Μια γριούλα πέρασε…Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα…
– Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα…
– Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;
– Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;
Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο…
Και τράβηξε το δρόμο της κούτσακούτσα κατά το κάστρο.
Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιονόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς…
«άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»
Νίκος Καζαντζάκης
– Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;
Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο…
Και τράβηξε το δρόμο της κούτσακούτσα κατά το κάστρο.
Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιονόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς…
«άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»
Νίκος Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου