«Νὰ καλλιεργήσετε τὴν εὐχή.
Αὐτὴ γέμισε τὸν Παράδεισο μὲ τόσους Ἁγίους. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος
καθαρμοῦ καὶ ἁγιασμοῦ ἀπὸ τὴ νοερὰ προσευχή. Ὅταν καλλιεργεῖτε τὴν εὐχὴν
δὲν θὰ κουράζεσθε, δὲν θὰ ταράττεσθε,
δὲν θὰ νυστάζετε στὶς ἀκολουθίες,
διότι τὸ σῶμα σας θὰ εἶναι πλέον ἔνδυμα.
Τὸ φόρεμα οὔτε λυπᾶται,
οὔτε κρυώνει, οὔτε κουράζεται.
Ὅσες ὧρες καὶ νὰ στέκομαι δὲν κουράζομαι.
Διὰ τῆς εὐχῆς γίνεται ὁ ἄνθρωπος σὰν παιδί,
τὸν ἐπαναφέρει στὴν ἁπλότητα
καὶ ἀθωότητα ποὺ εἶχε ὁ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο πρὸ τῆς πτώσεως.
Καταργεῖ τὴν διαφορὰ τοῦ ἑτέρου φύλου.
Ἀποκτᾶ, ἀκατανόητον διὰ τοὺς κοσμικούς,
τὴν εὐλογημένην ἁγίαν ἀπάθειαν.
Θὰ λεπτυνθῆτε, θὰ πετᾶτε μὲ τὴν εὐχήν.
Τότε ὁ μοναχὸς ἔχει τὴν πραγματικὴν χαρά,
ὅταν ἔχει διὰ τῆς εὐχῆς τὸν Χριστὸν
ἐν τῇ καρδίᾳ του.
Διὰ νὰ ἀπολαύσεις τὶς χαρὲς τοῦ μοναχισμοῦ,
τῆς πνευματικῆς ζωῆς,
πρέπει νὰ καλλιεργήσεις
μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου τὴν προσευχήν, τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν σιωπήν.
Χωρὶς τὴν προσευχὴ
δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ὑπομένεις, οὔτε νὰ σιωπᾶς.
Μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ αὐτὰ ἐφήρμοσα
εἰς τὴν ζωήν μου.
Μᾶς βοηθοῦν νὰ ἔχομεν τὸν Χριστὸν
κατοικοῦντα ἐν τῇ καρδίᾳ μας…
Ὁσίου Ἀμφιλοχίου του εν Πάτμου (Μακρή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου