Υπάρχει ένα γνωστό κλάμπ - δημοσιολογούντων, αρθρογράφων και πολιτικών - που όταν ασκείται πίεση στην Ελλάδα για κάποια μείζονα εθνική υποχώρηση βγαίνουν και «προετοιμάζουν» την κοινή γνώμη να την δεχθεί αδιαμαρτύρητα.
Δηλαδή να συναινέσει ασμένως σε μείζονες παραχωρήσεις επί των κοινά αποδεκτών, ως τώρα, εθνικών συμφερόντων.
Και το «επιχείρημα» είναι πάντα το ίδιο:
- Αν δεν τα βρούμε πάμε σε Πόλεμο! Πόλεμο θέλετε;
Κι επειδή κανείς στα συγκαλά του δεν θέλει Πόλεμο, άρα πρέπει, λέει, να συναινέσουμε σε παραχωρήσεις, άνευ αντιστάσεων - οι οποίες παραχωρήσεις, βεβαίως, λίγο αργότερα, θα φέρουν κι άλλες απαιτήσεις, για νέες παραχωρήσεις, και μάλιστα από χειρότερες θέσεις.
Για να μη γίνει Πόλεμος, λέει (και πάλι).
Το Σχέδιο Ανάν, αν πέρναγε, νομιμοποιούσε πλήρως τα τετελεσμένα της Κύπρου, διέλυε της Κυπριακή Δημοκρατία και μετέτρεπε την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας.
Όταν συζητιόταν και εδώ και στην Κύπρο, βγήκε ολόκληρο το «κλάμπ του ενδοτισμού» (άλλοι γνωστοί εθνομηδενιστές, άλλοι «αναλυτές κατά παραγγελίαν», άλλοι πολιτικοί θιασώτες «των συρμών και των ΜΚΟ») και τρομοκρατούσαν το Πανελλήνιο – σε Ελλάδα και Κύπρο:
- --Αν δεν περάσει το Σχέδιο Ανάν, θα γίνει Πόλεμος, λέει!
- --Αν δεν περάσει το Σχέδιο Ανάν, θα ακυρωθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
- --Αν δεν περάσει το Σχέδιο Ανάν, θα αναγνωριστεί αμέσως το ψευδοκράτος, απ’ όλη την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα.
Το Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε πανηγυρικά και δεν έγινε τίποτε απ’ όλα αυτά!
Όταν έφεραν το Σχέδιο των Πρεσπών, το ίδιο «κλάμπ» προειδοποιούσε:
- --Κλείνουμε το Μακεδονικό, για να έχουμε όλη την προσοχή μας στραμμένη στις προκλήσεις της Τουρκίας.
Κι όταν έκαναν τη μείζονα υποχώρηση στο Μακεδονικό, αποδείχθηκε ότι δεν είχαν πάρει τίποτε ως «αντάλλαγμα»! Στα σχολεία των Σκοπίων υπάρχουν ακόμα αναρτημένοι οι χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», που συμπεριλαμβάνει όλη τη Βόρειο Ελλάδα!
Κι όταν άρχισαν οι πιέσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αποδείχθηκε ότι οι ίδιοι άνθρωποι ζητούσαν όχι να αντισταθούμε σε αυτές τις πιέσεις, αλλά να υποχωρήσουμε πλήρως και στην Τουρκία!
Πολύ «φυσιολογικά»! Αφού είχαμε υποχωρήσει στον αλυτρωτισμό του πιο αδύνατου γείτονά μας, ασφαλώς είχαμε στείλει το «μήνυμα» ότι είμαστε έτοιμοι να αντισταθούμε και στις πολύ μεγαλύτερες πιέσεις του ισχυρότερου γείτονά μας!
Η απόλυτη «έκλειψη» της εθνικής μας αξιοπρέπειας – και της συλλογικής μας υπόστασης, ως έθνους.
