Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Φανταστικὴ αἴσθηση ἀλληλεγγύης!

Οι αγριόχηνες πετάνε σε σχηματισμό V γιατί όταν η κάθε χήνα κτυπά τα φτερά της, δημιουργεί ένα ανοδικό ρεύμα για την άλλη που ακολουθεί. Αν μια αγριόχηνα ξεφύγει από τον σχηματισμό, ξαφνικά αισθάνεται τη δυσκολία να πετάξει μόνη της και γρήγορα επιστρέφει στο σχηματισμό μαζί με τις άλλες.
Όταν μια χήνα κουραστεί πάει στο πίσω μέρος του σχηματισμού και μια άλλη παίρνει τη θέση της. Οι χήνες που βρίσκονται στο πίσω μέρος, φωνάζουν για να ενθαρρύνουν εκείνες που βρίσκονται μπροστά, ώστε να αυξήσουν την ταχύτητά τους!
Με τον τρόπο αυτόν μοιράζονται όλες εξίσου την κούραση. Τέλεια αίσθηση, ομαδική!
Και δεν σταματούν εκεί. Αν συμβεί να αρρωστήσει η να τραυματιστεί μία χήνα, δύο άλλες βγαίνουν από τον σχηματισμὸ και τη συνοδεύουν μέχρι το έδαφος, για να τη βοηθήσουν και να την προστατεύσουν. Μένουν μαζί της μέχρι να μπορέσει να ξαναπετάξει ή να πεθάνει.
Και μόνο τότε ξαναπετάνε για να ενταχθούν σε κάποιο διερχόμενο σμήνος ή να προλάβουν, άν γίνεται, το δικό τους. Φανταστικὴ αίσθηση αλληλεγγύης!
Γι’ αυτό και η Αγία Γραφή μας παραπέμπει στο σχολειό της φύσης: «Ρώτησε τα τετράποδα και θα σου πούνε, τα πουλιά και θα σου αναγγείλουν. Μίλα στη γη και θα σου διηγηθεί, της θάλασσας τα ψάρια θα σου εξηγήσουν! Ποιο απ’ όλα αυτὰ δεν ξέρει “ότι χειρ Κυρίου εποίησε ταύτα;” Ότι τα έπλασε το χέρι τού Θεού;» (Ιώβ, 12, 7-10). Να, το σοφό, μοναδικό τους μήνυμα: Τα πάντα παίρνουν ζωή από το χέρι του Θεού και κατευθύνονται από τους νόμους που όρισε αυτός.
Με το αλφαβητάρι λοιπόν της φύσης του ο Θεός μας διδάσκει. Όλα, ακόμα και οι αγριόχηνες, μας διδάσκουν. Μας δίνουν ανεπανάληπτα μαθήματα συνεργασίας, συμπαράστασης, ενότητας, αγάπης.
Τι έχουμε να πούμε εμείς οι Χριστιανοί, που λάβαμε την πλήρωση του νόμου με το «αγαπάτε», ακόμα και «τους εχθρούς υμών»;
πηγή

2 σχόλια:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Αυτά τα ευλογημένα
πετάξαμε από τη ζωή
-μιά ζωή φυτρωμένη σε χώματα ποτισμένα
με αίματα μαρτύρων-


και τώρα τ'αποζητάμε
είτε στα ψεύτικα μεταξωτά
σε τάφους κεκονιαμένους
-σαν καλοσοβαντισμένες κυράδες-

είτε σε μιά
ξεπεσμένη φύση
που τα τριβόλια της
ανάκατα με ξυλοκέρατα
υμνούνται και δοξάζονται.

Άντε να σηκωνόμαστε
σιγα σιγά
κι ο καιρός
δεν περιμένει...

Ανώνυμος είπε...

Για πάντα μαζί στους σχηματισμούς της ζωής !