Ο Βαρθολομαίος είναι το Νούμερο 1; Ερώτημα για Ελλάδα και Κύπρο.

. Αντί να είναι ευχαριστημένοι ορισμένοι δουλόφρονες φιλο-πατριαρχικοί που η Εκκλησία δεν έχει καθαιρέσει ακόμη τον Βαρθολομαίο, βγαίνουν και από πάνω κιόλας χαρακτηρίζοντας την προβλεπόμενη από τους Κανόνες διακοπή μνημόνευσης του Μόσχας στον Κωνστ/πόλεως και στον Αρχιεπίσκοπο ως πράξη «ολοκληρωτισμού»!! Τα 2 μέτρα τους και 2 σταθμά τους τα εξηγεί πολύ ωραία το άρθρο που θα διαβάσετε.

Το ερώτημα έχει να κάνει με την επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται από τους Ιεράρχες προκειμένου να γίνει αποδεκτή η απόφασή τους για την αναγνώριση των σχισματικών και η οποία αποπροσανατολίζει από την ουσία του ουκρανικού προβλήματος.

Γιατί καταδικάζετε αγαπητοί Ιεράρχες την διακοπή κοινωνίας του Πατριάρχη Μόσχας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, η οποία προέκυψε από την ενίσχυση του σχίσματος που προϋπήρχε του Τόμου Αυτοκεφαλίας και μάλιστα χαρακτηρίζετε την ακοινωνησία αυτή «ολοκληρωτισμό»;

Ίσως έχετε κοντή μνήμη και έχετε ξεχάσει την ακοινωνησία που επέβαλε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για ένα θέμα υποδεέστερο του σχίσματος. 

Ξεχάσατε τις τραγικές στιγμές, τις οποίες για πρώτη φορά στην Ιστορία έζησε ποτέ ένας Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, όταν υποχρεώθηκε να παρακολουθεί μαζί με όλο το Ελληνικό έθνος σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα από την κρατική τηλεόραση, την μακάβρια εκείνη τελετή της ακοινωνησίας του, η οποία έγινε στον Πατριαρχικό Ναό στο Φανάρι;

Οι 42 Μητροπολίτες που συμμετείχαν, προσκλήθηκαν από όλες τις επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου, για να καταδικάσουν τον πιο λατρεμένο Αρχιεπίσκοπο όλων των εποχών, τον μακαριστό Χριστόδουλο.

Θυμηθείτε ποιο ήταν το εκκλησιολογικό του έγκλημα;

Συγκάλεσε την Ιεραρχία, η οποία εξέλεξε τρεις νέους Μητροπολίτες σε επαρχίες των «Νέων Χωρών» και επειδή οι εκλογές έγιναν χωρίς την Πατριαρχική διαγνώμη.

Αλήθεια ποιος από τους «λεβέντες Ιεράρχες», όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται στην Ιεραρχία, κάποιοι από τους οποίους μάλιστα συμμετέχουν και στη σημερινή Ιεραρχία, καταδίκασε τότε την Πατριαρχική αδιαλλαξία απέναντι στον Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδος; 
Ποιος από αυτούς που ψήφισαν τότε στις συγκεκριμένες εκλογές βρήκε το θάρρος να υποστηρίξει τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο δημόσια; 
Ούτε μία δήλωση;
 Κανείς;

Είχαμε τότε αντιληφθεί ότι ο Χριστόδουλος δεν καταδικάστηκε για τον συγκεκριμένο ευτελέστατο λόγο. Τιμωρήθηκε γιατί ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι και τόσο ο λόγος του όσο και η συνολική παρουσία του ήταν πολύ ενοχλητικά για τις γεωπολιτικές εξελίξεις που θα ερχόντουσαν.

Έπρεπε λοιπόν να του κοπούν τα φτερά. Και την αποστολή αυτή την ανέλαβε δυστυχώς το οικουμενικό Πατριαρχείο

Γιατί είναι λάθος και εκκλησιολογικό έγκλημα η ακοινωνησία που αποφάσισε ο Μόσχας; 
Πράγμα που τονίζει με έμφαση και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου;

Για να καταλάβετε πόσο αντιεκκλησιολογικό είναι το επιχείρημά σας, θα περιγράψω μια αντίστοιχη υποθετική ιστορία και από τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσετε θα καταλάβουμε πόσο σοβαρά αντιμετωπίζετε το θέμα. Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι στα επιχειρήματά σας βλέπουμε έξυπνες και μεγαλόστομες κουβέντες και κατά βούληση ερμηνείες των Ι. Κανόνων, αλλά δεν διακρίνουμε ειλικρίνεια και χριστιανική αυθεντικότητα.

Ας δούμε λοιπόν ένα υποθετικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου, ένας Μητροπολίτης για τους δικούς του λόγους κάνει σχίσμα και δημιουργεί τη δική του Εκκλησία, την οποία μάλιστα ονομάζει όχι απλά Αρχιεπισκοπή Κύπρου αλλά «Πατριαρχείο Κύπρου».

Είναι βέβαιο ότι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος θα καθαιρέσει και θα αναθεματίσει την σχισματική Εκκλησία  και τον αυτοχρισμένο «προκαθήμενο» και φυσικά θα καλέσει και τους άλλους προκαθημένους των τοπικών Εκκλησιών να καταδικάσουν την ενέργεια.

Μετά από λίγα χρόνια όμως ξένες δυνάμεις διαπιστώνουν ότι ο σχισματικός «Πατριάρχης Κύπρου» εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά και τον προγραμματισμό τους. Αντίστροφα δε ο Κανονικός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, δυσκολεύει το έργο τους, επειδή «μιλάει πολύ» και «ξεσηκώνει», ως μη όφειλε, κλήρο και λαό. Αποφασίζουν λοιπόν ότι επειδή κινείται εις βάρος των γεωπολιτικών πολιτικών που έχουν χαραχθεί για τον τόπο, πρέπει να εξουδετερωθεί. Πως όμως θα γίνει αυτό, αφού οι ηγέτες της Εκκλησίας είναι ισόβιοι. Επιστρατεύονται τότε κάποιοι πρόθυμοι, οι οποίοι αναλαμβάνουν να κάνουν τη δουλειά αυτή και για το λόγο αυτό επιβάλλεται σε όλους η ιδέα ότι οι πρόθυμοι είναι και «πρώτοι» και ότι έχουν εξουσία επί όλων των προκαθημένων.

Με αυτή τη θεώρηση, ανακαλείται και θεωρείται άκυρη και ως μη γενόμενη η απόφαση του 431μΧ. της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου περί του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Κύπρου, και στέλνονται Πατριαρχικά γράμματα και Εξαρχία για τη σύγκληση Συνόδου στην Κύπρο. Για να καταλάβει δε ο κ. Χρυσόστομος ότι όλα τελείωσαν, αφού έτσι «αποφασιστεί», προσκαλείται σε σύνοδο με αυτούς, τους οποίους ο ίδιος είχε καθαιρέσει και επι πλέον του επισημαίνουν ότι από την επομένη θα πρέπει να πάψει να ονομάζεται Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. 

Φυσικά αυτός, ως συνεπής τηρητής των Ι. Κανόνων αρνείται. Η σύνοδος όμως πραγματοποιείται και τον αποσχισθέντα και καθηρημένο τον ονομάζουν «Επίτιμο Πατριάρχη Λευκωσίας» και εκλέγουν «Αρχιεπίσκοπο Λευκωσίας και πάσης Νοτίου Κύπρου» έναν νεαρό επίσκοπο που είχε χειροτονία από τον καθηρημένο και σχισματικό τ. Πατριάρχη.

Το πιο ωραίο είναι ότι αφού το κράτος έχει ήδη κατάσχει πολλούς ναούς της Αρχιεπισκοπής Κύπρου και τους έχει αποδώσει στους σχισματικούς, υπογράφεται από το Φανάρι ο Τόμος της «Νέας Εκκλησίας». Ο καθηρημένος όμως από την Ορθοδοξία «επίτιμος Πατριάρχης» διαπιστώνει ότι τα παγκάρια από τον Καθεδρικό Ναό της Λευκωσίας, των μοναστηριών και της διασποράς χαρίζονται στον «πρώτο» της Εκκλησίας. Τότε χτυπάει το κεφάλι του και φεύγει από τη νέα Εκκλησία με θόρυβο. Αποκηρύσσει τον «πρώτο» και ξαναδημιουργεί το «Πατριαρχείου Κύπρου».

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε.

Καμία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν τους αναγνωρίζει και μετά από μερικούς μήνες, μια ομάδα Ιεραρχών της Ελλάδος που ΔΕΝ επηρεάζεται και ΔΕΝ χειραγωγείται από τον ξένο παράγοντα, (έγιναν ΜΟΝΟ δύο επισκέψεις του ξένου πρέσβη στη Ναύπακτο και καμια δεκαπενταριά σε άλλες Μητροπόλεις) καταλαβαίνει ότι έκανε λάθος που δεν στρίμωξε τον Αρχιεπίσκοπο να κάνει την αναγνώριση από την αρχή. Και με φτηνά τεχνάσματα, πείθει την Ιεραρχία και αναγνωρίζει αυτό το «εκκλησιαστικό κατασκεύασμα» ως «Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία».      

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, τι λέτε; θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια και θα περιμένει το τέλος;

Πως μπορεί να δεχτεί σε κοινωνία αυτούς που θα συλλειτουργούν με αυτούς που ο ίδιος είχε καθαιρέσει;

Δεν θα ενδιαφερθεί να καθοδηγήσει τον πιστό λαό για την αποφυγή της κοινωνίας τόσο με τους πλανεμένους και καθηρημένους όσο και με αυτούς που συλλειτουργούν μαζί τους;

Το παραπάνω υποθετικό σενάριο για την Κύπρο το ζήσαμε με την Ουκρανία και παρά τις συνεχείς εκκλήσεις για ενότητα και αποφυγή σχίσματος, οι Ιεράρχες μας δεν καταδέχθηκαν ούτε να απαντήσουν αλλά ούτε και να ακούσουν.

Αγαπητοί μας Ιεράρχες ο πιστός λαός του Θεού έχει ενημερωθεί. .

Η Ορθοδοξία έχει ελευθερία γιατί έχει συνοδικότητα.

Εσείς εάν θεωρείτε ότι πρέπει να αποκτήσετε Πάπα στην Ανατολή κρατήστε τον για τον εαυτό σας. Με τις επιλογές σας θα οδηγήσετε τον θρησκευόμενο Ορθόδοξο Κόσμο σε άλλες λύσεις.  

Πηγή oukraniko