Το ίδιο «κλαμπ του ενδοτισμού» προτείνει τώρα να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία για το διαμοιρασμό του Αιγαίου. Και για «συνεκμετάλλευση», λέει…
Μερικές παρατηρήσεις:
- Πρώτον, το ερώτημα δεν είναι ΑΝ θα προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν είναι στο χέρι μας, άλλωστε.
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα έχουμε κάνει από πριν ΟΛΕΣ τις παραχωρήσεις που απαιτεί η Τουρκία (για να υπογράψουμε συνυποσχετικό μαζί της), τις οποίες στη συνέχεια απλώς θα επικυρώσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Δεν θα εναποθέσουμε τις τύχες μας στην «κρίση» του Δικαστηρίου.
Εμείς θα τα έχουμε δώσει από πριν – και το Δικαστήριο απλώς θα «ξεπλύνει» το δικό μας ενδοτισμό.
Για να πάμε στη Χάγη, πρέπει να συμφωνήσει ΚΑΙ η Τουρκία!
Και για να συμφωνήσει η Τουρκία – η οποία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – απαιτεί να κριθεί η διαφορά μας, όχι με βάση το Δίκαιο αυτό, που μας συμφέρει, αλλά με βάση την «ευθυδικία», που συμφέρει τις δικές της βλέψεις.
- --Αν το δεχθούμε αυτό, τα έχουμε ήδη δώσει όλα!
- --Αν δεν το δεχθούμε αυτό, τότε ΔΕΝ πάμε στη Χάγη.
Κι όσοι επιμένουν να πάμε στη Χάγη να μας πουν το εξής απλό:
Ζητάνε να πάμε «πάση θυσία»;
Δηλαδή ζητάνε να πάμε ικανοποιώντας πλήρως τις απαιτήσεις της Τουρκίας, προκειμένου να συνυπογράψει μαζί μας το απαραίτητο «συνυποσχετικό»;
Αν ναι, να το πουν καθαρά: Δώστε ό,τι ζητάει ο Ερντογάν, να τελειώνουμε…
Αν όχι, τότε να κόψουν το «παραμύθι» περί Χάγης.
- Δεύτερον, κανένας δεν υποστηρίζει, όποιον δεν θέλει ή δεν τολμά ή δεν ξέρει πώς να υποστηρίξει τον εαυτό του!
Όταν θίγονται ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, ΔΕΝ θίγεται …«το Διεθνές Δίκαιο», δεν θίγεται η «υπόσταση της Ενωμένης Ευρώπης», ΔΕΝ θίγονται «οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης», θίγεται μόνο ένα πράγμα:
Η κυριαρχία της Ελλάδας! Τελεία και παύλα.-
- --Αν οι Έλληνες δεν κάνουν κάτι γι’ αυτό, ουδείς άλλος θα κάνει το παραμικρό!
- --Αν η Ελλάδα διακηρύσσει, urbi et orbi, ότι δεν θα κάνει τίποτε έμπρακτα, για να προστατέψει την κυριαρχία της, δεν θα βρεθεί κανείς να τη στηρίξει– στον αγώνα που ΔΕΝ κάνει!
- --Αν η Ελλάδα δείξει ότι δεν πιστεύει στον εαυτό της και στο δίκιο της, δεν θα βρεθεί κανένας άλλος να πιστέψει στην Ελλάδα και να υποστηρίξει σθεναρά τα ελληνικά δίκαια.
- --Οι «συμμαχίες» προϋποθέτουν κοινή στάση την ώρα της δοκιμασίας, την ώρα της «μάχης». Αν ο άμεσα ενδιαφερόμενος δεν δείχνει καμία διάθεση να δώσει «μάχη» θα βρεθεί χωρίς συμμάχους!
- --Οι συμμαχίες αθροίζουν δύναμη έναντι ισχυρότερου αντιπάλου.
Εμείς θέλουμε οι άλλοι, να αθροίσουν τη δύναμή τους στην… παράλυσή μας!
Ζητάμε οι άλλοι να πάρουν τα ρίσκα τους για λογαριασμό μας και να κάνουν θυσίες που δεν τολμάμε να κάνουμε εμείς, για να προστατέψουν τη δική μας κυριαρχία και τη δική μας υπόσταση ως κράτος.
Αυτά δεν γίνονται! Ποτέ και πουθενά κι από κανένα.
Όποιος ψάχνει «προστάτες» δεν θα βρει κανένα- ή θα βρει νέους δυνάστες!
Η Ελλάδα πρέπει να μάθε να χτίζει συμμαχίες, όχι να εκλιπαρεί «προστασία».
- Τρίτον, όταν κάποιος λέει σήμερα:
-- Πρέπει να πάμε στη Χάγη, αλλιώς θα γίνει Πόλεμος,
Αυτό «διαβάζεται» από την Τουρκία – και από όλους τους άλλους, εκτός συνόρων – ως εξής:
--Πρέπει να δεχθούμε, ό,τι μας ζητάει η Τουρκία, για να υπογράψει συνυποσχετικό μαζί μας - δηλαδή να τους δώσουμε ό,τι ζητάνε εκ των προτέρων - γιατί αλλιώς θα γίνει Πόλεμος και ΔΕΝ τον αντέχουμε!
Έτσι το διαβάζουν όλοι!
Πράγμα που σημαίνει το εξής:
--Οι μεν Τουρκία αντιλαμβάνεται τον έκδηλο πανικό μας και κλιμακώνει όλο και περισσότερο – ζητώντας τα πάντα και προκαλώντας ευθέως.
--Όλοι δε οι υπόλοιποι συναισθάνονται επίσης πανικό και ηττοπάθεια από την πλευρά μας και σπεύδουν να απομακρυνθούν από μας!
Ουδείς θα ταυτιστεί με τον εκ των προτέρων «ηττημένο».
Τέτοιες δηλώσεις, τέτοιες στιγμές, ενθαρρύνουν τους αντιπάλους μας και διώχνουν τους δυνητικούς συμμάχους μας!
Τόσο απλό!
Δεν αποτρέπουν τη ρήξη.
Τη φέρνουν πιο κοντά - και με τη χειρότερη έκβαση για μας.
- Τέταρτον, ακόμα κι αν συμφωνήσουμε όλοι ότι πράγματι μια τελική διαιτησία στη Χάγη είναι αναπόφευκτη, για να υπάρξει δεν πρέπει εμείς να είμαστε οι «επισπεύδοντες».
Η Χάγη θα αποφασίσει ένα συμβιβασμό, πέρα απ’ ό,τι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο!
Όσο πιο απελπισμένοι δείχνουμε πριν το συμβιβασμό, όσο πιο «αδημονούντες» για να ένα συμβιβασμό εμφανιζόμαστε, τόσο περισσότερο σε βάρος μας θα αποβεί!
Όσο περισσότερο δείχνουμε να φοβόμαστε ένα θερμό επεισόδιο, τόσο πιθανότερο είναι να μας σύρουν σε αυτό.
--Το Διεθνές Δίκαιο, αν εφαρμοζόταν κατά γράμμα, προβλέπει ότι η Ελλάδα πρέπει να ελέγξει το 87% του Αιγαίου.
--Ένας «έντιμος συμβιβασμός», θα ήταν, ας πούμε, να ελέγξουμε το 75-80% του Αιγαίου.
--Με μια πανικόβλητη υποχώρηση, θα βρεθούμε με το μισό (και αν)…
--Μετά από ένα θερμό επεισόδιο, που θα χάσουμε κι εμείς αλλά θα υποστούν απώλειες και οι Τούρκοι, θα χάσουμε λιγότερα απ’ ό,τι αν συνθηκολογήσουμε χωρίς να ανοίξει μύτη.
--Και μετά από ένα θερμό επεισόδιο που θα στοιχίσει και στους Τούρκους, είναι πιθανότερο η διαμάχη μας να τελειώσει εκεί.
Αλλά αν συνθηκολογήσουμε πανικόβλητοι χωρίς αντίσταση, πέραν ότι θα χάσουμε πολλά επί τόπου (στη Χάγη), αμέσως μετά θα αρχίσουν νέες πιέσεις και νέες διεκδικήσεις εκ μέρους της Τουρκίας.
