= Για τη σύγκλιση Πανορθοδόξου Συνόδου =
Ο Θεός [υποστηρίζει ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως] μας έδωσε δύο αυτιά [εδώ, λέει αλήθεια!]… [Τα όσα ακούμε, συνεχίζει ο κ. Βαρθολομαίος] Μπαίνουν από δω και βγαίνουν από κει! Δόξα τω Θεώ»!!!
Με δεδομένο λοιπόν το γεγονός πως, «ο νεο-Κυναίγειρος και νεο-Κυρηναίος του Οικουμενικού Θρόνου, ο συνεχίζων την παράδοσιν των αρχαίων προγόνων!», αδιαφορεί σε κάθε λόγο συνέσεως και προτροπή καταλλαγής, είναι θαυμασμού άξιο το γεγονός πως, τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος όσο και τέσσερις Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος αιτούνται τη σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου!
Στην «Αίτηση» των τεσσάρων Μητροπολιτών «διά τήν ὑπέρβασιν τοῦ ἀνακύψαντος Οὐκρανικοῦ ζητήματος» που, ως «Ανακοινωθέν» κραυγάζει την πατρότητά της, οι Έλληνες επίσκοποι δηλώνουν: «ὡς μέλη τῆς ὁποτεδήποτε συγκληθησομένης Πανορθοδόξου Συνόδου» [δηλαδή, τόσο μέλη όπως και στο Κολυμπάρι;] την αγωνία τους για τη «μη [διασάλευση] ἐπ’ οὐδενί τῆς κανονικῆς, ἐκκλησιολογικῆς καί λειτουργικῆς ἑνότητός…τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου».
Η «Αίτηση» των τεσσάρων Αρχιερέων, θα άξιζε κάτι περισσότερο από τον έπαινο δια τη διατυπωμένη τους αγωνία για την ενότητα της Εκκλησίας Χριστού, εάν στο προοίμιό της αποκύρητε τόσο την εισήγηση της Συνοδικής Επιτροπής προς την Ι.Σ.τ. Εκκλησίας της Ελλάδος (διάβαζε εισήγηση Φειδά), όσο και τις μεθοδεύσεις Ιερώνυμου για την υφαρπαγή, με μεθόδους οχλοκρατίας, της απόφασης αναγνώρισης της σχισματικής «εκκλησίας Βαρθολομαίου» στην Ουκρανία.
Στην «Αίτησή» τους οι Αρχιερείς, κατ’ αρχάς, μνημονεύουν μέρος της επιστολής «προς την Ιεράν Σύνοδον της εν Σερβία Εκκλησίας» του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς που, ως θέμα είχε: «Επικίνδυνος η σύγκλησις οικουμενικής Συνόδου (της Ορθοδοξίας). Και ενώ ο Άγιος Ιουστίνος δικαιώθηκε, με τα όσα έγιναν στη μάζωξη στο Κολυμπάρι, οι τέσσερις επίσκοποι απομονώνουν από την επιστολή μόνο το λόγο του Αγίου που δείχνει την αξία που πράγματι έχει η Οικουμενική Σύνοδος στην Συνοδική ζωή τής καθόλου Εκκλησίας.
Ο λόγος της επιλεκτικότητας είναι προφανής! Λυπηρό, το ότι αγνοείται η τελική συμβουλή του Αγίου.
Οι Ορθόδοξοι Ρώσοι, δια του Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα αρνούνται να συμμετάσχουν σε Πανορθόδοξη Σύνοδο, που θα συγκαλέσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ενώ, ο Αθηνών Ιερώνυμος και ο Αλβανίας Αναστάσιος απέκλισαν τη συμμετοχή τους σε Πανορθόδοξη Σύνοδο χωρίς τον πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Το τραγικό όμως, δεν είναι πως, με αυτές τις «υπονομεύσεις» καθίσταται σχεδόν αδύνατο να συγκληθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος, αλλά το γεγονός πως μπορούν να συγκληθούν δυο και κουτσουρεμένες! που, θα έχουν ολέθριες επιπτώσεις στην ενότητα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Και τούτο διότι, το αποτέλεσμα της Συνόδου υπό τον Κωνσταντινουπόλεως υποχρεωτικά θα είναι η νομιμοποίηση των πράξεων Βαρθολομαίου στην Ουκρανία. Εάν δε, σε αυτήν κληθεί να συμμετάσχει και η σχισματική Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Επιφάνιο Ντουμένκο, τότε η Σύνοδος αυτή θα είναι ληστρική!
Αναγκαστικά, λοιπόν, η Ορθόδοξος Σύνοδος υπό την προεδρία προκαθημένου των παλαίφατων Πατριαρχείων, θα αποφασίσει την καθαίρεση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ως αίτιου για την πρόκληση σχίσματος στην Εκκλησία Χριστού και διδάσκαλο αιρετικών δοξασιών.
Το αποτέλεσμα, και στις δυο περιπτώσεις αποφάσεων, θα είναι η παγίωση του σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, έργο θλιβερό της πατριαρχικής θητείας Βαρθολομαίου.
Υπό το βάρος, λοιπόν, των συνεπειών των πιθανότατα δύο Συνόδων για το Ουκρανικό πρόβλημα, η «Αίτηση» των τεσσάρων αποκτά ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον, για το ποια από τις δύο θα θεωρήσουν εκκλησιολογικά έγκυρη.
Πάντως, στην «Αίτηση» των τεσσάρων μνημονεύονται οι απόψεις εγκυρότατων νέων Θεολόγων της Εκκλησίας μας, όπως του π. Σεραφείμ Ζήση και του π. Άγγελου Αγγελακόπουλου καθώς, και οι γνώμες Ορθοδόξων Καθηγητών των Θεολογικών Σχολών της Ελλάδος τόσο για το «Πρωτείο» όσο και για την κατάφορα παράνομη ενέργεια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ουκρανίας που φευ! Δεν έχουν καμία ισχύ μπροστά στο μεροληπτικό και πλήρες διαστρεβλώσεων των Ιερών Κανόνων κείμενο εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής, στην πρόσφατη οχλοκρατική σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τέλος, οι τέσσερις Αρχιερείς, επισημαίνοντας πως και, επειδή: «αἱἀποφάσεις κανονικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν καθῃρημένων, ἀναθεματισμένων καί ἀχειροτονήτων τῶν δύο σχισματικῶν Δομῶν τῆς Οὐκρανίας, αἱὁποῖαι προηγήθησαν τῆς χορηγήσεως τοῦ Τόμου τῆς Αὐτοκεφαλίας εἶναι προδήλως ἄκυροι καί συνεπῶς ἡἈπόφασις χορηγήσεως καθεστῶτος Αὐτοκεφαλίας, εἰς ἀνύπαρκτον Κανονικῶς Ἐκκλησίαν, ἀπαρτιζομένην ἀπό λαϊκούς ἐν σχίσματι, ἀποβαίνει καί αὐτή ἄκυρος» ζητούν αυτές οι αποφάσεις να «καταγνωσθοῦν» «ἐν ΟἰκουμενικῇἉγίᾳ Συνόδῳ»… αποθέτοντας τις ελπίδες τους στο Κύριο πως, σε αυτήν την «Οικουμενική και Αγία Σύνοδο» δεν θα είναι κανονάρχες η κ. Ελισάβετ Προδρόμου και ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος.
Χρονικά νωρίτερα από τους Έλληνες Αρχιερείς, ο Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος [απευθύνει] «Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019» Έκκληση – Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως.
Κατ’ αρχάς, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αναγνωρίζει πως: «Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα» και, στη συνέχεια, δηλώνει ότι η παρέμβαση Βαρθολομαίου στην Ουκρανία δημιούργησε «μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων»! διαψεύδοντας τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο που υποστηρίζει ότι :«με το πέρασμα του χρόνου θα φανούν οι προθέσεις της Μητρός Εκκλησίας και εμού προσωπικώς, οι οποίες ήταν καθαρά εκκλησιολογικές! Κανονικές!! και σωτηριολογικές!!!» και ακόμη πως: «Αποκλειστικός σκοπός των προσπαθειών μας ήταν να επανέλθει η κανονικότητα στην Εκκλησία της Ουκρανίας!».
Ρεαλιστής, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, βλέπει πως :«Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν πολιτικές πιέσεις [για την αναγνώριση των Ουκρανών σχισματικών] τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ενώ, η διακοπή της «ευχαριστιακής κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος από «Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων» αναπόφευκτα έχει ως «αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Έλληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους) διαπίστωση που, από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, έχουν διατυπώσει αρθογράφοι στην ιστοσελίδα « katanixi.gr».
Στη συνέχεια, ο Αλβανίας Αναστάσιος προτρέπει να «επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως» αγνοώντας ενσυνείδητα το γεγονός που ο ίδιος έχει επισημάνει πως, δηλαδή, το ουκρανικό πρόβλημα δημιουργήθηκε από συγκεκριμένες γεωπολιτικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις στις οποίες το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μπερδεύτηκε χωρίς φρόνηση.
Αισιόδοξος ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας υποστηρίζει ότι «Υπάρχουν λύσεις» [και] «Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις προσδιορίσουμε» ενώ πιστεύει ότι η «βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση». Και πράγματι, εάν η αρχή αυτή λειτουργούσε, το σχίσμα θα είχε αποφευχθεί.
Όμως, ποια είναι σήμερα η πραγματικότητα; Λειτουργεί η αρχή της Συνοδικότητος;
Λειτούργησε στην οχλοκρατική σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Λειτούργησε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, όπου ο «δέκατος τρίτος τῶν Ἀποστόλων καί Κριτής τῆς Οἰκουμένης» συμπεριφέρθηκε σαν ναιναίκος και νενέκος;
Λειτουργεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου οδηγός των αποφάσεών του είναι αλλότρια προς την Ορθοδοξία κέντρα όπως, μεταξύ των άλλων, καταγγέλλει και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος;
Σε αντίθεση με τους τέσσερις Έλληνες Αρχιερείς, ο Αλβανίας Αναστάσιος δέχεται πως: «Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως (;) στο Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Αλλά ποια νέα πραγματικότητα χρειάζεται «θεραπευτική αγωγή» αφού, κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο, σήμερα: «Δεν υπάρχουν πια σχισματικοί στην Ουκρανία, διότι η Εκκλησία τους αποκατέστησε;».
πηγή
Γράφει ο Μέτοικος
Με δεδομένο λοιπόν το γεγονός πως, «ο νεο-Κυναίγειρος και νεο-Κυρηναίος του Οικουμενικού Θρόνου, ο συνεχίζων την παράδοσιν των αρχαίων προγόνων!», αδιαφορεί σε κάθε λόγο συνέσεως και προτροπή καταλλαγής, είναι θαυμασμού άξιο το γεγονός πως, τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος όσο και τέσσερις Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος αιτούνται τη σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου!
Στην «Αίτηση» των τεσσάρων Μητροπολιτών «διά τήν ὑπέρβασιν τοῦ ἀνακύψαντος Οὐκρανικοῦ ζητήματος» που, ως «Ανακοινωθέν» κραυγάζει την πατρότητά της, οι Έλληνες επίσκοποι δηλώνουν: «ὡς μέλη τῆς ὁποτεδήποτε συγκληθησομένης Πανορθοδόξου Συνόδου» [δηλαδή, τόσο μέλη όπως και στο Κολυμπάρι;] την αγωνία τους για τη «μη [διασάλευση] ἐπ’ οὐδενί τῆς κανονικῆς, ἐκκλησιολογικῆς καί λειτουργικῆς ἑνότητός…τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου».
Η «Αίτηση» των τεσσάρων Αρχιερέων, θα άξιζε κάτι περισσότερο από τον έπαινο δια τη διατυπωμένη τους αγωνία για την ενότητα της Εκκλησίας Χριστού, εάν στο προοίμιό της αποκύρητε τόσο την εισήγηση της Συνοδικής Επιτροπής προς την Ι.Σ.τ. Εκκλησίας της Ελλάδος (διάβαζε εισήγηση Φειδά), όσο και τις μεθοδεύσεις Ιερώνυμου για την υφαρπαγή, με μεθόδους οχλοκρατίας, της απόφασης αναγνώρισης της σχισματικής «εκκλησίας Βαρθολομαίου» στην Ουκρανία.
