Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020

Αυτή η ζωή είναι ένα χαστούκι στον δικό μας σύγχρονο τρόπο ζωής.

Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, υπαίθριες δραστηριότητες και φύση 
Ασκητική ζωή, απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο...
Στα Καρούλια οι ασκητές ζουν σαν τα πουλιά. 
Μένουν σε αυτοσχέδια σπίτια στην άκρη των γκρεμών, δεν καλλιεργούν και δεν αποθηκεύουν τίποτα, και τρέφονται με ό,τι βρουν – ό,τι τους στείλει ο Θεός...
Ένας απόκρημνος ορεινός όγκος τα Καρούλια και εκεί, μια χούφτα μοναχών έχουν χτίσει μικρά σπιτάκια που κρέμονται επισφαλώς στην άκρη του βράχου με τα κύματα να γλύφουν τα βράχια μερικά μέτρα πιο κάτω. Μερικοί από αυτούς τους μοναχούς, ειδικά εκείνοι που είναι γέροι και αδύναμοι, δεν έχουν εγκαταλείψει το βουνό εδώ και 60 χρόνια!

Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, σπίτι, δέντρο, υπαίθριες δραστηριότητες και φύσηΗ εικόνα ίσως περιέχει: φαγητό και εσωτερικός χώροςΗ εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, υπαίθριες δραστηριότητεςΗ εικόνα ίσως περιέχει: υπαίθριες δραστηριότητες και φύση

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν αρρωσταίνουν δεν πάνε στον χειρουργό γιατρό;

Άκων είπε...

Αν επιμείνουν τα πνευματικοπαίδια τους
φορτικά

μπορεί και να πάνε,
οχι ελπίζοντας σε δικό
τους όφελος, αλλά γιά να
ωφελήσουν τους γιατρούς και τούς άλλους ασθενείς.

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή θα βγάλει κανέναν όγκο όπως έβγαλα εγώ για παράδειγμα ή κάτι άλλο και θα θέλει παρακάλια απ'τα πνευματικοπαίδια του ο καλόγερος για να πάει στον γιατρό; Πρέπει να είσαι πολύ αφελής για να το πιστέψεις.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Εξαρτάται από την αγιότητα του ανθρώπου και την εμπιστοσύνη του στον Θεό.

Δεν βρίσκονται όλοι
στην ίδια πνευματική
κατάσταση.

Καταλαβαίνω την στάση σου
γιατί με αυτές τις αξίες,
που φαίνεται να πρεσβεύεις, ανατράφηκα κι
εγώ ο ταλαίπωρος, κι
έφτασα να τσακίσω τον εαυτό μου, "ζώντας" με τις άχαρες "χαρές" μιάς
κοσμικής ζωής

μέχρι που έσπασα τα μούτρα μου, κι όταν κανείς δεν μπορούσε να με βοηθήσει, όσο κι αν το
προσπαθούσε,
ο Θεός που έχει πάντα τον τρόπο του,
άνοιξε δρόμους εκεί που
ούτε τό'βαζε ο νούς μου

κι έκανε τα δύσκολα
εύκολα όπως το συνηθίζει
αρκεί να του το ζητήσουμε

με θάρρος
ταπείνωση
κι επιμονή.
(Ετσι κι αλλιώς κι αυτά
τα τρια...Αυτος θα μας τα δώσει).



Ανώνυμος είπε...

Προσδοκούν τον θάνατο όχι μέ πεσσιμισμό , αλλά ως ανάσταση . Γιατί όχι ! Μήπως και άν ζήσουν μέσα στην δίνη της ζωής και των εξαρτήσεών της δεν θα πεθάνουν ; Έτσι όσα χρόνια ζούνε , και ζούνε πολλά όχι λιγότερα απο τα δικά μας , τά ζούνε πραγματικά ως ελεύθεροι . Κάποιοι απο εμάς τά ζούμε σαν πεθαμένοι πρίν πεθάνουμε τον φυσικό θάνατο .