Μια πανικόβλητη υποχώρησή μας χωρίς την παραμικρή διάθεση αντίστασης, θα ενθαρρύνει την Τουρκία να ζητάει συνεχώς, όλο και περισσότερα από εκεί και ύστερα.
Εδώ δεν δίνουμε μόνο τη μάχη για να μη χάσουμε πολλά τώρα.
Δίνουμε τη μάχη για να μη χάσουμε και τα υπόλοιπα στο μέλλον!
Το «κλαμπ του ενδοτισμού» εκεί μας οδηγεί:
Να δώσουμε τα πάντα, να χάσουμε τα πάντα. Και τώρα και στο μέλλον.
ΥΓ.1 Τελικά ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός είχε ένα δίκιο όταν είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της την Τουρκία σε ό,τι αφορά τις προσφυγικές ροές. Εννοώντας: η Ελλάδα να προστατέψει τα σύνορά της! Όπως κάνει και η ίδια η Βουλγαρία που έχει κι εκείνη, και χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, αλλά δεν περνάει κανείς!
Στο κάτω-κάτω η προστασία των συνόρων κατά τη Συνθήκη της Λισσαβόνας (δηλαδή το «Σύνταγμα» της ΕΕ) είναι αυστηρά και αποκλειστικά εθνική αρμοδιότητα!
Οι Βούλγαροι που μπήκαν πρόσφατα στην ΕΕ το ξέρουν.
Εμείς ακόμα να το καταλάβουμε…
ΥΓ.2 Χώρα που δεν μπορεί να εμποδίσει την άοπλη εισβολή που υφίσταται στα ακριτικά νησιά της, πώς ακριβώς θα προστατέψει την υφαλοκρηπίδα της από ένοπλες παραβιάσεις;
Όταν τη στενή κυριαρχία σου – τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας σου, όπως λέγεται – έχεις παραλύσει και δεν μπορείς να τον υπερασπιστείς, πώς θα υπερασπιστείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα πέραν των συνόρων σου (δηλαδή πέραν των χωρικών υδάτων);
Όταν αφήνουμε ανενόχλητους του λαθρομετανάστες από το Πακιστάν να διαδηλώνουν μέσα στο κέντρο της Αθήνας κραυγάζοντας και ζητώντας τον αποκεφαλισμό κάποιου που τους «προσέβαλε», πώς ακριβώς θα αποτρέψουμε γεωτρήσεις από τουρκικά γεωτρύπανα μέσα στην ελληνική ΑΟΖ;
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Για να στείλουμε μήνυμα Αποτροπής στην άλλη πλευρά.
Αλλιώς θα είναι πολύ αργά!
Ίσως είναι ήδη πολύ αργά.
Πάντως έστω και την ύστατη στιγμή πρέπει να στείλουμε μήνυμα Αποτροπής.
Όχι μήνυμα ότι «προετοιμάζουμε» τον Ελληνικό λαό, να δεχθεί το απόλυτο ξεβράκωμα!
Καμιά φορά οι απελπισμένοι που ξεβρακώνονται δεν έχουν τίποτε να χάσουν πια και γίνονται… «αβράκωτοι» (sans culottes).
ΥΓ.3 Παρακαλώ αναζητήστε τι σήμαινε ο όρος «αβράκωτοι» στη Γαλλική Επανάσταση: Ήταν ο τυφλός όχλος των απελπισμένων που δίψαγε για αίμα και εκδίκηση! Και πέτυχε να αποκεφαλίσει τους πάντες– και τους εχθρούς της Επανάστασης και τους ηγέτες της Επανάστασης! Μέχρι να τους αποκεφαλίσουν και τους ίδιους.
Η ταπείνωση ενός ανθρώπου μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάθλιψη. Μέχρις εκεί…
Αλλά η συστηματική ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, συχνά ξεπλένεται με αίμα! Με πολύ αίμα…
Ξυπνήστε!
Θανάσης Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου