατίσματος όλων των εποχών: το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»
Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς ήταν εκείνοι που υπέγραφαν το κείμενο του Κομμουνιστικού Δυσαγγελίου (δυσαγγέλιο = κακή είδηση, σε αντιδιαστολή με το Ευαγγέλιο, που σημαίνει καλή είδηση).
Ο τίτλος του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» στα γερμανικά, την πρώτη γλώσσα έκδοσής του, ήταν «Das Manifest der Kommunistischen Partei». Και μόνο το γεγονός ότι η πηγή απ’ όπου ανέβλυσαν πολιτικό κίνημα και ιδεολογία ήταν γερμανική θα έπρεπε να είχε ανησυχήσει την ανθρωπότητα…
Το δηλητηριώδες πνευματικό πιλάφι του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» έγινε ανάρπαστο από διάφορα είδη ανθρώπων: από μερικούς εκ των κολασμένων της Γης, από πολλούς καιροσκόπους που ήθελαν να κάνουν τη ρεμπελιά τους επάγγελμα και από αφελείς αστούς, οι οποίοι νόμισαν ότι ήταν καλή ιδέα να προσπαθήσουν να διορθώσουν τον κόσμο χαλώντας τον μέχρι τα θεμέλια.
Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο και ανθρωποκτόνο από σοβαροφανείς μπούρδες που εκστομίζονται από χείλη «στοχαστών», όταν αυτές βρίσκουν γόνιμο έδαφος στις πικρές και αχανείς εκτάσεις των ανθρώπινων προβλημάτων και απωθημένων.
Η φράση «προλετάριοι όλου του κόσμου, ενωθείτε», που κλείνει αυτό το λυχνάρι του σκότους με το μουσάτο τζίνι του κομμουνισμού, ήταν πιασάρικη. Ενώθηκαν πολλοί, προλετάριοι και μη, και πήραν αυτό που παίρνουν όλοι όταν παίζουν τα ρέστα τους σε παίγνιο το οποίο αγνοούν. Το όνειρο του κομμουνισμού υλοποιήθηκε σε τέλειο εφιάλτη. Αντί να απελευθερωθούν τα εκατομμύρια των φτωχών, υποδουλώθηκαν τρισχειρότερα.
Ολόκληρες ήπειροι έγιναν φυλακές, οι λαοί έγιναν δεσμώτες μέσα στις χώρες τους, αντί για ίση κατανομή του πλούτου επιβλήθηκε παντού (εκτός από τις κομματικές νομενκλατούρες) η φτώχεια και οι αντιφρονούντες εκτελούνταν, βασανίζονταν, «εξαφανίζονταν», περνούσαν του λιναριού τα πάθη. Η ρουφιανιά έγινε θεσμός στις κοινωνίες που ζούσαν κάτω από τις ατσάλινες μπότες των κομμουνιστικών τυραννιών και ο ένας κατέδιδε τον άλλον ως «αντιδραστικό» και «πράκτορα» για μια μερίδα βούτυρο επιπλέον.
Ο κομμουνισμός είναι η θρησκεία χωρίς Θεό, η οποία γεννοβολά φόνο και κολυμπά στο αίμα των θυμάτων της. Στην Ελλάδα, το νιώσαμε για τα καλά αυτό με την εγκληματική δράση του προδοτικού ΚΚΕ.
 Από τον Παναγιώτη Λιάκο