Στην «Αίτησή» τους οι Αρχιερείς, κατ’ αρχάς, μνημονεύουν μέρος της επιστολής «προς την Ιεράν Σύνοδον της εν Σερβία Εκκλησίας» του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς που, ως θέμα είχε: «Επικίνδυνος η σύγκλησις οικουμενικής Συνόδου (της Ορθοδοξίας). Και ενώ ο Άγιος Ιουστίνος δικαιώθηκε, με τα όσα έγιναν στη μάζωξη στο Κολυμπάρι, οι τέσσερις επίσκοποι απομονώνουν από την επιστολή μόνο το λόγο του Αγίου που δείχνει την αξία που πράγματι έχει η Οικουμενική Σύνοδος στην Συνοδική ζωή τής καθόλου Εκκλησίας.
Ο λόγος της επιλεκτικότητας είναι προφανής! Λυπηρό, το ότι αγνοείται η τελική συμβουλή του Αγίου.
Οι Ορθόδοξοι Ρώσοι, δια του Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα αρνούνται να συμμετάσχουν σε Πανορθόδοξη Σύνοδο, που θα συγκαλέσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ενώ, ο Αθηνών Ιερώνυμος και ο Αλβανίας Αναστάσιος απέκλισαν τη συμμετοχή τους σε Πανορθόδοξη Σύνοδο χωρίς τον πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Το τραγικό όμως, δεν είναι πως, με αυτές τις «υπονομεύσεις» καθίσταται σχεδόν αδύνατο να συγκληθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος, αλλά το γεγονός πως μπορούν να συγκληθούν δυο και κουτσουρεμένες! που, θα έχουν ολέθριες επιπτώσεις στην ενότητα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Και τούτο διότι, το αποτέλεσμα της Συνόδου υπό τον Κωνσταντινουπόλεως υποχρεωτικά θα είναι η νομιμοποίηση των πράξεων Βαρθολομαίου στην Ουκρανία. Εάν δε, σε αυτήν κληθεί να συμμετάσχει και η σχισματική Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Επιφάνιο Ντουμένκο, τότε η Σύνοδος αυτή θα είναι ληστρική!
Αναγκαστικά, λοιπόν, η Ορθόδοξος Σύνοδος υπό την προεδρία προκαθημένου των παλαίφατων Πατριαρχείων, θα αποφασίσει την καθαίρεση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ως αίτιου για την πρόκληση σχίσματος στην Εκκλησία Χριστού και διδάσκαλο αιρετικών δοξασιών.
Το αποτέλεσμα, και στις δυο περιπτώσεις αποφάσεων, θα είναι η παγίωση του σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, έργο θλιβερό της πατριαρχικής θητείας Βαρθολομαίου.
Υπό το βάρος, λοιπόν, των συνεπειών των πιθανότατα δύο Συνόδων για το Ουκρανικό πρόβλημα, η «Αίτηση» των τεσσάρων αποκτά ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον, για το ποια από τις δύο θα θεωρήσουν εκκλησιολογικά έγκυρη.
Πάντως, στην «Αίτηση» των τεσσάρων μνημονεύονται οι απόψεις εγκυρότατων νέων Θεολόγων της Εκκλησίας μας, όπως του π. Σεραφείμ Ζήση και του π. Άγγελου Αγγελακόπουλου καθώς, και οι γνώμες Ορθοδόξων Καθηγητών των Θεολογικών Σχολών της Ελλάδος τόσο για το «Πρωτείο» όσο και για την κατάφορα παράνομη ενέργεια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ουκρανίας που φευ! Δεν έχουν καμία ισχύ μπροστά στο μεροληπτικό και πλήρες διαστρεβλώσεων των Ιερών Κανόνων κείμενο εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής, στην πρόσφατη οχλοκρατική σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τέλος, οι τέσσερις Αρχιερείς, επισημαίνοντας πως και, επειδή: «αἱἀποφάσεις κανονικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν καθῃρημένων, ἀναθεματισμένων καί ἀχειροτονήτων τῶν δύο σχισματικῶν Δομῶν τῆς Οὐκρανίας, αἱὁποῖαι προηγήθησαν τῆς χορηγήσεως τοῦ Τόμου τῆς Αὐτοκεφαλίας εἶναι προδήλως ἄκυροι καί συνεπῶς ἡἈπόφασις χορηγήσεως καθεστῶτος Αὐτοκεφαλίας, εἰς ἀνύπαρκτον Κανονικῶς Ἐκκλησίαν, ἀπαρτιζομένην ἀπό λαϊκούς ἐν σχίσματι, ἀποβαίνει καί αὐτή ἄκυρος» ζητούν αυτές οι αποφάσεις να «καταγνωσθοῦν» «ἐν ΟἰκουμενικῇἉγίᾳ Συνόδῳ»… αποθέτοντας τις ελπίδες τους στο Κύριο πως, σε αυτήν την «Οικουμενική και Αγία Σύνοδο» δεν θα είναι κανονάρχες η κ. Ελισάβετ Προδρόμου και ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος.
Χρονικά νωρίτερα από τους Έλληνες Αρχιερείς, ο Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος [απευθύνει] «Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019» Έκκληση – Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως.
Κατ’ αρχάς, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αναγνωρίζει πως: «Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα» και, στη συνέχεια, δηλώνει ότι η παρέμβαση Βαρθολομαίου στην Ουκρανία δημιούργησε «μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων»! διαψεύδοντας τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο που υποστηρίζει ότι :«με το πέρασμα του χρόνου θα φανούν οι προθέσεις της Μητρός Εκκλησίας και εμού προσωπικώς, οι οποίες ήταν καθαρά εκκλησιολογικές! Κανονικές!! και σωτηριολογικές!!!» και ακόμη πως: «Αποκλειστικός σκοπός των προσπαθειών μας ήταν να επανέλθει η κανονικότητα στην Εκκλησία της Ουκρανίας!».
Ρεαλιστής, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, βλέπει πως :«Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν πολιτικές πιέσεις [για την αναγνώριση των Ουκρανών σχισματικών] τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ενώ, η διακοπή της «ευχαριστιακής κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος από «Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων» αναπόφευκτα έχει ως «αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Έλληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους) διαπίστωση που, από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, έχουν διατυπώσει αρθογράφοι στην ιστοσελίδα « katanixi.gr».
Στη συνέχεια, ο Αλβανίας Αναστάσιος προτρέπει να «επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως» αγνοώντας ενσυνείδητα το γεγονός που ο ίδιος έχει επισημάνει πως, δηλαδή, το ουκρανικό πρόβλημα δημιουργήθηκε από συγκεκριμένες γεωπολιτικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις στις οποίες το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μπερδεύτηκε χωρίς φρόνηση.
Αισιόδοξος ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας υποστηρίζει ότι «Υπάρχουν λύσεις» [και] «Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις προσδιορίσουμε» ενώ πιστεύει ότι η «βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση». Και πράγματι, εάν η αρχή αυτή λειτουργούσε, το σχίσμα θα είχε αποφευχθεί.
Όμως, ποια είναι σήμερα η πραγματικότητα; Λειτουργεί η αρχή της Συνοδικότητος;
Λειτούργησε στην οχλοκρατική σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Λειτούργησε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, όπου ο «δέκατος τρίτος τῶν Ἀποστόλων καί Κριτής τῆς Οἰκουμένης» συμπεριφέρθηκε σαν ναιναίκος και νενέκος;
Λειτουργεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου οδηγός των αποφάσεών του είναι αλλότρια προς την Ορθοδοξία κέντρα όπως, μεταξύ των άλλων, καταγγέλλει και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος;
Σε αντίθεση με τους τέσσερις Έλληνες Αρχιερείς, ο Αλβανίας Αναστάσιος δέχεται πως: «Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως (;) στο Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Αλλά ποια νέα πραγματικότητα χρειάζεται «θεραπευτική αγωγή» αφού, κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο, σήμερα: «Δεν υπάρχουν πια σχισματικοί στην Ουκρανία, διότι η Εκκλησία τους αποκατέστησε;».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου